Κάντε τα κοράκια κρατικά στελέχη!

20:13 3/8/2014 - Πηγή: New Money

Οι τελευταίες δραματικές εξελίξεις με τη δεύτερη χρεοκοπία της Αργεντινής ξύπνησαν τις μνήμες μου για τη μεγάλη και πλούσια σε πρώτες ύλες χώρα της Νοτίου Αμερικής. Ηταν πριν από 16 χρόνια όταν την είχα επισκεφτεί για ένα πολυήμερο ταξίδι και είχα την τύχη να τη γυρίσω από άκρου εις άκρον και να διαπιστώσω ιδίοις όμμασι τις ομορφιές της, τους υπέροχους κατοίκους της, την υψηλή κουλτούρα τους και την έμφυτη αγάπη τους στη λογοτεχνία και τις τέχνες, παρότι η χώρα βρισκόταν ένα βήμα πριν από την πρώτη χρεοκοπία.

Εκτοτε έχει κυλήσει πολύ νερό στ' αυλάκι σε αυτή τη μαρτυρική χώρα που κάποτε ήταν το θαύμα της Αμερικής και το Μπουένος Αϊρες το Παρίσι του νότιου ημισφαίριου. Ατύχησαν για δεκαετίες με τους ηγέτες τους και στο τέλος κατάντησαν τη χώρα συνώνυμο της Εβίτα Περόν και του Μαραντόνα!

Τα hedge funds έκαναν πάρτι αγοράζοντας μετά την κρίση τα παλιά ομόλογα σχεδόν τζάμπα και απαιτώντας στη συνέχεια να πληρωθούν στο 100% και όχι στο 40% που συμφώνησαν οι μεγάλες αμερικανικές κυρίως τράπεζες, ενώ έφτασαν στο σημείο να κατασχέσουν ακόμα και μία φρεγάτα του στόλου της Αργεντινής στην Γκάνα. Αυτά τα κοράκια, οι γύπες ή τα όρνια, όπως συνηθίζει να τους αποκαλεί η αριστερή και όχι μόνο φρασεολογία, με την αρωγή των μεγαλύτερων νομικών γραφείων των ΗΠΑ, αλλά και της ιδιαίτερης αμερικανικής νομοθεσίας, έριξαν για άλλη μία φορά αυτή την πολύπαθη χώρα στα βράχια, με ανυπολόγιστες επί του παρόντος συνέπειες για τους Αργεντινούς πολίτες.

Το θέμα όμως, κατά την άποψη μου, δεν είναι τα hedge funds και οι ανάλγητες μέθοδοί τους. Ολοι αυτοί έτσι λειτουργούν και ο λόγος που δημιουργήθηκαν είναι ένας και μόνος: η εκμετάλλευση των ευκαιριών σε όλο τον πλανήτη και η αποκόμιση όσο το δυνατόν μεγαλύτερων κερδών. Είναι ένα φρούτο της εποχής μας που είτε το επιλέγεις είτε όχι. Οταν δηλαδή μια χώρα βγαίνει να δανειστεί, είναι στο χέρι της να επιλέξει την ποιότητα των δανειστών της. Αν δεν έχει αυτή την ευχέρεια επιλογής και αναγκαστικά πέφτει στα νύχια τους, αναλαμβάνει και υψηλά ρίσκα. Κάτι ανάλογο δεν συμβαίνει μήπως και στη χώρα μας;

Δεν πληρώσαμε 500 εκατ. σε ένα τέτοιο fund που δεν δέχτηκε το «κούρεμα» όπως οι άλλοι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων για να αποφύγουμε δικαστικές περιπέτειες ανάλογες της Αργεντινής;

Εν κατακλείδι, όμως, φρονώ ότι το κακό ξεκινάει από τους ηγέτες των χωρών και τις επιλογές προσώπων σε κρίσιμα πόστα, όπως αυτά που επωμίζονται τον εξωτερικό δανεισμό. Και για να γίνω σαφέστερος, στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος προσλαμβάνει τους καλύτερους χάκερ και τους αμείβει τρελά προκειμένου να εξουδετερώσει άλλους χάκερ που εγκληματούν σε βάρος της χώρας και της κοινωνίας. Κάτι ανάλογο θα έπρεπε να συμβαίνει και στα κρίσιμα πόστα της οικονομίας της χώρας. Οταν λοιπόν ο αρμόδιος επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους, εκτός από τα πτυχία του, το μόνο που έχει να επιδείξει είναι η κομματική προέλευση και οι πολιτικές του διασυνδέσεις, πώς είναι δυνατόν να τα βάλει με τους «γάτους» της ελεύθερης αγοράς;

Θα τον δέσουν χειροπόδαρα και θα κατασπαράξουν τη χώρα του. Αν όμως κάθε κυβέρνηση επέλεγε έναν «γενίτσαρο» από αυτό το σινάφι και με το αζημίωτο, έχει κανείς αντίρρηση ότι το κέρδος για τη χώρα θα ήταν πολλαπλάσιο;

Αν προσλάμβανε έναν ελεγκτή από τον χώρο της φαρμακοβιομηχανίας, που ξέρει τα κόλπα εκ των έσω, αμφιβάλλει κανείς ότι η εξοικονόμηση που θα γινόταν από τη φαρμακευτική δαπάνη θα ήταν τεράστια;

Και κατ’ ανάλογο τρόπο να ίσχυε σε όλους τους τομείς όπου το κράτος συναλλάσσεται με ιδιώτες επιχειρηματίες, οι οποίοι μόνο τυχαίοι δεν είναι και στην καθισιά τους θέλουν καμιά δεκαριά κρατικούς υπαλλήλους του κομματικού σωλήνα!

Δυστυχώς, όμως, τέτοιες επιλογές σκοντάφτουν στη γάγγραινα του μικροκομματικού ωφελιμισμού και του βολέματος των δικών μας παιδιών, των φίλων και των υποστηρικτών των πολιτικών μας ηγετών.

Blogger Βασίλης Στεφανακίδης