Ανδρέας Γ. Καρέλιας: O πρεσβευτής της υγιούς επιχειρηματικότητας

11:16 31/12/2016 - Πηγή: New Money

Ο 50χρονος Ανδρέας Γεωργίου Καρέλιας είναι το πρόσωπο των τελευταίων ημερών του χρόνου – μάλιστα, κερδίζει τον τίτλο αυτό δίχως ανταγωνισμό.

Ο λόγος της αδιαμφισβήτητης διάκρισης έχει να κάνει με την ανακοίνωση του πακέτου των «έκτακτων οικειοθελών παροχών» προς τους εργαζόμενους της εταιρείας Καρέλια Α.Ε – μια ανακοίνωση που γίνεται στο τέλος κάθε χρόνου από μικροφώνου σε μια γιορτή στις εγκαταστάσεις της καπνοβιομηχανίας στην Καλαμάτα.

Μια οικειοθελής παροχή με ζεστό χρήμα λοιπόν, που

έχει αρχίσει τα τελευταία χρόνια να αποκτά εθιμικά στοιχεία και να διαμορφώνει το πλαίσιο μιας παράδοσης που φέρνει και ενσωματώνει την έννοια της οικογενειακής γενναιοδωρίας στο σύγχρονο οικοδόμημα της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης.

Φέτος όπως ακριβώς συνέβη και τα προηγούμενα χρόνια στο μικρόφωνο της γιορτής βρισκόταν ο Ανδρέας Γεωργίου Καρέλιας με την ιδιότητα του διευθύνοντος συμβούλου.
Από την παρέμβαση του δεν θέλω να ξεχωρίσω το περιεχόμενο του πακέτου των παροχών (μπορείτε να το διαβάσετε εδώ) αλλά μια επισήμανση μετά των δεδομένων της προς τεκμηρίωση.

Είπε ο Α.Γ.Καρέλιας: «Για άλλη μία χρονιά η Καρέλια υπήρξε ο πραγματικός πρεσβευτής της υγιούς ελληνικής επιχειρηματικότητας. Μέσα στο 2016, η Καπνοβιομηχανία Καρέλια εισέφερε στα δημόσια ταμεία 532.000.000 ευρώ περίπου από έμμεσους και άμεσους φόρους (αυξημένα κατά 12 % σε σχέση με πέρσι), και 7.000.000 στα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ κοντά στα 175.000.000 σε συνάλλαγμα από τις διεθνείς μας πωλήσεις».

Με άλλα λόγια, η Καρέλια – παρά τις αντιξοότητες- είχε σημαντικό μερίδιο συνεισφοράς (στο μέτρο των δυνάμεων της) στο «χτίσιμο» του πλεονάσματος για το 2016. Και από εδώ αρχίζουν οι δεύτερες σκέψεις – Για σκεφτείτε πόσο διαφορετικά θα ήταν αυτή η χώρα και σε τι επίπεδα ευημερίας οι πολίτες της αν υπήρχαν πολλές εταιρείες σαν την Καρέλια και ακόμη περισσότερο ένα πολιτικό προσωπικό έτοιμο και ικανό να αντιληφθεί την αξία της επιχειρηματικότητας και των συνεπειών της κερδοφόρας δράσης.

Άλλωστε, είναι και ένα ζήτημα μοντέλου. Άλλο με διασφαλισμένες (στο βαθμό που γίνεται στη πράξη) θέσεις εργασίας να δίνονται παροχές στους εργαζόμενος και άλλο επιδόματα της συμφοράς σε ανέργους.

Η σημερινή κυβέρνηση ζει ακόμη με την μύθο της «παραγωγικής ανασυγκρότησης» που έστησε στα κομματικά γραφεία της Πλατείας Κουμουνδούρου μακριά και πέρα από την επικράτεια της ελληνικής οικονομικής και επιχειρηματικής πραγματικότητας, ελπίζοντας στο πίσω μέρος του μυαλού της σε μια νέα ζωή του αλήστου μνήμης Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων.

Κ.ΤΣ