Ανίκανη κυβέρνηση, απροστάτευτη χώρα

12:31 14/3/2016 - Πηγή: New Money

Δεν ξέρω αν η κυβέρνηση Τσίπρα-ΑΝ.ΕΛ. εκπροσωπεί τα συμφέροντα και τις επιθυμίες των ψηφοφόρων της, είναι όμως φως φανάρι ότι δεν μπορεί να προστατεύσει τα συμφέροντα της χώρας σε διεθνές επίπεδο. Αυτό το οποίο ήταν προφανές από την πρώτη στιγμή που εξελέγη και άρχισε να οδηγεί τη χώρα προς την καταστροφή με την ψευτοδιαπραγμάτευση γίνεται ακόμη σαφέστερο σήμερα με τους χειρισμούς της στο Προσφυγικό.

Από την πρώτη στιγμή η πολιτική της κυβέρνησης ήταν λανθασμένη. Στην αρχή ο Καμμένος

εκβίαζε τους Ευρωπαίους ότι θα γεμίσουμε την Ευρώπη τζιχαντιστές. Στη συνέχεια άνοιξαν τα σύνορα για όλους και γεμίσαμε παράνομους μετανάστες. Τελικά οι γειτονικές χώρες έκλεισαν τα δικά τους σύνορα και μας άφησαν εδώ μετανάστες και πρόσφυγες. Ο πρωθυπουργός δεν έχει αντιληφθεί τι συμφωνήθηκε στα ευρωπαϊκά όργανα. Τώρα αποδεικνύεται ότι η συμφωνία με τους Τούρκους, την οποία χειρίστηκε προσωπικά, ουσιαστικά δεν ισχύει. Διότι, ενώ λέγεται συμφωνία επανεισδοχής στην Τουρκία των παράνομων μεταναστών, τελικά η Τουρκία δεν δέχεται πίσω αυτούς που ήδη έχουν έρθει. Να δούμε αν θα δέχεται πίσω και αυτούς που θα έρχονται από εδώ και πέρα.

Οπως και να έχει το πράγμα, η κυβέρνηση δεν τα καταφέρνει. Στις σχέσεις μας με τους Ευρωπαίους όχι μόνο δεν πέτυχε να διαπραγματευτεί οτιδήποτε, αλλά τελικά απομόνωσε την Ελλάδα και έχασε την υποστήριξη όλων πλην των Γερμανών, τους οποίους από την αρχή είχε στοχοποιήσει. Η Τουρκία φαίνεται ότι μας εμπαίζει κι εμείς δεν το καταλαβαίνουμε. Στην εσωτερική διαχείριση δεν έχει αντιμετωπιστεί κανένα πρόβλημα, αντίθετα μεγεθύνονται τα ήδη υπάρχοντα λόγω απραξίας, απειρίας ή ανικανότητας. Η ανεργία δεν αντιμετωπίζεται. Επενδύσεις δεν γίνονται και συνεχίζεται η αποεπένδυση. Καταργείται η όποια διαφάνεια υπήρχε στη λειτουργία του Δημοσίου και επικρατεί μια λογική απόλυτης κομματικοποίησης του κράτους και των θεσμών. Οχι μόνο δεν απομακρύνονται όσοι κυβερνητικοί αποκαλύπτεται ότι είναι άχρηστοι ή διαπλεκόμενοι, αλλά τελικά προσλαμβάνονται ακόμη χειρότεροι ή και ανεκδιήγητοι τύποι σε θέσεις συμβούλων του πρωθυπουργού, άνθρωποι που δεν έχουν καμία εμπειρία, καμία γνώση και καμία αξιοπιστία.

Κυβερνητικά στελέχη και υπουργοί εκφράζουν την αισιοδοξία ότι, εάν και εφόσον περάσει η κυβέρνηση τα μέτρα για το Ασφαλιστικό και το Φορολογικό, θα ανοίξει η συζήτηση για την ελάφρυνση του χρέους. Πιθανόν να γίνει αυτό. Δεν πρόκειται όμως για κάποια επιτυχία διότι η ελάφρυνση του ελληνικού χρέους έχει δηλωθεί ως πρόθεση από το προηγούμενο μνημόνιο. Πέραν δε αυτού, είναι κάτι που δεν θα φέρει άμεσα όφελος και στην ουσία δεν θα αλλάξει κάτι στην οικονομική κατάσταση της χώρας. Κι αυτό διότι σήμερα δεν πληρώνουμε ακόμη τόκους και χρεολύσια, οπότε δεν θα έχουμε άμεσο όφελος από τη μείωσή τους. Μελλοντικά θα υπάρχει όφελος από την επιμήκυνση της διάρκειας αποπληρωμής του χρέους -εφόσον την εγκρίνουν οι Ευρωπαίοι- διότι θα μειωθεί το ετήσιο κόστος εξυπηρέτησής του. Η συζήτηση όμως αυτή είναι επικίνδυνη τώρα. Διότι ήδη ζητάμε κάτι άλλο αυτή τη στιγμή, τη βοήθεια για το Προσφυγικό. Οι Ευρωπαίοι ενδέχεται να συνδέσουν τη μείωση του χρέους με το Προσφυγικό και τελικά να μην έχουμε επιπλέον οφέλη ούτε από αυτή τη σύνδεση των δύο προβλημάτων.

Είναι λογικό μια καινούρια κυβέρνηση με υπουργούς που ποτέ δεν έχουν διοικήσει, με στελέχη που δεν έχουν εμπειρία διοίκησης παρά μόνο πολιτικολογίας να προσγειώνεται απότομα όταν αναλαμβάνει την εξουσία. Ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε περισσότερο από έναν ολόκληρο χρόνο προσκολλημένος στις ιδεοληψίες του καφενείου και μάλιστα σε μια περίοδο όπου τα προβλήματα είναι εξαιρετικά μεγάλα. Και το χειρότερο όλων είναι ότι δεν έχει δώσει δείγματα αυτή η κυβέρνηση ότι προσγειώνεται στην πραγματικότητα ή ότι μαθαίνει. Συνεχίζει να ασχολείται με την επικοινωνιακή διάσταση των πραγμάτων, δεν τολμά να αντιμετωπίσει τρέχοντα προβλήματα, δεν διαθέτει τις γνώσεις για να αντιμετωπίσει τα πιο σύνθετα διεθνή ζητήματα, ούτε την ευφυΐα να καλέσει έμπειρους ανθρώπους έστω και από άλλα κόμματα για να τη βοηθήσουν, με λίγα λόγια έχει αφεθεί και έχει αφήσει τη χώρα στη μοίρα της.

Η δε Ευρώπη, προφανώς απηυδισμένη από τη δική μας άρνηση να συνεργαστούμε ή και από την ανικανότητά μας να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα, κατέληξε -μέγα λάθος των ευρωπαϊκών ηγεσιών- να ζητά από τους Τούρκους να προστατεύσουν τα ευρωπαϊκά/ελληνικά σύνορα από τις μεταναστευτικές ροές. Ζητά δηλαδή από αυτούς που την εκβιάζουν, από τους Τούρκους, από αυτούς που υποθάλπουν τις μαφίες των διακινητών, αντί να τις εξολοθρεύσουν, να φυλάξουν τα ευρωπαϊκά σύνορα. Δεν θα συμβεί αυτό. Κι εμείς αντί να προτείνουμε άλλες λύσεις, αντί να πάρουμε πρωτοβουλία για τη φύλαξη των συνόρων μας, συμμετέχουμε ενεργά σε αυτή τη συζήτηση και περιμένουμε να λύσουν τα προβλήματά μας οι άλλοι. Οι Ευρωπαίοι και οι Τούρκοι.

Οι συνθήκες δυσκολεύουν και θα συνεχίσουν να δυσκολεύουν. Και όσο εμείς δεν αντιμετωπίζουμε την κατάσταση τόσο μεγαλώνουν τα προβλήματά μας. Και είναι και αυτό ένα μεγάλο ζήτημα, ότι περιμένουμε από τους άλλους να λύσουν τα δικά μας προβλήματα κι εμείς να μην κάνουμε τίποτα. Οποια χώρα αδρανεί και περιμένει από άλλες να λύσουν το δικό της πρόβλημα, δεν έχει εθνική ανεξαρτησία και δεν μπορεί να προοδεύσει. Για να επιβιώσουμε και να προοδεύσουμε πρέπει να έχουμε δικές μας αξιόπιστες και αποτελεσματικές προτάσεις και να πολεμάμε γι' αυτές, πράγμα που δεν κάνουμε.