Ο εξωδικαστικός απέτυχε, ζήτω ο εξωδικαστικός

Ολα τα μέτρα που έχουν ληφθεί μέχρι σήμερα για το πρόβλημα των κόκκινων δανείων έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή. Ο εξωδικαστικός μηχανισμός, στον οποίο είχαν επενδυθεί προσδοκίες για μαζικό ξεκαθάρισμα των οφειλών, προχωράει με ρυθμούς χελώνας. Αντί για διευθετήσεις και κουρέματα με βιομηχανικούς ρυθμούς, τα οποία περίμεναν όλοι οι εμπλεκόμενοι, το σύστημα παράγει ρυθμίσεις με το σταγονόμετρο.

Τα φίλτρα που υπάρχουν, όπως τα κριτήρια βιωσιμότητας, αποκλείουν πολλές επιχειρήσεις από το σύστημα. Η ηλεκτρονική

πλατφόρμα λειτουργεί υποδειγματικά, αλλά η γραφειοκρατία για την υποβολή της αίτησης είναι ένας πραγματικός Γολγοθάς και παρότι η Ειδική Γραμματεία Ιδιωτικού Χρέους (ΕΓΔΙΧ) διεκπεραιώνει τις αιτήσεις ταχύτατα, αυτές κολλάνε αργότερα σε ένα ατέλειωτο πηγαινέλα μεταξύ των πιστωτών. Η κυβέρνηση και όλοι οι εμπλεκόμενοι από ελληνικής πλευράς έχουν εντοπίσει τα ζητήματα και έχουν προτείνει λύσεις. Ωστόσο, δεν υπήρξε ανταπόκριση από την πλευρά των δανειστών, ενώ και οι τράπεζες μέχρι στιγμής δεν έχουν υιοθετήσει πολιτική ουσιαστικών και ρεαλιστικών αναδιαρθρώσεων. Συνήθως κάνουν ρυθμίσεις χαμηλών δόσεων για ένα μεταβατικό διάστημα που απλώς μεταφέρουν το πρόβλημα στο μέλλον.
Φαίνεται ότι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και νέος υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης Γιάννης Δραγασάκης έχει αντιληφθεί το πρόβλημα και σχεδιάζει ουσιαστικές βελτιώσεις στο θεσμικό πλαίσιο για τα κόκκινα δάνεια. Θα πρέπει όμως να γίνουν αποδεκτές από τους δανειστές, οι οποίοι προς το παρόν έχουν δείξει αρνητική στάση σε κάθε απόπειρα ουσιαστικής αλλαγής. Ολα δείχνουν, μάλιστα, ότι το πρόβλημα είναι βαθύτερο και ουσιαστικό.

Οι εκπρόσωποι των δανειστών παρότι ενημερώνονται για τα προβλήματα και τους αργούς ρυθμούς ρύθμισης των δανείων δεν θεωρούν ότι υπάρχει πρόβλημα. Οταν δε η ελληνική πλευρά επισημαίνει ότι τα κόκκινα δάνεια οδηγούνται σε αδιέξοδο και οι οφειλές προς το Δημόσιο συσσωρεύονται και γεννιούνται νέες, οι τροϊκανοί απαντούν ότι δεν πρέπει να καλλιεργείται κουλτούρα ευνοϊκών ρυθμίσεων.

Η θέση τους είναι ότι η διαδικασία ρύθμισης, πολύ δε περισσότερο του κουρέματος, πρέπει να είναι σκόπιμα αργή, βασανιστική και επώδυνη. Στόχος είναι οι ενδιαφερόμενοι να γνωρίζουν ότι δεν έχουν άλλη λύση από το να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους τη στιγμή που δημιουργούνται, αλλιώς θα περάσουν από σαράντα κύματα και πιθανότατα θα οδηγηθούν σε πλειστηριασμό και πτώχευση.

Ισως, υπό κανονικές συνθήκες, η άποψη αυτή να έχει μια λογική. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι στην Ελλάδα σήμερα οι συνθήκες δεν είναι κανονικές και εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις και νοικοκυριά βρίσκονται εγκλωβισμένες στην υπερχρέωση λόγω της κρίσης και των πολιτικών που εφαρμόστηκαν, όχι λόγω επιλογής και στρατηγικής αποφυγής των οφειλών τους.

Το συμπέρασμα είναι ότι από την πλευρά των δανειστών δεν υπάρχει βούληση για την αναδιάρθρωση των κόκκινων δανείων με ρεαλιστικό τρόπο. Λόγω της στάσης τους, όλα οδηγούν στους πλειστηριασμούς και στο κλείσιμο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων κατά χιλιάδες. Η στάση αυτή οφείλεται στον ιδεολογικό προσανατολισμό των δανειστών που πιστεύουν ότι ο υπερπληθυσμός μικρών επιχειρήσεων υπονομεύει την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, αλλά και στον σχεδιασμό για το ξαναμοίρασμα των περιουσιακών στοιχείων που κατέχουν τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις.

Αυτό είναι το ουσιαστικό εμπόδιο που θα πρέπει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση.

Keywords
Τυχαία Θέματα