Fallout 4

20:00 20/1/2016 - Πηγή: gameslife

Ένα από τα παιχνίδια που δίχασε τους gamers, το Fallout 4 μπορεί να μην είναι ένα 100% γνήσιο RPG, αλλά δεν παύει να αποτελεί ένα πολύ διασκεδαστικό sandbox game.

H Bethesda ξέρει να φτιάχνει έναν κόσμο παιχνιδιού κι αυτό γίνεται αμέσως εμφανές: ο χάρτης είναι τεράστιος, πυκνός και γεμάτος λεπτομέρειες, με σπίτια που μπορείς να μπεις και να ψάξεις, σούπερ μάρκετ, βιβλιοθήκες, τα πάντα. Φυσικά οι αποστάσεις είναι “συμπιεσμένες”

και δεν υπάρχει ρεαλιστική ομοιογένεια, αλλά αυτό δεν ήταν ποτέ γνώρισμα της σειράς Fallout: εκτάσεις βάλτου και ζουζούνια, πενήντα μέτρα μακριά μια αποικία από καλοσυνάτα ζόμπι, ένα δάσος πιο πέρα, μια συμμορία από τεντιμπόιδες ροκ’εντ’ρόλερς δύο λεπτά πιο κάτω. Το Fallout 4 είναι όντως μια παιδική χαρά. Αν εθελοτυφλήσεις λίγο και δεν απορήσεις γιατί 200 χρόνια μετά από την Αποκάλυψη υπάρχουν ακόμα σφαίρες σε ψυγεία, σκελετοί στους δρόμους και μπύρες σε παγκάκια, μπορείς να χαθείς για ώρες (100 και βάλε) κάνοντας βόλτες στην τεράστια περιοχή της Βοστώνης.

Η παιδική χαρά μας βολεύει και σαν παράδειγμα για τη δομή του quest design: όπως και σε μια παιδική χαρά που έχει κούνιες, τσουλήθρες, τραμπάλες και κανείς δεν σου λέει τι πρέπει να κάνεις και πόσο, έτσι και στο Fallout 4 δεν σε παίρνει κανείς από το χέρι, δεν σε στρέφουν προς μια κατεύθυνση. Υπάρχει το βασικό σενάριο, αλλά δεν μπορείς να μην εξερευνήσεις ένα τόσο ανοιχτό παιχνίδι. Το αποτέλεσμα είναι ένας κίνδυνος… απροσανατολισμού, καθώς οι αντιπερισπασμοί είναι πολλοί: να κάνεις αποστολές, να κυνηγήσεις Legendary τέρατα, να μαζέψεις πρώτες ύλες, να ασχοληθείς με το crafting, να φτιάξεις αποικίες, να κάνεις τα radiant quests; Ειδικά με τα radiant quests, μέχρι να καταλάβει ο ανυποψίαστος παίκτης ότι είναι αιώνια επαναλαμβανόμενες αποστολές και ότι δεν είναι υποχρεωμένος να τις κάνει (το αντίθετο μάλιστα), είναι εύκολο να παρεξηγήσει κανείς το Fallout 4, το οποίο δεν είναι παρά ένα θεματικό πάρκο αλά Skyrim.

Το Fallout 4 σκόνταψε δυστυχώς σε μερικά πολύ σημαντικά στοιχεία του σχεδιασμού, στις δομές των αποστολών, στους διαλόγους αλλά και στον τρόπο αλληλεπίδρασης αυτών των δύο. Μπορεί να έγινε μια κάποια προσπάθεια να ενσωματωθούν οι πολιτικές τεσσάρων αντικρουώμενων στρατοπέδων (οι καλούληδες Minutemen, τα τεχνοφασιστάκια Brotherhood of Steel, οι ψυχροί σαϊντελόγοι Institute και οι αναρχοκομμουνιστές Railway) στο βασικό σενάριο που θέλει τον παγωμένο πρωταγωνιστή να βγαίνει στις ερημιές 200 χρόνια μετά από τις βόμβες για να βρει τον γιό του, αλλά το storytelling είναι πολύ, πολύ αδύναμο. Όταν έχεις να κοντραριστείς κι ένα πρόσφατο Witcher 3, δεν υπάρχει καν θέμα ανταγωνισμού και ως αφηγηματικό RPG, το Fallout 4 φαντάζει αφελές.

Υπάρχουν βέβαια μερικές καλογραμμένες αποστολές, κάποιες χαριτωμένες μάλιστα, αλλά δεν είναι αρκετές για να διορθώσουν την κατάσταση.Το θέμα των διαλόγων, δυστυχώς δεν «σώζεται», όσο καλή πρόθεση και να έχεις. Δεν είναι μόνο ότι πάντα υπάρχουν τέσσερις απλές επιλογές για να συμμορφώνεται το σύστημα με τα τέσσερα βασικά πλήκτρα επιλογής της κονσόλας, αλλά μιλάμε για πολύ μέτριο κείμενο, ελάχιστες επιλογές που να συμβαδίζουν με τα γνωρίσματα του ήρωα (όπως είχε ενσωματώσει αριστουργηματικά το New Vegas) και τραγικά μονοκόμματη εξέλιξη.

Αν όμως αποφύγουμε να δούμε το Fallout 4 υπό το πρίσμα του καθαρόαιμου RPG, θα δούμε πολλά όμορφα πράγματα. Υπάρχουν συμπαθητικοί μηχανισμοί όπως το crafting (όπλων, αντικειμένων, εργαλείων, πανοπλιών) με ένα εξαιρετικό σύστημα πρώτων υλών, υπάρχει ένα υπόβαθρο για όποιον θέλει να παίξει Fallout-Craft και να φτιάξει σπίτια, φράχτες, φάρμες, ενώ καθώς περνούν οι ώρες παρουσιάζονται μπόλικοι εχθροί, χορταστική μάχη και εθιστική ανάπτυξη χαρακτήρα. Υπάρχουν αρκετοί companions, ένα απλοποιημένο perk-system ανάπτυξης (αντί για πόντους και skills) που όμως συμπεριφέρεται συμπαθητικά, ενώ αγκάθια όπως το μοντέλο φθοράς στα όπλα και η συνεχόμενη ανάγκη για repair έχει απομακρυνθεί.

Τα γραφικά του Fallout 4 είναι κυρίως απλά λειτουργικά: στις καλές της στιγμές, η αρχαία μηχανή (που κάποτε πρέπει να αποσυρθεί κι αυτή), καταφέρνει και σχεδιάζει αρκετά ατμοσφαιρικά τοπία, δρόμους και καταστήματα με λεπτομέρειες και χρώμα… αλλά στις κακές στιγμές, το Fallout 4 μοιάζει με τίτλο πενταετίας (επιεικώς), με κάποια δείγματα κακού lip-synch, περιοχές άδειες και άχρωμες και μέτρια εφέ. Οι καλές στιγμές εξισσοροπούν τις κακές, αλλά η Cryo απλά δεν μπορεί να σηκώσει και το επόμενο Fallout στις πλάτες της. Φτάνει.

Περισσότερο ένα…spin-off στη σειρά, παρά «σοβαρό» RPG, το Fallout 4 είναι διασκεδαστικό, πλήρες, χορταστικό και εθιστικό: έκανε κάποια τολμηρά βήματα στον τομέα του crafting και των αποικιών που αξίζει συγχαρητήρια… αλλά ελπίζουμε τα αναμενόμενα DLC να μπορέσουν να προσδώσουν λίγο ακόμα βάθος και επιλογές.

The post Fallout 4 appeared first on gameslife.