Εικονολάτρες και Εικονομάχοι

07:28 5/8/2016 - Πηγή: New Money

Για την περίοδο διακυβέρνησης Σαμαρά πολλά μπορούν να γραφτούν. Με πολλά από όσα έγιναν ή δεν έγιναν μπορεί κανείς να διαφωνήσει. Όμως υπήρξαν και αλήθειες που τώρα πρέπει να αναδειχθούν

Θυμάστε τη σφοδρή κριτική που υπήρξε όταν προεκλογικά τον Ιανουάριο του 2015 ο Αντώνης Σαμαράς σε επίσκεψη του στην Ήπειρο είχε πει πως «αυτές οι εικόνες δεν θα κατέβουν ποτέ γιατί ο ελληνικός λαός πιστεύει»; Τότε, οι «προοδευτικοί κύκλοι» είχαν σπεύσει να

τον καταγγείλουν ως «λαϊκιστή». Ακόμα και μέρος της ΝΔ αμφισβήτησε αυτή την τακτική θεωρώντας πως βοήθησε αντί να ανακόψει την πορεία προς την εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ. Η ίδια κριτική εσωκομματικά είχε υπάρξει και για τις δηλώσεις του Χρύσανθου Λαζαρίδη μήνες πριν περί του «ΣΥΡΙΖΑ που όσο επιμένει να μην καταδικάζει γεγονότα κατάλυσης της νομιμότητας και του Συνταγματος ...παραμένει εκτός συνταγματικού τόξου».

Την ίδια στιγμή μάλιστα, πρόθυμοι εκκλησιαστικοί παράγοντες μεταξύ των οποίων και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, έκαναν πλάτες στον Αλέξη Τσίπρα ο οποίος με τα περίφημα περιστέρια στον εορτασμό των Φώτων του 2015 επιχειρούσε να οικοδομήσει το προφίλ του «συγκαταβατικού εν αναμονή πρωθυπουργού».

Σήμερα η σκληρή πραγματικότητα εκθέτει όσους έκαναν αβάντες και δείχνει να δικαιώνει εκείνους που με ευκολία περισσή χαρακτηρίζονταν «λαϊκοδεξιοί» και «εθνικά διχαστικοί».

Η άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να καταδικάσει ευθέως και δίχως αστερίσκους την προσβολή του θρησκευτικού αισθήματος εξαιτίας της εισβολής των ακροαριστερών μπαχαλάκηδων στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, επιβεβαιώνει πως άλλοι ήλθαν να διχάσουν. Άλλοι ενδύθηκαν το χαμόγελο του καλού Χριστιανού και τώρα αφήνουν τις εκκλησίες βορά στα χέρια στοιχείων του κοινού ποινικού κώδικα. Ανθρώπων χωρίς ιδεολογία, που δρουν με τρόπο συμμορίτικο κι όχι πολιτικό. Σαν να ζούμε το ριμέικ του Ισπανικού Εμφυλίου, στον 21ο αιώνα, στο σωτήριο έτος 2016 βιώνουμε έναν πρωτοφανή αντικληρικαλισμό. Η Θεία Λειτουργία της Κυριακής διακόπηκε δίχως συνέπειες, ένας άλλος Ιερός ναός βεβηλώθηκε και το μόνο που δεν έχουμε δει – κι ελπίζουμε να μην το δούμε ποτέ – είναι η διαπόμπευση Ιερέων ή ακόμα και η φυσική τους εξόντωση.

Για όλα αυτά η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (αλλά και των υποτιθέμενα συγκυβερνούντων ΑΝ.ΕΛ) δεν είχε κουβέντα να πει. Δεν είχε απαντήσεις.

Τι όμως θα γίνει εάν αύριο θιγμένοι με τη σειρά τους φανατικοί χριστιανοί, για παράδειγμα εισβάλλουν σε ένα Φεστιβάλ της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ; Τι θα γίνει αν διακοπεί με ανάλογα βίαιο – και φυσικά καταδικαστέο – τρόπο μια κομματική συνάθροιση; Θυμάμαι τον τρόπο με τον οποίο το κυβερνών κόμμα ξιφουλκούσε κατά όσων «εγκάθετων» διέκοψαν κομματική εκδήλωση με ομιλητή τον Παύλο Πολάκη ή για τα γιουχαϊσματα κατά της βουλευτού Άννας Βαγενά. Για τη διακοπή της Θείας Λειτουργίας κουβέντα; Μόκο; Και τελικά μήπως μια μερίδα της κυβέρνησης όντως νιώθει άβολα εντός του επονομαζόμενου «Συνταγματικού τόξου»;

Ή μήπως αντιθέτως νιώθει εντελώς βολεμένα εντός της εξουσίας με αποτέλεσμα να διατηρεί τους κατά Λένιν «χρήσιμους ηλίθιους» - μπαχαλάκηδες σε ρόλο εφεδρείας για να αποπροσανατολίζουν με τη δράση τους από τις «άβολες» και μνημονιακές πολιτικές των περικοπών του ΕΚΑΣ και του κόφτη που έρχεται; Μήπως οι ακροαριστεροί αυτοί τύποι αποτελούν ένα καλό άλλοθι ελλείψει άλλης αριστερής πολιτικής;