Η απουσία συνεργασίας Πολιτείας - Φαρμακευτικού κλάδου οδήγησε σε στασιμότητα την Ελλάδα

13:29 24/2/2016 - Πηγή: New Money

Τις βέλτιστες πρακτικές που πρέπει να εφαρμόσει κάθε χώρα για τα νοσοκομειακά φάρμακα, ώστε να εξασφαλιστεί η επάρκεια φαρμάκων με ταυτόχρονη εγγύηση της ποιότητας και ασφάλειας για τους ασθενείς, αλλά και η ισότιμη πρόσβασή τους στα φάρμακα και τις θεραπείες, ανέδειξαν στο πλαίσιο του Συνεδρίου «Νοσοκομειακό Φάρμακο» που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 23 Φεβρουαρίου, στο Divani Caravel, ο Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων, Farmaindustria της Ισπανίας, κ.Javier Urzay και ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Φαρμακευτικών

Επιχειρήσεων Ελλάδος, κ. Πασχάλης Αποστολίδης.

Ο κ. Urzay αντλώντας παραδείγματα από την ανάλογη εμπειρία της Ισπανίας, αναφέρθηκε στην πολιτική που ακολούθησε η Farmaindustria, η οποία σε περίοδο οικονομικής ύφεσης, κατάφερε να συμβάλλει θετικά τόσο στον εξορθολογισμό των δαπανών στο χώρο του Νοσοκομειακού Φαρμάκου, όσο και στην ανάπτυξη της ισπανικής οικονομίας. Συγκεκριμένα, ο Σύνδεσμος της Ισπανίας σε συνεργασία με την Κυβέρνηση και με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, προχώρησαν στη θέσπιση ενός νέου συστήματος μηχανογράφησης των Νοσοκομείων, όπου με τη χρήση ηλεκτρονικών τιμολογίων, κατόρθωσαν να μειώσουν σημαντικά τις μέρες αναμονής για πληρωμές, από 600 μέρες το 2012 σε 143 ημέρες το 2015, γεγονός που επέτρεψε να υπάρξει βιώσιμη λειτουργία του φαρμακευτικού Κλάδου στη χώρα του, αλλά και την αναγκαία συνθήκη για την ενίσχυση των επενδυτικών του προσπαθειών. Ταυτόχρονα, ανέδειξε τη σημασία των κλινικών μελετών καθώς μπορούν να συμβάλλουν στην ενίσχυση των πόρων για τις θεραπείες, στη χρηματοδότηση των Νοσοκομείων και συνεπώς στην αντιμετώπιση του θέματος του νοσοκομειακού φαρμάκου, αναφέροντας ως παράδειγμα ότι «Είμαστε η πρώτη χώρα στην Ευρώπη που υιοθέτησε την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία για τις κλινικές μελέτες, αυξάνοντας με αυτόν τον τρόπο τις επενδύσεις σε Έρευνα & Ανάπτυξη στη χώρα μας».

Ο κ. Αποστολίδης από την πλευρά του, τόνισε ότι στην Ελλάδα η εισαγωγή του clawback και στο χώρο του νοσοκομειακού φαρμάκου συνιστά πράξη ανορθολογισμού, διαιώνιση παθογενειών καθώς αφενός δε λαμβάνουν υπόψη τις πραγματικές ανάγκες των Ελλήνων ασθενών και αφετέρου επιβάλλουν στις εταιρίες του Κλάδου να χρηματοδοτούν τη λειτουργία του Δημοσίου Συστήματος Υγείας με δυσβάσταχτους όρους.

Χρειαζόμαστε ένα σταθερό και βιώσιμο περιβάλλον αναγνωρίζοντας ασφαλώς τις περιορισμένες δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας. Αυτός ο οικονομικός πραγματισμός μπορεί να επιτευχθεί με τα αναγκαία διαρθρωτικά μέτρα χωρίς να απειλούνται ούτε η ισότιμη πρόσβαση των Ελλήνων ασθενών σε φάρμακα και θεραπείες, ούτε και η λειτουργία του ζωτικού για την ελληνική οικονομία φαρμακευτικού Κλάδου. Η Πολιτεία πρέπει να κατανοήσει ότι για να εισέλθει η χώρα σε τροχιά ανάπτυξης, θα πρέπει να αξιοποιηθούν όλοι οι διαθέσιμοι πόροι, όπως για παράδειγμα η αξιοποίηση των κλινικών ερευνών. Μία κλινική μελέτη αποδίδει στην ελληνική οικονομία 250.000 ευρώ ως άμεση επένδυση, ενώ η συνολική επίπτωση στην οικονομία ανέρχεται στα 500.000 ευρώΠαράλληλα, ο κ. Αποστολίδης, αναφέρθηκε στη θετική επίδραση που είχε αυτή η επιλογή σε χώρες όπως το Βέλγιο και η Τσεχία, όπου σημειώθηκε αύξηση των επενδύσεων σε Έρευνα και Ανάπτυξη αλλά και σε θέσεις εργασίας υψηλών προσόντων προσωπικού.Αποτελέσματα που όλοι αντιλαμβάνονται πόσο σημαντικά θα ήταν για την ελληνική οικονομία και τη Κοινωνία. Ακόμη, αναδεικνύοντας το τεράστιο πρόβλημα της ελληνικής γραφειοκρατίας, σημείωσε ότι στο Βέλγιο, σε αντιδιαστολή με τη χώρα μας, υπάρχουν πέντε Επιτροπές Δεοντολογίας, που επιταχύνουν τις εγκρίσεις για κλινική έρευνα, ενώ αντιθέτως στην Ελλάδα υπάρχει μεν μία Επιτροπή Δεοντολογίας αλλά έχουμε πάρα πολλά Επιστημονικά Συμβούλια ανά νοσοκομεία που αργούν να συνεδριάσουν, με αποτέλεσμα οι Διοικήσεις των Νοσοκομείων να αποκλίνουν σημαντικά στην τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων και οι εγκρίσεις των μελετών να υπερβαίνουν τις 60 ημέρες.

Η Πολιτεία πρέπει να κινηθεί γρήγορα και είμαστε έτοιμοι να συμβάλλουμε θετικά και ουσιαστικά για την αντιμετώπιση των συσσωρευμένων προβλημάτων του χώρου της Υγείας αλλά και για την υιοθέτηση αναπτυξιακών πολιτικών στο χώρο του φαρμάκου.