Το δημοκρατικό 2,5%

16:26 13/12/2023 - Πηγή: Τα Νεα

Η καημένη η Εφη το έλεγε, αλλά εσείς δεν ακούγατε. «Η κανονικότητα», έλεγε, «δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά». Ούτε πολύ περισσότερο είναι ευκαιρία, θα προσέθετα εγώ, για τη Νέα Αριστερά (ΝΑΡ-2). Μας το δείχνουν οι πρώτες δημοσκοπήσεις, οι οποίες καταγράφουν το νέο κόμμα στο 2,5% (με αναγωγή). Οι αφελείς, που συνήθως είναι και οι αισιόδοξοι, μπορεί να πουν ότι δεν είναι και εντελώς για κλάματα το 2,5%. Απογοητευτικό μεν, αλλά

υπολείπεται του ορίου της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης κατά μόλις μισή μονάδα. Αν λοιπόν βάλουν τα δυνατά τους και σπρώξουν, θα τα καταφέρουν.

Ο Βαρουφάκης τα κατάφερε στο παρελθόν, η Ζωή επίσης, γιατί όχι και αυτοί; Επίσης, αν χρησιμοποιούσε κάποιος τα μαθηματικά της κυρίας Ακρίτα, θα μπορούσε να πει ότι το 2,5% επί τη βάσει των ψηφισάντων στις εκλογές του περασμένου Ιουνίου είναι κάπου 130.000 ψήφοι. Εφόσον λοιπόν η Εφη στις εκλογές τους έλαβε κάτι περισσότερο από 58.000 ψήφους, οι 130.000 ψήφοι είναι θρίαμβος!

Φοβάμαι όμως ότι η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Υποψιάζομαι ότι το 2,5% (2,1% χωρίς την αναγωγή) είναι πλασματικό και μάλλον συμβολικό. Δεδομένου μάλιστα ότι αυτές οι έρευνες γίνονται σε δείγματα του πληθυσμού που σπανίως ξεπερνούν τα 1.200 άτομα, τι νόημα έχει η ακρίβεια του 0,9% ή του 1,2%; Επιπλέον, τα μικρά ριζοσπαστικά κόμματα της Αριστεράς είναι εριστικά με τις εταιρείες δημοσκοπήσεων και πάντοτε έτοιμα να τις καταγγείλουν, δηλαδή να τις δυσφημήσουν. Επομένως, γιατί μια σοβαρή εταιρεία να εμπλακεί σε έναν περιττό καβγά; Δίνουν λοιπόν το συμβολικό 2,5% και ξεμπερδεύουν, όπως οι καθηγητές στα πανεπιστήμια του Υπαρκτού Ελληνισμού δίνουν το λεγόμενο δημοκρατικό 5 στον ταραξία συνδικαλιστή για να μην μπλέξουν. Κάπως έτσι πρέπει να γίνεται, υποθέτω.

ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΣ

Ούτε για τον ΣΥΡΙΖΑ όμως είναι ενθαρρυντικές οι δημοσκοπήσεις. Ισως δεν πρόλαβαν να μετρήσουν την προσφάτως εκφρασθείσα αισιοδοξία του προέδρου Στέφανου Κασσελάκη για την πρώτη θέση του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές, κάτι που ασφαλώς θα έκανε τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ να νιώσουν ένα frisson, πάντως η επίδοση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν απογοητευτική. Παραμένει στην τρίτη θέση με 10,9% και τουλάχιστον διατηρεί, οριακά έστω, την αξιοπρέπεια του διψήφιου ποσοστού.

Ομως, η δημοσκοπική κάμψη δεν είναι το μόνο πρόβλημα του προέδρου. Πρέπει να προστεθεί και το γεγονός ότι η οργάνωση του συνεδρίου εκχωρήθηκε πλήρως στον Νίκο «13-0» Παππά, με αποτέλεσμα την οικτρά αποκαρδίωση των κασσελακιστών – για τους οποίους γνωρίζαμε εξαρχής ότι ήταν οι πιο ανάλαφροι. Από τον συσχετισμό των στοιχείων προκύπτει βαθμιαία μια καθαρότερη εικόνα της μοίρας του Στέφανου Κασσελάκη σε αυτή την υπόθεση. Είναι αναλώσιμος και, αν εξαιρέσουμε κάποιες ειδικές περιπτώσεις, πραγματικούς υποστηρικτές εκεί μέσα δεν έχει. Ισως το διαισθάνεται πια και ο ίδιος και γι’ αυτό έφυγε για να κάνει Χριστούγεννα στη Νέα Υόρκη. Τι να κάνει εδώ; Να βράζει στο ζουμί του μέσα στην Κουμουνδούρου ή να πάει στα μπουζούκια με την κυρία Δώρα Αυγέρη; Πολύ καλά κάνει! Απλώς, ίσως θα έπρεπε να έχει μείνει πίσω ένας εκπρόσωπος της ηγεσίας για τυχόν απρόοπτα. Η Φάρλη, ας πούμε, θα ήταν μια χαρά.

HIGH POLITICS

Με τη μιζέρια του ΣΥΡΙΖΑ που διαλύεται ως φόντο, εμφανίζεται ευτυχώς ο Αλέξης Τσίπρας για το απαραίτητο κωμικό διάλειμμα και κάνει τον statesman στο Παρίσι. Ο πρώην πρωθυπουργός συναντήθηκε με τον Φρανσουά Ολάντ (εκείνον τον οποίο ελεεινολογούσε την περίοδο της «πρώτη φορά Αριστεράς») και, όπως ανακοίνωσε ο ίδιος στα social, αντάλλαξαν απόψεις για τα μεγάλα θέματα υψηλής πολιτικής. Συζήτησε επίσης το μέλλον του σοσιαλισμού με τον οικονομολόγο Τομάς Πικετί.

Καταλαβαίνετε λοιπόν τι χάσαμε; Μπορείτε να βάλετε με τον νου σας τους διαλόγους; Τα αστεία σαρδάμ, τις παρανοήσεις, τα βλέμματα απορίας και πανικού; Αντιλαμβάνομαι ότι οι συζητήσεις αυτές ήταν ιδιωτικές και ότι δεν θα μπορούσαμε ποτέ να τις απολαύσουμε σε απευθείας μετάδοση (όλοι οι συνομιλητές του, φαντάζομαι, θα έχουν δει τι έπαθε κάποτε ο Κλίντον στο CNN με τον Αλέξη και δεν θα είναι διατεθειμένοι να το διακινδυνεύσουν…). Ομως, έστω ένα κλιπάκι των 20 δευτερολέπτων από τους διαλόγους, για εμάς τους θαυμαστές του, που το έχουμε τόση ανάγκη, θα έπρεπε να δοθεί στη δημοσιότητα!