Μπορούν οι ανεμβολίαστοι να πειστούν από τους συνδικαλιστές;

07:44 27/8/2021 - Πηγή: New Money

Οι αριθμοί λένε την αλήθεια: Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, στις 19 Αυγούστου οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία της χώρας μας που δεν είχαν εμβολιαστεί ήταν 19.416. Αντίστοιχα, 2.248 ήταν οι ανεμβολίαστοι εργαζόμενοι στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.

Περίπου μία εβδομάδα μετά, την Τετάρτη 25 Αυγούστου, το υπουργείο Υγείας προχώρησε σε ανάκληση όλων των κανονικών αδειών των εργαζομένων στη δημόσια υγεία, έτσι ώστε να καλυφθούν όσα κενά προκύψουν.

Είχαν περάσει λίγες ώρες μετά τη δήλωση του υπουργού Υγείας και του αναπληρωτή υπουργού ότι το μέτρο της ανάκλησης των συμβάσεων εργασίας -όσων

υγειονομικών επιμένουν να αρνούνται να εμβολιαστούν- θα προχωρήσει κανονικά, χωρίς καμία παράταση, την 1η Σεπτεμβρίου.

Την ίδια στιγμή, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Δημόσιων Νοσοκομείων (ΠΟΕΔΗΝ), ανακοίνωνε στάση εργασίας κατά της υποχρεωτικότητας. Ταυτόχρονα,  κατέθετε στο Συμβούλιο της Επικρατείας αίτημα ακύρωσης και αίτηση αναστολής του νόμου υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού. Σύμφωνα με το συνδικαλιστικό όργανο των υγειονομικών, «ο υποχρεωτικός εμβολιασμός -με απειλή κυρώσεων εις βάρος εργαζομένων- έρχεται σε αντίθεση με συνταγματικές διατάξεις που προστατεύουν το δικαίωμα της αξιοπρέπειας του ανθρώπου, της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας του ατόμου και το δικαίωμα στην εργασία».

Όλο αυτό γίνεται ακόμα πιο θαυμαστό, ενόσω οι συνδικαλιστές της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Δημόσιων Νοσοκομείων υποστηρίζουν ότι ναι μεν είναι υπέρ του εμβολιασμού, αλλά δεν δέχονται την υποχρεωτικότητα. «Υπενθυμίζουμε ότι η ΠΟΕΔΗΝ ουδέποτε υπήρξε αρνητική στο ζήτημα του εμβολιασμού, καθώς από την πρώτη στιγμή προτρέψαμε τα μέλη μας να εμβολιαστούν, αποτέλεσμα δε της στάσης μας είναι και το γεγονός ότι σήμερα στον χώρο των εργαζομένων στη δημόσια υγεία πάνω από το 82% έχουν εμβολιαστεί», όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση.

Σε δηλώσεις του το πρωί της Πέμπτης 26 Αυγούστου ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, Μιχάλης Γιαννάκος, ζήτησε «περισσότερο χρόνο, για να πείσει η Ομοσπονδία και άλλους υγειονομικούς να εμβολιαστούν».

Και δεν είναι ο μόνος…

Χρόνο για να πειστούν οι ανεμβολίαστοι ζήτησε και ο πρόεδρος των εργαζομένων του ΕΚΑΒ, Γιώργος Μαθιόπουλος. Σύμφωνα με τον ίδιο, «επιμένουμε ως εργαζόμενοι και συνδικαλιστές να εμβολιαστούν όλοι οι συνάδελφοι και εμβολιαστήκαμε … Παλεύουμε κάθε μέρα να πείσουμε τους εργαζόμενους να εμβολιαστούν. Άρα, πρέπει να δοθούν ακόμα λίγες μέρες για να πείσουμε τους διασώστες».

Αλήθεια, υπάρχει άνθρωπος ο οποίος πιστεύει πως -έπειτα από όσα έχουν γίνει με ψυχές να φεύγουν μέσα σε ΜΕΘ, με αλλεπάλληλα lockdowns- ανάμεσά μας βρίσκονται κάποιοι οι οποίοι δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει και ενώ τα έχουν δει με τα μάτια τους, όπου εργάζονται; Εδώ δεν έχουν πειστεί τόσους μήνες ότι πρέπει να κάνουν το εμβόλιο, θα το καταλάβουν τώρα, μέσα σε λίγες ημέρες;

Επίσης, πώς ακριβώς θα δεχτούν οι ανεμβολίαστοι εργαζόμενοι να καθίσουν σε καρέκλα εμβολιαστικού κέντρου, όταν οι συνάδελφοι που τους εκπροσωπούν τάσσονται κατά της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού;

Έτσι, το ζήτημα δεν είναι να συναινέσουν, αφού πειστούν, όσοι δεν θέλουν να κάνουν το εμβόλιο.

Το μείζον θέμα είναι να καταλάβουν πρωτίστως οι συνδικαλιστές πως ο νόμος για την υποχρεωτικότητα είναι συνταγματικός. Η πρώην πρόεδρος του ΣτΕ και νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, έχει υπογραμμίσει πως «το Σύνταγμα δεν αναγνωρίζει σε κανέναν το δικαίωμα, στο πλαίσιο της δικής του ελευθερίας, να θέτει σε κίνδυνο τη ζωή και την υγεία των συνανθρώπων του». Το ίδιο, μάλιστα, αναφέρει και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), με έδρα το Στρασβούργο.

Οι συνδικαλιστές πρέπει να θυμηθούν, επίσης, πως υπάρχει σχετική τροπολογία, στην παράγραφο 4, στο άρθρο 25 του Συντάγματος -ψηφίστηκε στη Βουλή- η οποία αναφέρει ρητά πως «το κράτος δικαιούται να αξιώνει από όλους τους πολίτες την εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης».

Εκτός κι αν οι συνδικαλιστές στα νοσοκομεία της χώρας, επιμένουν να θεωρούν πως ο εμβολιασμός δεν αποτελεί, τελικά, εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης, εμμένοντας σε μια ανύπαρκτη αντισυνταγματικότητα.

Σε αυτή την περίπτωση, αφού δεν το κατανοούν μόνοι τους, κάποιος –εντελώς συνταγματικά– θα πρέπει να τους πείσει…