Eρχεται;

09:16 22/3/2018 - Πηγή: New Money

Με τα σημερινά δεδομένα το γεωπολιτικό παιχνίδι αναβάθμισης της χώρας δεν μπορεί να «πουληθεί», ενώ συναντά δυσκολίες στην εφαρμογή του ακόμα και το «Εξοικονομώ κατ’ οίκον».

Το γεγονός ότι ένα Πρωτάθλημα του ΠΑΟΚ θα μπορούσε να αντισταθμίσει εν μέρει το κόστος του Σκοπιανού στη Βόρεια Ελλάδα είναι επίσης μια υπόθεση που οι «μικροπολιτικοί αναλυτές» τη συζητούσαν, όμως κατέληξε τελικά στο φιάσκο της Τούμπας.

Επίσης, για μια ακόμα φορά αποδείχθηκε το πόσο

ρηχό είναι το πολιτικό σκηνικό, το οποίο παρασυρόμενο από την έκταση που έδωσαν τα media ανήγαγε την εξυγίανση του ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος στο Νο 1 ζήτημα, την ώρα που ο Ερντογάν απειλεί ανοιχτά και η Ανατολική Μεσόγειος έχει γεμίσει με πολεμικούς κολοσσούς στον τομέα της θάλασσας. Οπως με πληροφόρησε δε φίλος απόστρατος με ύψιστο βαθμό, οι Αμερικανοί δεν έχουν φέρει μόνο το «Iwo Jima», αλλά και το «USS Μount Whitney», που αποτελεί το πλωτό επιχειρησιακό τους κέντρο.

Προσωπικά θεωρώ αστείο να μιλάμε για την εξυγίανση ενός θεσμού ο οποίος, αντί να αποτελεί τον κράχτη για μεγάλες μπίζνες, καταλήγει για μια ακόμα φορά να διασύρεται.
Πηγαίνω στο γήπεδο από το 1971 και μου έτυχε να διακοπεί στο «Καραϊσκάκη», το 1978, παιχνίδι μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού όταν κάποιος εν ονόματι Γιαννακούλας έδωσε 7 λεπτά πριν από τη λήξη το προβάδισμα στους «πράσινους» με 2-1.

Η προπροηγούμενη Κυριακή, όμως, τα είχε όλα για να τιναχτεί αυτή τη φορά το πρωτάθλημα στον αέρα. Ο ΠΑΟΚ ανήκει σε φίλιο προς την κυβέρνηση επιχειρηματία, ενώ τα ξημερώματα της Κυριακής είχε προηγηθεί μια πολιτική απόφαση που τον έβαζε και πάλι στο παχνίδι. Εβαλε ένα αμφισβητούμενο γκολ μολις ένα λεπτό πριν τελειώσει η κανονική διάρκεια του αγώνα και ο ίδιος ο ιδιοκτήτης του μπήκε μέσα στο γήπεδο με όπλο στη μέση. Το απόλυτο ανάγνωσμα.

Αν δούμε όμως το ποδόσφαιρο πιο πίσω, θα διαπιστώσουμε την αποχώρηση της οικογένειας Βαρδινογιάννη που οδήγησε στα αδιέξοδα του Παναθηναϊκού, παρά τη μεγάλη προσπάθεια του Γιάννη Αλαφούζου με προσωπικά του -και μάλιστα αρκετά- χρήματα να κρατήσει όρθια την υπερχρεωμένη ομάδα. Είναι περιττό να πούμε ότι ο ίδιος ο κ. Αλαφούζος έχει καταβάλει μεγάλες προσπάθειες για τη διάσωση του θεσμού και τελικά αποθαρρύνθηκε μετά τις απογοητεύσεις.

Ολα αυτά, λοιπόν, θα είναι εν μέρει ωραία αναγνώσματα, επί της ουσίας όμως μας αποπροσανατολίζουν από τον μεγάλο εθνικό κίνδυνο, ο οποίος δεν πρόκειται να... λυπηθεί ούτε τις καθαρές εξόδους, ούτε και κάτι από την ατζέντα της καθημερινότητας.

Ο Ερντογάν δεν είναι απομονωμένος, όπως πάνε κάποιοι να τον παρουσιάσουν. Κερδίζει το Αφρίν και οργανώνεται για να μας έρθει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Με το Αιγαίο δεσμευμένο για ασκήσεις με πραγματικά πυρά και το ερευνητικό τουρκικό σκάφος έτοιμο να μπει στην κυπριακή ΑΟΖ, η μόνη ελπίδα της χώρας -πέραν των δικών της δυνάμεων- είναι η έγκαιρη παρέμβαση του ΝΑΤΟ και η κινητοποίηση του πρώην αρχηγού της CIA, Μάικ Πομπέο, στον ρόλο του Αμερικανού ΥΠΕΞ. Οι Τούρκοι από την πλευρά τους δεν πιστεύουν ότι η υπόθεση «ΑΟΖ» έχει κλείσει - και αυτό μπορεί να μας δώσουν να το καταλάβουμε.