Κυρία Τασία, θα σας θυμόμαστε, αλλά δεν θα μας λείψετε

12:39 10/6/2019 - Πηγή: New Money

E,όχι, αυτά που έγιναν τις τελευταίες ημέρες, δεν είναι το καινούριο στην πολιτική. Οχι, αυτά δεν είναι ούτε αριστερή, ούτε προοδευτική πολιτική. Οχι, αυτά δεν είναι το αριστερό ηθικό πλεονέκτημα. Οχι, αυτά δεν είναι ούτε η τελευταία λέξη του Συντάγματος. Οχι, αυτό δεν τους ξεχωρίζει από τους άλλους. Ή μάλλον τους ξεχωρίζει γιατί απλά είναι πολύ χειρότεροι.

Μιλάμε για τις φωτογραφικές ντροπολογίες και τα ρουσφέτια με προσλήψεις και μετατάξεις από το παράθυρο, κυριολεκτικά στο παρά ένα της διάλυσης

της Βουλής και με απούσα τη μείζονα αλλά και την ελάσσονα αντιπολίτευση.

Βλέπαμε και δεν πιστεύαμε στα μάτια μας αυτό το πρωτοφανές όργιο βολέματος συνεργατών και συγγενών της απερχόμενης κυβέρνησης. Και ενδεχομένως να τα μαθαίναμε εκ των υστέρων αν δεν υπήρχε η Διαύγεια (αν έκανε κάτι σωστό ο Γ. Παπανδρέου, αυτό ήταν η θέσπιση της υποχρεωτικής δημοσίευσης στον εν λόγω ιστότοπο, όλων των πράξεων του Δημοσίου) για να βλέπουμε όλες τις λαθροχειρίες έστω κι αν είναι καλυμμένες με τον μανδύα της νομιμοφάνειας.

Το άκρον άωτον του αναίσχυντου θράσους και της προσβολής του ελληνικού λαού που στενάζει στην ανέχεια, στην ανεργία και την αναξιοκρατία ανήκει δικαιωματικά στην Τασία Χριστοδουλοπούλου. Μια γυναίκα συνώνυμο της εκνευριστικής πρόκλησης σε κάθε βήμα της πολιτικής της διαδρομής, που αυτή τη φορά ξεπέρασε κάθε προηγούμενη χυδαία συμπεριφορά της με την ομολογία της on air ότι χρησιμοποίησε τις διασυνδέσεις της για να μετατάξει την κόρη της και του επίσης βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Θ. Δρίτσα από τα ΕΛ.ΤΑ. (υπερχρεωμένα με αμφίβολο μέλλον) στη Βουλή των 16 μισθών (και τι μισθών!).

Το γεγονός ότι μετά τον σάλο που δημιουργήθηκε αναγκάστηκαν να κόψουν από το βόλεμα τους μισούς, μαζί και την κόρη της κυρίας Τασίας, δεν αλλάζει την ντροπιαστική εικόνα του κυβερνώντος για λίγες ημέρες ακόμα κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε η δημόσια συγγνώμη της εν λόγω κυρίας προς τους συντρόφους της, και όχι από τα παιδιά που στριμώχνονται στις ουρές του ΟΑΕΔ, αλλάζει τις εντυπώσεις. Οσο δε για την αποχώρησή της από τα ψηφοδέλτια στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση δεν νομίζω ότι θα λείψει από κανέναν, ούτε θα χάσει η Βενετιά βελόνι.

Και ούτε ξεπλένεται όλος ο ΣΥΡΙΖΑ απλώς με την αποχώρησή της, γιατί σαν την κυρία Τασία υπάρχουν δεκάδες τέτοια στελέχη με αυτή τη λογική και πρακτική ανά την επικράτεια. Αλλωστε, το καταδεικνύουν και οι τροπολογίες που κατατέθηκαν στη Βουλή την ύστατη στιγμή, με τις οποίες επιχειρούσαν να βολέψουν ακόμα και το ύψος των σοφιτών στα νησιά και να αφαιρέσουν τα δικαιώματα του κράτους σε δασικές εκτάσεις! Μαυρογιαλούροι του αισχίστου είδους είναι και τίποτα παραπάνω. Ψεύτες, υποκριτές και λαοπλάνοι, οι οποίοι για το μόνο που νοιάζονται είναι το προσωπικό, οικογενειακό και συντροφικό βόλεμα και από κει και πέρα γαία πυρί μειχθήτω. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης ελπίζω να πάρουν το βιντεάκι της κυρίας Τασίας αλλά και τις δηλώσεις Βούτση και να τα κάνουν σποτάκι. Να το δει και ο τελευταίος Ελληνας και το τελευταίο Ελληνόπουλο που αργοπεθαίνει καθημερινά από την ανεργία, την ανέχεια, τον ευτελισμό και βουρκώνει μπροστά στα καδραρισμένα πτυχία και τις πιστοποιημένες δεξιότητες και εξειδικεύσεις του.

Το χειρότερο, δε, είναι το γεγονός ότι μετά από δέκα χρόνια συνεχούς φτωχοποίησης όχι απλώς δεν έβαλαν μυαλό αυτοί που διαφεντεύουν τις τύχες μας (με την ψήφο μας φυσικά), όχι απλώς δεν επανέφεραν την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπεια, αλλά γύρισαν και τη χώρα δεκαετίες πίσω με τον τοξικό τους λόγο, την εμφυλιοπολεμική προπαγάνδα («ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν») και τον διχασμό της κοινωνίας.

Και τι αφήνουν πίσω τους κατά την υποχώρησή τους μετά την ήττα; Εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες που δουλεύουν για 300-400 ευρώ, εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας στο έλεος των επιδομάτων, εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους να ζουν με τα ψίχουλα της κρατικής ελεημοσύνης και μερικές χιλιάδες συντρόφους με κανονικές κρατικές δουλειές και μισθούς βρέξει χιονίσει. Αλλά και μια οικονομία ναρκοθετημένη από τις ψηφοθηρικές αποφάσεις της τελευταίας στιγμής θυμίζοντας τον Αττίλα που έλεγε: «Απ' όπου περνώ, χορτάρι δεν ξαναφυτρώνει».