Ό,τι θέλω κάνω….

12:04 25/2/2013 - Πηγή: That’s Life

Δηλαδή, παρκάρω όπου να΄ναι, στο πεζοδρόμιο ας πούμε, Ενοχλώ; Ποδηλατοδρόμος; Που τα βλέπεις τα ποδήλατα ; Ανάπηρος με αμαξίδιο; Εντάξει, και που να παρκάρω ΕΓΩ;

Δεν ήταν κόκκινο, βαθύ πορτοκαλί, σιγά την παραβίαση …δεν προλάβαινα να σταματήσω, ποια 60 χιλιόμετρα, ποια κατοικημένη περιοχή; Με 120 πήγαινα!

Πετάχτηκε ξαφνικά μπροστά μου, δεν πρόλαβα να αντιδράσω, μιλούσα στο κινητό!

Ποια προτεραιότητα κυρία μου (στην καλύτερη των περιπτώσεων-το κυρία μου) βιάζομαι, έχω αργήσει, δεν το είδα το ΣΤΟΠ!!!

Η οδική συμπεριφορά φανερώνει πολλά για τον χαρακτήρα μας, τι άνθρωπος

λοιπόν μπορεί να είσαι όταν οδηγείς σαν να είσαι ο «ιππότης της ασφάλτου» αγνοώντας τους υπόλοιπους κοινούς θνητούς που τυχαίνει να βρεθούν στο δρόμο σου; Επιβεβαιώνει δυστυχώς το κουσούρι εκείνο του εγωκεντρικού ανθρώπου (υπάρχει και άλλη λέξη φυσικά να περιγράψεις το είδος….) που σε κάνει να συμπεριφέρεσαι απαράδεκτα και συχνά επικίνδυνα.

Πρωί και είμαι καθοδόν για το σχολείο του μικρού. Στην περιοχή υπάρχουν δύο σχολεία ,παιδικός σταθμός και απέναντι δημοτικό σχολείο. Αυτοκίνητο μεγάλου κυβισμού δεν μειώνει την ταχύτητα, παραβιάζει ΣΤΟΠ και κατευθύνεται προς το Δημοτικό σχολείο, ώρα αιχμής, παιδιά και γονείς, καβάλα το πεζοδρόμιο ανοίγει την πόρτα, κοπανάει μια άλλη μαμά που περνούσε με το παιδί, τηλέφωνο στο χέρι, ουρλιάζει και ταυτόχρονα παρακινεί το παιδί της να βγει από το αυτοκίνητο. Έχει δημιουργήσει μια δυσάρεστη κατάσταση από κάθε άποψη και δεν δείχνει την παραμικρή ενοχή για αυτό .Κάποιος μπαμπάς, αγανακτισμένος, της κάνει παρατήρηση αναφορικά με την στάθμευση του αυτοκινήτου στο πεζοδρόμιο…η «παράσταση» που δόθηκε από ενήλικες μπροστά στα μάτια των παιδιών ήταν τουλάχιστον χυδαία!

Πέραν της απαράδεκτης φρασεολογίας, εκείνο που άκουσα πολλές φορές ήταν “ό,τι θέλω κάνω ,έχεις πρόβλημα’’; Τα περισσότερα βλέμματα των παιδιών ήταν απορημένα με κάποιες εξαιρέσεις παιδιών που γελούσαν, το βλέμμα του κοριτσιού που βγήκε από το αυτοκίνητο και παρατηρώντας την μαμά της να βρίζει δεν θα το ξεχάσω ΠΟΤΕ, φοβισμένα μάτια και δάκρυα ,πολλά δάκρυα….

Από το πρωί το περιστατικό με «ακολουθεί» σκέφτομαι πως τα πρότυπα των παιδιών είναι προβληματικά, σε μεγάλο ποσοστό. Δεν είναι τυχαία όλη αυτή η βία από νέους ανθρώπους, δεν είναι τυχαία τόσο τροχαία, τόσο αίμα στην άσφαλτο, τόση παραβατικότητα, τόση εγκληματικότητα…. εντάξει, δεν το ανακάλυψα σήμερα, απλώς το σημερινό περιστατικό μου επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά την μεγάλη έλλειψη παιδείας και πολιτισμού.

Καλή εβδομάδα και καλή συνέχεια