Τα διαφορετικά πρόσωπα της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς

08:01 30/4/2024 - Πηγή: Τα Νεα

Εθνικισμός, εχθρική αντιμετώπιση των μειονοτήτων και υποτιθέμενη δέσμευση στις λεγόμενες «παραδοσιακές αξίες» για τους ρόλους των φύλων και την οικογένεια είναι κάποια από τα κοινά «πιστεύω» τους. Τρεις γυναίκες, η Αλις Βάιντελ της Εναλλακτικής για τη Γερμανία, η Μαρίν Λεπέν της γαλλικής Εθνικής Συσπείρωσης και η Τζόρτζια Μελόνι των Αδελφών για την Ιταλία, ηγούνται τριών ισχυρών ακροδεξιών πολιτικών κομμάτων της Ευρώπης που, όπως αναφέρει ο Τόνι Μπάρμπερ στους «Financial Times», δεν είναι πανομοιότυπα μεταξύ τους αλλά καθένα λειτουργεί στο αντίστοιχο γερμανικό, γαλλικό και ιταλικό πλαίσιο, κάτι

που καθιστά τις πολιτικές και τις εκλογικές τους προοπτικές ελαφρώς διαφορετικές.

Στοιχεία που έχουν να κάνουν με τη σταθερότητα ή τις εναλλαγές στην ηγεσία τους, με τον χαρακτήρα τους όπως προσδιορίζεται από τους αρμόδιους εθνικούς φορείς, αλλά και με τη σύνθεση της εκλογικής τους βάσης, και φυσικά απόψεις σχετικά με καίρια θέματα της εξωτερικής πολιτικής, δίνουν το στίγμα της ξεχωριστής τους ταυτότητας.

Καθώς η Ευρώπη προετοιμάζεται για τις ευρωεκλογές του Ιουνίου, η προσμονή που διαπερνά το πολιτικό τοπίο χρωματίζεται κι από την ανησυχία για την προβολή μιας καταγεγραμμένης δημοσκοπικά «απότομης στροφής προς τα δεξιά» στο Ευρωκοινοβούλιο, με δεδομένο ότι οι εκλογές συνιστούν και κρίσιμο βαρόμετρο του συλλογικού αισθήματος που διαμορφώνει την πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και διακυβέρνησης.

Γυναικείο πρόσωπο

Αναλυτές επισημαίνουν ότι ένα γυναικείο πρόσωπο στο τιμόνι ακροδεξιών κομμάτων εξυπηρετεί την προβολή μιας ίσως πιο ήπιας εικόνας των συντηρητικών, ξενοφοβικών και εθνικιστικών πολιτικών που κρύβονται στο πρόγραμμά τους. Οσον αφορά την κεντρική κομματική πειθαρχία και τη συνέχεια της ηγεσίας, επισημαίνει ο Τόνι Μπάρμπερ των «FT», η Εθνική Συσπείρωση (RN) και τα Αδέλφια της Ιταλίας (FdI) παρουσιάζουν μεγαλύτερη σταθερότητα από την Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), κόμμα το οποίο είχε πολλούς διαφορετικούς ηγέτες από τη δημιουργία του το 2013. Κρίσιμη διαφορά μεταξύ του FdI και των άλλων δύο είναι ότι το κόμμα της Μελόνι μετέχει σε δεξιό συνασπισμό τριών κομμάτων. Αντίθετα, στη Γαλλία και τη Γερμανία, τα παραδοσιακά συντηρητικά κόμματα δεν συνεργάζονται με το RN και το AfD.

Διαφορετική είναι επίσης η βάση στήριξης των τριών κομμάτων με γεωγραφικά κριτήρια. Τα Αδέλφια της Ιταλίας προσείλκυσαν στις εθνικές εκλογές του 2022 ψηφοφόρους από τον Βορρά και τον Νότο της χώρας. Η υποστήριξη του AfD συγκεντρώνει υψηλότερες προτιμήσεις στις περιοχές της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Το κόμμα της Λεπέν παρουσιάζει δυναμική επέκτασης πέρα από τα παραδοσιακά του προπύργια στις βιομηχανικές περιοχές της Βόρειας και Ανατολικής Γαλλίας.

Στα διεθνή θέματα

Σύμφωνα με τους «Financial Times», αισθητές είναι οι διαφορές όσον αφορά τις τοποθετήσεις των τριών κομμάτων για διεθνή θέματα. Η Τζόρτζια Μελόνι στηρίζει σθεναρά την Ουκρανία στον πόλεμο με τη Ρωσία. Εχει επίσης αποσύρει την Ιταλία από την κινεζική πρωτοβουλία Belt and Road, ενώ φροντίζει να μην ταράσσει τις σχέσεις της Ιταλίας με την ΕΕ. Ανακοινώνοντας μάλιστα χθες πως θα είναι επικεφαλής των ευρωψηφοδελτίων σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες της Ιταλίας, είπε  «ζητώ να ψηφίσετε Αδέλφια της Ιταλίας και να γράψετε στο ψηφοδέλτιο μόνο το όνομά μου, Τζόρτζια».

Το κόμμα της Λεπέν έμεινε αμήχανα στα μετόπισθεν μετά τη ρωσική επίθεση στην Ουκρανία, κάτι που αναλυτές αποδίδουν σε έναν βαθιά ριζωμένο αντιαμερικανισμό. Οσον αφορά την ΕΕ, η Λεπέν έχει εγκαταλείψει ορισμένες ιδέες, όπως η έξοδος της Γαλλίας από την ευρωζώνη, που ανησύχησαν εκατομμύρια ψηφοφόρους στις προεδρικές εκλογές του 2017. Ωστόσο, εξακολουθεί να υποστηρίζει μια μαχητική διεκδίκηση εθνικής κυριαρχίας και αποστασιοποίησης από την «αυταρχική» γραφειοκρατία των Βρυξελλών.

Τις πιο ακραίες θέσεις εξωτερικής πολιτικής μεταξύ των τριών τις έχει το AfD. Στις βουλευτικές εκλογές του 2017 διακίνησε προεκλογικό υλικό στα ρωσικά στοχεύοντας σε ρωσόφωνους ψηφοφόρους γερμανικής καταγωγής. Σε συνέντευξή της στους «FT» τον Ιανουάριο, η Βάιντελ περιέγραψε την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ ως «πρότυπο» προτείνοντας δημοψήφισμα για το «Dexit», την έξοδο της Γερμανίας από την ΕΕ, εάν το μπλοκ των 27 δεν μπορεί να μετατραπεί σε μια ομάδα πιο χαλαρά συνδεδεμένων εθνών – κρατών.