Τι συμβαίνει στο ΠΑΣΟΚ;

16:31 18/1/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Καταλαβαίνουν στο ΠΑΣΟΚ τι σημαίνει πολιτική; Ή απλώς υπάρχουν ελπίζοντας ότι η ύπαρξή τους και μόνο, που είναι αντίθετη της ανυπαρξίας, θα τους προσπορίσει ψήφους και τη δυνατότητα να συνεχίσουν να υπάρχουν;

Προχθές, ο αρχηγός του κόμματος, Νίκος Ανδρουλάκης, έπειτα από μακρά απουσία, έδωσε συνέντευξη στην κρατική τηλεόραση. Είπε πολλά και διάφορα, μεταξύ άλλων δε ότι δεν είχε θεσμική πρόσκληση από τον Πρωθυπουργό να συναντηθούν.

Δεν ξέρω αν καταλαβαίνει ελληνικά, αν δηλαδή ξέχασε τη σημασία των ελληνικών λέξεων τόσον καιρό στην Ευρώπη, αλλά ας δούμε ακριβώς τη διατύπωση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ: «Με συναντά [ο Μητσοτάκης] ενώπιον δεκάδων δημοσιογράφων και μου λέει “να τα πούμε οι δυο μας κάποια στιγμή” και του απαντώ ότι “θα οργανώσουμε μία συνάντηση με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς, ώστε να υπάρχει μια συνάντηση γνωριμίας”».

Συγγνώμη, αλλά βλέπει τον Πρωθυπουργό ενώπιον δημοσιογράφων, ο οποίος του ζητάει να συναντηθούν. Ο Πρωθυπουργός τον κάλεσε, ο θεσμικώς πρώτος πολίτης της χώρας. Δεν ήταν κάποιος γνωστός του που του είπε να πάνε για τάβλι. Ούτε τον ήθελε για να του προσφέρει κουλουράκια. Αλλ’ εκείνος ανταπάντησε ότι θέλει να συναντηθεί με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς. Δεν ήθελε να μιλήσει με τον Πρωθυπουργό, ήθελε να μιλήσει με όλους μαζί. Δεν ήθελε δηλαδή να βρεθεί σε μια ενημερωτική συνάντηση με τον άνθρωπο που ορίζει τις πολιτικές εξελίξεις, ήθελε να σφίξει τα χέρια όλων των συναδέλφων του, που δεν μπορεί να τους δει όλους μαζί στη Βουλή.

Για ποιο λόγο; Ο πιο λογικός είναι επειδή δεν ήθελε να τον παρεξηγήσουν στο κόμμα του, μην του πουν ότι πήγες να συνομιλήσεις με τον Πρωθυπουργό, που είναι πολιτικός αντίπαλος. Για επικοινωνιακούς λόγους. Τι πολιτικός είναι όμως ένας που νοιάζεται αποκλειστικά για την επικοινωνία – και απεμπολεί τη δυνατότητα να δει κατ’ ιδίαν τον Πρωθυπουργό, να μάθει από πρώτο χέρι τα προβλήματα (και τα δικά του);

Το ρεσιτάλ επιπολαιότητας του Νίκου Ανδρουλάκη δεν σταματάει εδώ. Ερωτηθείς για την επόμενη μέρα, για τη στάση του μετά τις εκλογές, με υπερβατικό τρόπο (αφού δεν κάνει τον κόπο να σταθμίσει τα δεδομένα της πραγματικότητας), απαντά: «Ναι σε κυβέρνηση συνεργασίας. Οχι όμως με πρωθυπουργό Μητσοτάκη ή Τσίπρα, αλλά [με] πολιτικό πρόσωπο που θα προτείνω εγώ».

Πιστεύει όντως ότι μπορεί να σαγηνεύσει τους πολίτες κρύβοντάς τους τι και με ποιους θα το κάνει; Κοιτάξτε, λέει στους Ελληνες ο Νίκος Ανδρουλάκης, μπορεί όσοι ψηφίζουν τα δύο μεγάλα κόμματα, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, να συγκεντρώνουν πάνω από το 70% των ψήφων, αλλά εγώ σας έχω μια έκπληξη: επειδή θα χρειαστεί να συμπράξω για να βγει κυβέρνηση, σκέπτομαι να ζητήσω από τους αρχηγούς των δύο κομμάτων να μην είναι πρωθυπουργοί αλλά να εμπιστευτούν έναν τρίτο, που δεν σας τον λέω, επειδή δεν θέλω να σας χαλάσω την έκπληξη.

Ποτέ το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και στα χειρότερά του, δεν ήταν καφενείο. Εγινε.

ΥΓ. Αλήθεια, ο πάντα οργισμένος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, πότε θα αφήσει τα υψηλά καθήκοντά του στην Ευρωβουλή για να ασχοληθεί με τη χώρα και τα προβλήματά της, για τα οποία βρίσκεται στη θέση όπου βρίσκεται;