Το πνεύμα του Τσίπρα

14:36 27/2/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Σας είχε λείψει; Εμένα όχι. Τον περίμενα. Και περίπου ήξερα τι θα γράψει. Δεν με εξέπληξε, λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας που, χθες, εμφανίστηκε με άρθρο για να ψέξει όσους βρίσκουν σκοπιμότητες στον χειρισμό της διαμαρτυρίας για τα Τέμπη από κόμματα και πολίτες και για να υπερασπιστεί τη Δικαιοσύνη, τη δημοκρατία και τη δημοκρατική σταθερότητα, καταγγέλλοντας την κυβέρνηση για κοινωνικό διχασμό. Ο Τσίπρας.

Δεν

είναι ακριβώς επαναλανσάρισμα, αλλά επιστροφή στον παλιό καλό εαυτό του, της εύκολης καταγγελίας. Κάνει ακριβώς ό,τι έκανε. Αντιστρέφει τους όρους της πραγματικότητας, αυτοχρίζεται κήνσορας της Δικαιοσύνης, της δημοκρατίας και της συναίνεσης. Και δήθεν νοιάζεται για τον κοινωνικό διχασμό, ο άνθρωπος που είχε σύνθημα «Ή εμείς ή αυτοί».

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο αμετανόητος αναβάτης ενός κύματος ελαφρότητας στο όνομα της διαμαρτυρίας, το οποίο ελπίζει ότι θα τον επαναφέρει στο πολιτικό προσκήνιο. Νομίζει ότι πέρασε καιρός κι ότι ξεχάσαμε. Οχι μόνο πώς πήρε την εξουσία και τι την έκανε. Ούτε μόνο πώς εννοούσε τη δημοκρατία, επιτιθέμενος στη Δικαιοσύνη και στον Τύπο. Ούτε τη μεθόδευση της σκευωρίας Νovartis. Ούτε την (ομόφωνη) καταδίκη για παράβαση καθήκοντος ενός κορυφαίου υπουργού του, του Νίκου Παππά (που παριστάνει τον επίγονο των καταδικασθέντων του Εμφυλίου).

Κυρίως, κανείς δεν ξεχνά τη συμπεριφορά του μετά τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, την οποία το κράτος όχι μόνο αδυνατούσε να ελέγξει αλλά απουσίαζε και από τα στοιχειώδη χρέη του, τη σωτηρία και την περισυλλογή των εγκλωβισμένων στη θάλασσα, στη Ραφήνα, τους οποίους διέσωσαν, όσους πρόλαβαν, αιγύπτιοι ψαράδες και άλλοι ιδιώτες. Δεν ξεχνά το θέατρο, το βράδυ της καταστροφής, όταν παρίστανε τον υπεύθυνο κυβερνήτη περιστοιχισμένος από βασικά στελέχη των κυβερνήσεών του, μεταξύ των οποίων ο Σωκράτης Φάμελλος, ζητώντας την επομένη να πετάξουν τα αεροπλάνα και κρύβοντας τους νεκρούς (λες και υπήρχε περίπτωση να αποκρυβεί μια καταστροφή). Ούτε ξεχνά τη σύγκρουση με συγγενείς θυμάτων, με αποκορύφωμα την προσβλητική φράση «θα τα σπατάλαγες», που απηύθυνε μέρα απεργίας των ΜΜΕ σε γυναίκα η οποία παραπονιόταν ότι δεν έλαβε ούτε στοιχειώδες ποσό αποζημίωσης για την καταστροφή των υπαρχόντων της.

Πολύ περισσότερο δεν ξεχνά κανείς τη στάση του μετά το δυστύχημα, όταν αποκαλύφθηκε (από αυτή την εφημερίδα) ότι ο θλιμμένος και πονεμένος κατά τα άλλα πρωθυπουργός έκανε κρυφά διακοπές με το κότερο μιας πλούσιας.

Αυτός είναι ο πολιτικός που, παρότι συνετρίβη στις τελευταίες εκλογές οδηγώντας το κόμμα του σε μονοψήφια ποσοστά, πιστεύει ότι η ελληνική κοινωνία συνεχίζει να τον παίρνει στα σοβαρά ως εφεδρεία – και κάνει ό,τι μπορεί να δείξει πως είναι παρών. Ως ένας άλλος; Οχι. Αλλά ως ο χειρότερος εαυτός του.

Ο Τσίπρας μπορεί να μην υπάρχει στο πολιτικό προσκήνιο ούτε προβλέπεται να ενταχθεί σοβαρά σε αυτό, το πνεύμα του όμως υπερίπταται και ορίζει ακόμα μια περίπτωση ανόδου ενός κύματος λαϊκιστικής διαμαρτυρίας. Η περίπτωση της διαμαρτυρίας για τα Τέμπη, στηριγμένη σε δύο παρελκυστικά συνθήματα, «Εγκλημα» και «Συγκάλυψη», έγινε κοινωνικό ρεύμα που επιχείρησαν να το εκμεταλλευτούν όλοι οι αντίπαλοι του Μητσοτάκη. Αύριο, θα διαδηλώσουν πολίτες για το ξυλόλιο που δεν βρέθηκε, για τη συγκάλυψη κάποιων παραγόντων ή κάποιου πράγματος που όλοι αγνοούν, για τη Δικαιοσύνη που ωστόσο εργάζεται συστηματικά. Πολίτες που πείστηκαν να βγάλουν από το προσκήνιο τους φυσικούς αυτουργούς του δυστυχήματος, επειδή θεωρούν ότι αυτοί δεν είναι «εξουσία», ενώ είναι η σημαντικότερη εξουσία στην Ελλάδα, μια εξουσία λαθραία και παρασιτική.

Η σύμβαση 717 και η διαφθορά

Ακούω συνεχώς οργισμένες φωνές για τη μη υλοποίηση της σύμβασης 717 με αντικείμενο την ανάταξη και την αναβάθμιση «του συστήματος σηματοδότησης – τηλεδιοίκησης» της σιδηροδρομικής γραμμής Αθήνα – Θεσαλονίκη – Προμαχώνας. Η σύμβαση, που είχε αναθέσει η ΕΡΓΟΣΕ στην ανάδοχο κοινοπραξία ΤΟΜΗ – Alstom και έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί το 2016, συγχρηματοδοτήθηκε από τα ΕΣΠΑ και τον εθνικό προϋπολογισμό. Το γιατί δεν υλοποιήθηκε το ερευνά η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία (και η έρευνα δεν σχετίζεται με τα Τέμπη). Αναζητούνται ευθύνες στις εμπλεκόμενες εταιρείες και σε υπαλλήλους της ΕΡΓΟΣΕ, αρμόδιους για τη διαχείριση του έργου, που κατηγορούνται ότι δήλωσαν σκόπιμα ελλιπή και ψευδή στοιχεία για να εγκριθούν τα κονδύλια, καθώς και σε άλλους αρμόδιους υπαλλήλους που κατηγορούνται ότι δεν διαχειρίστηκαν συνετά τα χρήματα.

Τι σημαίνουν αυτά; Οτι ένα διεφθαρμένο σύστημα συνδιαλλαγής στο Δημόσιο παραβίασε συστηματικά τους κανόνες, προφανώς για ίδιες προσόδους. Κι ότι οι κυβερνήσεις αδυνατούν να βάλουν χέρι ουσιαστικά στον τρόπο με τον οποίο κινούνται τα λεφτά, επειδή συνήθως τα εμπλεκόμενα πρόσωπα προστατεύονται από τα ταμπού της δημόσιας διοίκησης και από τον συνδικαλισμό. Στο Δημόσιο, δηλαδή, ουδείς λογοδοτεί – και τα σκυλιά δεμένα. Ευθύνες σε φυσικά πρόσωπα, ευθύνες δηλαδή για τη διαφθορά, δεν διεκδικούν ούτε τα συλλαλητήρια. Είμαι πολύ περίεργος να δω πού θα καταλήξει η έρευνα της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας.