Νίκι Λάουντα: Το σοκαριστικό ατύχημα και η επιστροφή του στη Formula 1

12:04 21/5/2019 - Πηγή: New Money

Ο Νίκι Λάουντα υπήρξε ανέκαθεν μια ιδιαίτερη μορφή στο χώρο των αγώνων Formula 1. Όσοι έχουν δει την ταινία Rush θα ξέρουν με λεπτομέρειες πως . Όσοι δεν την έχουν δει, πρέπει να το κάνουν επειγόντως.

Ο Λάουντα γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1949 στη Βιέννη από εύπορη οικογένεια. Ο παππούς του από τη μεριά του πατέρα του ήταν ο πολύ γνωστός εκείνη την εποχή, επιχειρηματίας Χανς Λάουντα.

Ο Λάουντα ήθελε από νεαρή

ηλικία να γίνει οδηγός αγώνων αλλά το οικογενειακό του περιβάλλον δεν του επέτρεπε. Ξεκίνησε τους αγώνες με Mini και μεταπήδησε στη Formula Vee, αλλά πολύ σύντομα μεταπήδησε σε ιδιωτικές ομάδες με αυτοκίνητα Porsche και Chevron.

Ο ίδιος πίστευε πως είχε χάρισμα στο να στήνει τα αυτοκίνητα με τέτοιο τρόπο ώστε να αυξάνεται η πρόσφυση των ελαστικών και επίσης είχε ταλέντο στο να ακροβατεί μεταξύ πρόσφυσης και γλιστρήματος με σχετική ασφάλεια.

To τρέιλερ του Rush

Η καριέρα του άρχισε όταν οι διαφωνίες με την οικογένειά του σχετικά με την ενασχόλησή του με τους αγώνες αυτοκινήτων, πήραν μεγάλες διαστάσεις. Με συνοπτικές διαδικασίες ο νεαρός Νίκι -που πίστευε στον εαυτό του- διέκοψε τις σχέσεις του μαζί τους, πήρε εύκολα ένα τραπεζικό δάνειο 30.000 βρετανικών λιρών -μαζί με μια ασφάλεια ζωής- ώστε να αγοράσει μια θέση οδηγού στη νεοφώτιστη ομάδα της March στο πρωτάθλημα της Formula 2 το 1971. Το 1972 ήταν καταστροφικό για την March στην F1 και ο Λάουντα με νέο δάνειο «αγόρασε» μια θέση στην ομάδα της BRM το 1973. Ήταν πολύ γρήγορος από την αρχή, αλλά η ομάδα της BRM βρισκόταν ήδη στη δύση της.

Το μεγάλο βήμα στην καριέρα του έγινε, όταν ο τιμ μέιτ του στην ομάδα της BRM Κλέι Ρεγκατσόνι, έκανε μεταγραφή στην Ferrari το 1974 και ο Έντσο Φεράρι ρώτησε τον Ιταλοελβετό οδηγό τη γνώμη του για τον Λάουντα. Εκείνος του μίλησε για την ικανότητα του Λάουντα να «στήνει» τα αυτοκίνητα, με αποτέλεσμα ο Λάουντα να υπογράψει πολύ σύντομα με την σκουντερία, η οποία του πρόσφερε και αρκετά χρήματα ώστε ξόφλησε τις δανειακές του υποχρεώσεις.

Στη Ferrari o Λάουντα βρήκε τις κατάλληλες συνθήκες και ξεδίπλωσε το ταλέντο του. Έστησε το κακό στην αρχή μονοθέσιο στα μέτρα του και άρχισε να νικά. Το πρωτάθλημα του 1975 ήρθε εύκολα με 5 νίκες, ενώ το 1976 το έχασε μόνος του, για έναν μόλις βαθμό, καθώς εγκατέλειψε τον τελευταίο αγώνα λέγοντας πως οι συνθήκες ήταν απαράδεκτες και ο κίνδυνος ήταν μεγαλύτερος από όσο έπρεπε.

Το ατύχημα του 1976

Βεβαίως το 1976 έγινε και το τρομερό ατύχημα στο Νίρμπουργκρινγκ. Ο Λάουντα τραυματίστηκε πολύ σοβαρά όταν κατέρρευσε η πίσω ανάρτηση της Ferrari που οδηγούσε. Το αυτοκίνητο χτύπησε στις μπαριέρες και τυλίχτηκε στις φλόγες. Ο ίδιος κινδύνεψε να χάσει τη ζωή του εξαιτίας της εισπνοής τοξικών αερίων και των σοβαρών εγκαυμάτων που υπέστη. Σε αυτό το ατύχημα κάηκαν και εσωτερικά οι πνεύμονές του. Αντίθετα όμως σε κάθε πρόβλεψη, κατάφερε να αναρρώσει και σε έξι μόλις εβδομάδες επέστρεψε στους αγώνες, λαμβάνοντας μέρος στο ιταλικό γκραν-πρι και κατακτώντας την τέταρτη θέση.

Τα σημάδια του τραυματισμού του δεν έφυγαν ποτέ. Ο Λάουντα νοιάστηκε περισσότερο για την άμεση επούλωση παρά για το αισθητικό μέρος. Ο ίδιος έχει δηλώσει στο παρελθόν πως, ενώ θα μπορούσε να διορθώσει περισσότερο την αισθητική του προσώπου του, δεν το έκανε ποτέ έτσι ώστε να αποτελεί ζωντανό παράδειγμα των κινδύνων που διατρέχουν οι οδηγοί F1. Μετά από αυτό το ατύχημα έγινε ένας από τους πιο ενεργούς και δραστήριους οδηγούς με πολλές πρωτοβουλίες στον αγώνα για την αύξηση της ασφάλειας των οδηγών.

Το 1977 επέστρεψε ωστόσο πιο δυνατός και πήρε πάλι το πρωτάθλημα που έχασε τον προηγούμενο χρόνο.

Το 1978 έκανε μια θεαματική μεταγραφή στην Brabham-Alfa Romeo με μισθό το αστρονομικό για την εποχή ποσό του 1 εκατομμυρίου. Ταλαιπωρήθηκε μαζί τους δύο χρονιές και στο τέλος του 1979 παράτησε την ομάδα αλλά και την Formula 1 για την Lauda Air, την αεροπορική εταιρεία που είχε δημιουργήσει.

Ο Λάουντα ίδρυσε τη Lauda Air το 1979, τρία χρόνια μετά το ατύχημά του. Τότε η εταιρεία του εκτελούσε μόνο πτήσεις τσάρτερ, με δύο μικρά Fokker που μετέφεραν επιβάτες από την Αυστρία στη Γερμανία, συχνά με τον ίδιο τον Λάουντα στο κόκπιτ. Τα πράγματα δεν ήταν εύκολα στην αρχή και η εταιρεία ξέμεινε από λεφτά, με αποτέλεσμα να επιστρέψει στους αγώνες για να χρηματοδοτήσει την εταιρεία του.

Το 1982 μετά από ένα ιδιαίτερα πετυχημένο τεστ με την McLaren ο Λάουντα έγινε εργοστασιακός οδηγός της ομάδας και κατάφερε να κερδίσει στον 3ο του αγώνα! Ωστόσο τόσο το 1982 όσο και το 1983 δεν κατάφερε καν να είναι διεκδικητής του πρωταθλήματος. Το 1984 όμως παρά τις 6 εγκαταλείψεις έκανε και 5 νίκες, 3 δεύτερες θέσεις και μία 4η και κατάφερε για μισό πόντο να στεφθεί για άλλη μια φορά πρωταθλητής.

Το 1985 υπήρξε καταστροφικό με 11 εγκαταλείψεις και μάλιστα στα δοκιμαστικά του Spa έσπασε και τον καρπό του! Στο τέλος της χρονιάς έχασε πάλι την όρεξή του και παράτησε για 2η και τελευταία φορά την Formula 1.

To 1993 o Λούκα Ντι Μοντεζέμολο o τότε Πρόεδρος της Ferrari που τον γνώριζε από το 1975 του πρόσφερε έναν ρόλο συμβούλου στην Σκουντερία και έτσι για άλλη μια φορά ο στρυφνός Αυστριακός γύρισε στο Μαρανέλο.

Το 2001 στη μέση της χρονιάς, ανέλαβε χρέη αγωνιστικού διευθυντή στην ομάδα Jaguar Formula One team αλλά η ομάδα δεν τα πήγε καλά και όλοι πήγαν σπίτι τους στο τέλος του 2002.

Το 2012 για τελευταία φορά ο Λάουντα θα ασχοληθεί ενεργά με την Formula. Θα γίνει μη εκτελεστικός Πρόεδρος της Mercedes-Benz in Formula One και θα εμπλακεί ενεργά στο να φέρει στην ομάδα τον Λιούις Χάμιλτον.

Σε όλη του την πορεία, το πάθος για την νίκη και την επιτυχία, ισορροπούσε πάντα με την λογική και τα επιτρεπόμενα από αυτόν ποσοστά ρίσκου. Όλη του η ζωή ήταν ένας αγώνας ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο. Από την βαμμένη με αίμα εποχή της Formula 1 της δεκαετίας του '70 μέχρι της μέρες μας με την εύθραυστη υγεία του μετά το ατύχημά του το 1976.

Σε ηλικία 70 ετών πέθανε από επιπλοκές της επέμβασης μεταμόσχευσης πνεύμονα στην Ίμπιθα όπου και ανάρρωνε.

Ο Λάουντα θα παραμείνει στη μνήμη μας ως ένας από τους τεράστιους στην ιστορία της Formula 1 για πάντα. Και ένας από τους δύο πιλότους της Formula 1, που η ζωή τους έγινε ταινία...