Βρετανικές εκλογές : Τα μηνύματα της κάλπης για Τζόνσον και Κόρμπιν

07:29 13/12/2019 - Πηγή: Τα Νεα

Συντριπτική νίκη των Συντηρητικών (368 έδρες), οι οποίοι εξασφαλίζουν ευρύτατη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, δείχνουν τα πρώτα αποτελέσματα των βρετανικών εκλογών που έρχονται να επιβεβαιώσουν τα exit poll που είδαν το φως της δημοσιότητας αμέσως μετά το κλείσιμο της κάλπης.

Η επικράτηση του Μπόρις Τζόνσον -σύμφωνα με το exit poll- είναι η μεγαλύτερη νίκη των Τόρις

από τις επιδόσεις της Μάργκαρετ Θάτσερ το 1987. Αν επιβεβαιωθεί η εκλογική εκτίμηση, το κόμμα του Τζόνσον όχι απλώς κερδίζει την εκλογική αναμέτρηση αλλά εξασφαλίζει και ευρεία αυτοδυναμία 86 εδρών. Για τον βρετανό πρωθυπουργό μάλιστα, το αποτέλεσμα θεωρείται ως προσωπικός θρίαμβος και δικαίωση της στρατηγικής του.

Στην αντίπερα όχθη, σε ρηχά νερά κινούνται οι Εργατικοί που φέρεται να εξασφαλίζουν κάτω από τις 200 έδρες. Αυτή θα είναι η τέταρτη διαδοχική ήττα και ταυτόχρονα μια σοβαρή και ιστορική απώλεια. Στο πλαίσιο αυτό, έχει αρχίσει ήδη να τίθεται από τις πρώτες πρωινές ώρες της Παρασκευής ζήτημα ηγεσίας, με τον Τζέρεμι Κόρμπιν να βρίσκεται σε εξαιρετικά δεινή θέση και το μέλλον του να προβλέπεται δυσοίωνο.

Την έκπληξη πάντως των εκλογών αποτελούν -αν επιβεβαιωθούν- τα ποσοστά του Σκωτσέζικου Εθνικού Κόμματος, το οποίο κερδίζει 55 έδρες, 20 έδρες περισσότερες από το 2017. Τα ποσοστά αυτά δε, έχουν ανοίξει την «όρεξη» στελεχών του κόμματος, τα οποία ετοιμάζονται να επιδιώξουν δεύτερο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας.

Τα μηνύματα των εκλογών

Οι εκλογές φαίνεται να είναι ένας θρίαμβος για τους Συντηρητικούς υπό τον Τζόνσον. Η στρατηγική τους να οδηγήσουν τη χώρα σε πρόωρες εκλογές δικαιώνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, με προβλεπόμενες 368 έδρες στο νέο κοινοβούλιο και αναμφισβήτητη εντολή για έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ενωση, τον Ιανουάριο.

Η πλειοψηφία των 86 εδρών θα σήμαινε ότι ο Τζόνσον μπορεί να κυβερνήσει για μια πλήρη πενταετή θητεία χωρίς τον κίνδυνο να χάσει κρίσιμες ψηφοφορίες στο Κοινοβούλιο.

Σύμφωνα με τον Guardian, η νίκη είναι αναμφισβήτητα του Τζόνσον. Πριν από ένα χρόνο βρισκόταν στα έδρανα των βουλευτών, με την πλειοψηφία των Τόρις να μην τον θέλει για ηγέτη του κόμματος το καλοκαίρι. Τώρα είναι κυρίαρχος της βρετανικής πολιτικής σκηνής και αναμένεται να ζητήσει τη στήριξη του κοινοβουλίου για τη στρατηγική του Brexit (η οποία μπορεί να διαφέρει σημαντικά από αυτή το προηγούμενο διάστημα).

Το ερώτημα είναι αν αυτή η φαινομενικά εμφατική νίκη θα οδηγήσει απλά στην υλοποίηση του Brexit ή θα είναι μια ευρύτερη αναθεώρηση του Συντηρητισμού υπό τον Τζόνσον. Τα λεπτομερή αποτελέσματα που θα διαμορφωθούν τις επόμενες ώρες θα δώσουν την απάντηση στην ερώτηση αυτή. Αλλά αν αυτή είναι μια νίκη του Brexit, μπορεί ενδεχομένως να αποδειχτεί στο τέλος πύρρειος. Αν ο Τζόνσον δρομολογήσει την έξοδο από την ΕΕ και το Εργατικό Κόμμα αναδιοργανωθεί, η θέση τους μπορεί να αποδειχτεί πιο εύθραυστη απ’ ότι φαίνεται άμεσα.

Το δεύτερο μεγάλο μήνυμα των εκλογών είναι ότι το Εθνικό Κόμμα της Σκωτίας έλαβε εντολή -με προβλεπόμενες 55 έδρες- να ασκήσει πίεση για τη διεξαγωγή δεύτερου δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της Σκωτίας. Ο Τζόνσον κατέστησε σαφές το προηγούμενο διάστημα ότι δεν θα κάνει ό,τι ο Ντέιβιντ Κάμερον. Η εντολή του είναι να αψηφήσει το SNP, ωστόσο το κόμμα έχει προετοιμαστεί γι’ αυτόν τον αγώνα εδώ και μήνες. Η αντιπαράθεση στη Σκωτία θα είναι τώρα στην κορυφή της πολιτικής ατζέντας τώρα.

Το τελευταίο μήνυμα των εκλογών είναι η κατάρρευση του Εργατικού Κόμματος. Οι Εργατικοί έχουν χάσει τέσσερις διαδοχικές αναμετρήσεις, με τις προβλεπόμενες 191 έδρες να αποτελούν ιστορικό χαμηλό. Το έργο του Κόρμπιν την επόμενη ημέρα θεωρείται εξαιρετικά δύσκολο, με τον ίδιο μάλιστα να κάνει λόγο στις πρώτες του δηλώσεις για προσωρινή παραμονή στην ηγεσία του κόμματος μέχρι να βρεθεί ο διάδοχός του.

Το ερώτημα πλέον όσον αφορά στην Αριστερά της βρετανικής πολιτικής είναι αυτό που περιγραφόταν στον τίτλο ενός βιβλίου που δημοσιεύθηκε μετά την τελευταία φορά που η Εργατική Αριστερά έχασε τέσσερις εκλογές στη σειρά το 1992.

Ο τίτλος ήταν «Τελευταία ευκαιρία του Εργατικού Κόμματος;» Και ένας από τους συντάκτες ήταν ο John Curtice, του οποίου η εκτίμηση για το εκλογικό αποτέλεσμα επαναφέρει το ίδιο ερώτημα άλλη μια φορά, σχεδόν 30 χρόνια αργότερα.