Ο ρόλος της νομισματικής πολιτικής και τα κοινά στοιχεία των κρίσεων από την αρχαιότητα ως σήμερα

12:00 3/3/2018 - Πηγή: New Money

Μία ενδιαφέρουσα ανάλυση για την έννοια της κρίσης και τα κοινά στοιχεία από την αρχαιότητα ως σήμερα παρουσίασε από το βήμα του 3ου οικονομικού φόρουμ των Δελφών ο κ. Νίκος Πετρόχειλος, επικεφαλής του τμήματος Προϊστορικών και Κλασικών χώρων, μνημείων και αρχαιολογικών εργασιών.

Στην ομιλία του αναφέρθηκε στους αρχαίους συγγραφείς και τις αναφορές τους στο φαινόμενο της οικονομίας με την κυριολεκτική του έννοια, δηλαδή τους νόμους του οίκου. «Απο τα κείμενα των αρχαίων προκύπτει ότι ο αρχαίος κόσμος δεν ήταν στάσιμος αλλά ούτε και ενιαίος. Από τον 5ο αιώνα και την εποχή της Αθηναϊκής

Συμμαχίας υπήρχαν ρυθμιστικοί μηχανισμοί για την ασφάλεια των νομισμάτων. Στην Αθήνα και την Ιωνία για παράδειγμα, το νόμισμα ήταν ισχυρό και οι παραβάτες τιμωρούνταν αυστηρά με τη θανατική ποινή. Η τροφοδοσία των πόλεων γινόταν με τη βοήθεια αργυραμοιβών, μίας μορφής τράπεζας. Άλλωστε και στην αρχαιότητα η βασική μορφή συναλλαγών γινόταν γύρω, πάνω, ενίοτε και κάτω από μία τράπεζα, ένα τραπέζι». Ο ρόλος των αργυραμοιβών, συμπλήρωσε ο κ. Πετρόχειλος ήταν να ελέγχουν τα μέταλλα των νομισμάτων.

«Τα ιερά ήταν μέρος με μεγάλη συγκέντρωση χρημάτων και αντικειμένων και δάνειζαν με 10%-40% επιτόκιο. Οι πόλεμοι ήταν περίοδοι δανεισμού. Οι σαρωτικές συνέπειες των πολέμων, οδηγούσαν σε περιόδους αυξημένων αναγκών και συνεπώς στην ανάγκη άσκησης πληθωριστικής πολιτικής». Οι ιστορικές πηγές μας διδάσκουν ότι η πολιτική περιορισμού ρευστότητας ήταν μια πρακτική που εφαρμοζόταν από τα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή το 33 μ.Χ., την εποχή που ήταν αυτοκράτορας ο Τιβέριος. «Η σφιχτή πολιτική του Τιβέριου οδήγησε σε περιορισμούς ρευστότητας, τους πιστωτές να κατάσχουν περιουσίες των οφειλετών, τους οφειλέτες να μηνύουν τους πιστωτές και την κατάρρευση των τραπεζών, μετά απο απόφαση της Συγκλήτου, να επιστραφούν τεράστια ποσά στους δικαιούχους τους. Η ανακεφαλαιοποίηση ήταν τότε απαραίτητη με τον άτοκο δανεισμό για μία τριετία» είπε ο κ. Πετρόχειλος. Αναφέρθηκε επίσης στην εποχή του Σόλωνα και του Κλεομένη, όποτε και ο αγροτικός πληθυσμός αναγκαζόταν να δανειστεί και η γη σταδιακά χάθηκε από τους αγρότες και περιήλθε στα χέρια λίγων και ισχυρών. «Οι κρίσεις και οι συγκρούσεις δεν επιλύθηκαν με ήπιους τρόπους, αλλά με παρεμβάσεις και μέτρα, ένα μάθημα και για τη σύγχρονη εποχή», κατέληξε ο κ. Πετρόχειλος.