Brothers: A Tale of Two Sons

16:39 5/10/2013 - Πηγή: gameslife

Είθισται τα παιχνίδια που υποστηρίζουν co-op multiplayer με τη συμμετοχή δύο παικτών (τοπικά ή online αλλά κυρίως τοπικά) να εστιάζουν στη διασκέδαση και την ψυχαγωγία τους, φέρνοντάς τους αντιμέτωπους με δύσκολες καταστάσεις μεν, αλλά φροντίζοντας να τους «ανεβάσει» και να κάνει το χειλάκι τους να σκάσει λίγο στο φινάλε. Ωραία; Τέλεια. Τώρα ξέχνα όλα τα παραπάνω. Το Brothers: A Tale of Two Sons έρχεται να τα αλλάξει όλα: υποστηρίζει co-op

αλλά για έναν παίκτη, αφηγείται μια «δυνατή» και συγκινησιακά φορτισμένη ιστορία και παρ’ ότι πρόκειται για περιπέτεια, δεν θα μαζέψεις από κάτω ούτε ένα αντικείμενο. Σε μπέρδεψα, ε;

Σενάριο και τα ρέστα

Η ιστορία του Brothers: A Tale of Two Sons περιστρέφεται γύρω από την προσπάθεια δύο αδελφών να σώσουν τον πατέρα τους που έχει αρρωστήσει βαριά. Ο μόνος τρόπος για να κάνουν κάτι τέτοιο, είναι να βρουν νερό από το «Δέντρο της Ζωής» και κάπως έτσι ξεκινά ένα ταξίδι προς το άγνωστο με πρωταγωνιστές τα δύο πιτσιρίκια. Το στόρι κάνει δυναμικό μπάσιμο αφού μέσα στο πρώτο λεπτό μαθαίνουμε πως ο μικρότερος αδελφός απέτυχε να σώσει τη μητέρα του από πνιγμό ενώ στο εισαγωγικό sequence τα δύο αδέλφια μεταφέρουν τον άρρωστο πατέρα τους στον γιατρό του χωριού τους. Αν έψαχνες για μια ιστορία με «δυνατές» στιγμές, τη βρήκες.

Gameplay

Θα μπορούσες να πεις ότι το Brothers: A Tale of Two Sons είναι κατά μία έννοια και… twin-stick shooter. Χωρίς το shooter. Στο παιχνίδι παίζεις μόνος σου και χειρίζεσαι και τους δύο αδελφούς. Ταυτόχρονα. Έχεις για τον καθένα από έναν αναλογικό μοχλό και μια σκανδάλη και… ο Θεός μαζί σου! Η δυσκολία του εγχειρήματος είναι φυσικά στην περίπτωση που ξεχάσεις ποιο σετ μοχλού/σκανδάλης αντιστοιχεί σε ποιο χαρακτήρα. Προσωπικά προσπαθούσα να τους χωρίζω σε «δεξιά» και «αριστερά» όμως στις περισσότερες περιπτώσεις το έχανα πανηγυρικά. Στο παιχνίδι θα ασχοληθείς ως επί το πλείστον με την επίλυση γρίφων που αφορούν την πρόοδό σου και την αποφυγή συγκεκριμένων εχθρών. Δεν πυροβολείς, δεν επιτίθεσαι, δεν κάνεις άσκοπα άλματα. Απλά κινείσαι (με τους μοχλούς) και αλληλεπιδράς με το περιβάλλον ή μεταξύ των ίδιων των χαρακτήρων (με τις σκανδάλες) καθώς ο καθένας κάνει διαφορετικά πράγματα.

Και από εμφάνιση;

To παιχνίδι δημιουργήθηκε με την Unreal Engine, οπότε όπως φαντάζεσαι στα γραφικά «πετάει». Να φανταστείς υπάρχουν και παγκάκια για να θαυμάζεις συγκεκριμένα τοπία! Το όλο level design είναι πανέξυπνο αφ’ ενός και αφ’ ετέρου παραπέμπει σε παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (όχι ότι οι Σουηδοί της Starbreeze Studios έχουν καμιά σχέση με τον Δανό συγγραφέα). Παρ’ ότι ονόματα δεν θα δεις πουθενά, θα δεθείς άμεσα με τους χαρακτήρες, έστω κι αν δεν καταλαβαίνεις λέξη από τα… Simlish που μοιάζουν να μιλούν!