Υπονομευτές

19:35 3/4/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Αν ο ιστορικός του μέλλοντος κληθεί για κάποιον ανεξήγητο λόγο να αναφερθεί στη 2α Απριλίου του 2025, δεν θα μπορέσει να αντισταθεί στον πειρασμό να παρατηρήσει ότι την ώρα που ο αμερικανός πρόεδρος συνέδεε την «Απελευθέρωση» (άγνωστο αν εννοούσε τη δική του ή της χώρας του) με την επιβολή υψηλών δασμών στα εισαγόμενα προϊόντα, και ο έλληνας πρωθυπουργός ανακοίνωνε τη δαπάνη 25 δισεκατομμυρίων ευρώ για εξοπλισμούς (και όχι, ας πούμε, για την παιδεία ή την υγεία), το ΠΑΣΟΚ καλούσε στο Πειθαρχικό ένα μέλος της Κεντρικής του Επιτροπής

επειδή έκρινε πως μια διατύπωσή της βρισκόταν εκτός γραμμής.

Ο υπέροχος Δημήτρης Τριανταφυλλίδης, τον οποίο χάσαμε τόσο πρόωρα, έγραφε πέρυσι (Liberal) πως ο Στέφανος Κασσελάκης χρησιμοποιούσε ένα δόγμα που ανάγεται στις αρχές του 20ού αιώνα, τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, για να δημιουργήσει ένα αρχηγοκεντρικό και προσωποκεντρικό κόμμα. Φράσεις όπως «οι απόψεις διατυπώνονται μέσα στα όργανα και όποιος διατυπώνει άλλες απόψεις θα διαγράφεται» – πρόσθετε – έδειχναν πόσο μακριά βρισκόταν ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη από την ιστορία και τις παραδόσεις της ανανεωτικής Αριστεράς.

To πού οδήγησαν το κόμμα (και) αυτές οι τακτικές είναι εμφανές. Η απαίτηση για μια ενιαία γραμμή που θα εκφράζεται απ’ όλα τα στελέχη και η απόδοση των διαφορετικών απόψεων σε «υπονομευτές», «εσωτερικούς εχθρούς» και «πέμπτες φάλαγγες» ανήκουν σε άλλα καθεστώτα και άλλες εποχές. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η λογοκρισία. Είναι, ακόμη περισσότερο, η ανία. Οποιος θέλει ένα μονολιθικό κόμμα, ένα αναλλοίωτο αφήγημα και μια υψωμένη γροθιά έχει το ΚΚΕ.

Με αυτή την έννοια, δεν ήταν λάθος μόνο η παραπομπή της Κατερίνας Μπατζελή στην Επιτροπή Δεοντολογίας επειδή υποστήριξε ότι το ΠΑΣΟΚ υιοθετεί τη ρητορική της Νέας Δημοκρατίας αποκαλώντας τον Νίκο Παππά «13-0». Λάθος ήταν και η αντίδραση της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, που αναρωτήθηκε (χωρίς να αποφύγει τις διαστρεβλώσεις) γιατί δεν ακολουθήθηκε σιδηρά πυγμή και για άλλα στελέχη. Γιατί το ερώτημα δεν είναι αν αδικήθηκε η Μπατζελή και ευνοήθηκε ο Γερουλάνος, αλλά, για να το θέσουμε ωμά, τι έχει το έρμο και ψοφάει. Γιατί δηλαδή το μόνο κόμμα που θα μπορούσε να υποδεχθεί τους κεντρώους που εγκαταλείπουν τη Νέα Δημοκρατία – όπως είπε στο Action 24 η Αννα Διαμαντοπούλου – χάνει συνεχώς έδαφος.

Για την πρώην υπουργό Παιδείας, όταν ένα κόμμα περνάει ζόρια πρέπει τα στελέχη του να δείχνουν αλληλεγγύη τόσο στον πρόεδρο, όσο και το ένα στο άλλο. Αυτή είναι η χριστιανική εκδοχή. Υπάρχει και η δημοκρατική. Η ανάγκη, δηλαδή, να αναλυθούν τα αίτια της δημοσκοπικής καθίζησης όχι μόνο στα κομματικά όργανα, προκειμένου να βγει η γραμμή, αλλά και ανοιχτά, στην κοινωνία, ώστε να δημιουργηθεί ένα γενικότερο ενδιαφέρον και να προκληθεί μια ευρύτερη ζύμωση για το περιεχόμενο ενός προγράμματος εναλλακτικής διακυβέρνησης.

Αλλιώς, ας το πάρουμε απόφαση ότι η ελληνική Κεντροαριστερά έχει τελειώσει.