Ο ΣΕΒ άλλαξε τέσσερα ονόματα σε 110 χρόνια;

14:36 5/6/2017 - Πηγή: New Money

Του Δημήτρη Μαρκόπουλου

Ήταν πριν από 110 χρόνια, στις 29 Ιανουαρίου 1907. Τότε υπογράφτηκε η ιδρυτική πράξη του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων και Βιοτεχνών (ΣΕΒΒ), με πρώτο πρόεδρο έναν άγνωστο στο ευρύ κοινό επιχειρηματία, τον Μιχαήλ Πολίτη. Έναν άνθρωπο για τον οποίο λίγα γράφτηκαν όλα αυτά τα χρόνια σε αντίθεση με τους Κατσάμπα, Μποδοσάκη, Στράτο και άλλους, ο οποίος εκτός των άλλων παρουσίαζε πολυσχιδή δράση ακόμη και στον τραπεζικό τομέα.

Ο ΣΕΒΒ ως ξεκάθαρο αρχικό στόχο του δεν είχε άλλο από αυτό

που το καταστατικό του έγραφε:

«Σκοπός του είνε η διά παντός προσφόρου νομοταγούς μέσου ενίσχυσις και ανάπτυξις της βιομηχανίας, βιοτεχνίας και εν γένει των παραγωγών του τόπου, η αμοιβαία των μελών αυτού υποστήριξις προς προαγωγήν του έργου εκάστου και η διάδοσις των βιομηχανικών και τεχνικών γνώσεων».

Ο ΣΕΒΒ υπήρξε αποτέλεσμα της ευρύτερης κοινωνικής διαδικασίας και η ύπαρξη του υπαγορεύτηκε από την ανάγκη αντιστάθμισης και δημιουργίας αντίβαρου λόγω της δημιουργίας των πρώτων εργατικών συνδικάτων. Αν και η Οκτωβριανή επανάσταση δεν είχε ακόμα συντελεστεί, ο βιομηχανικός κόσμος έβλεπε τις ανατροπές που το προλεταριάτο έφερνε και οργανώθηκε νωρίς – νωρίς.

Παράλληλα, η οικονομική ανάπτυξη της χώρας και η ανάγκη τοποθέτησης κανόνων για την εκβιομηχάνιση της Ελλάδας που βρισκόταν σε σαφή υστέρηση έναντι των προηγμένων κρατών της χώρας αποτέλεσαν κίνητρο.

Τρεις ακόμη φορές ο Σύνδεσμος προέβη σε αλλαγή της επωνυμίας του, επιδεικνύοντας –και δεν θα είναι οι μοναδικές φορές στην ιστορία του– τις ανάλογες προσαρμογές σε ένα μεταλλασσόμενο οικονομικό περιβάλλον.

Ήδη από την αρχή της δεκαετίας του 1960 και με την ευρωπαϊκή προοπτική προ πυλών, είχε τεθεί στα μέλη του ΣΕΒ η ανάγκη υιοθέτησης νέου διοικητικού μοντέλου. Ο Δημήτρης Μαρινόπουλος, ένας βιομήχανος της δεύτερης γενιάς και με ανοιχτούς επιχειρηματικούς ορίζοντες, υπογράμμιζε στη γενική συνέλευση του 1967 αυτήν ακριβώς τη δομική αλλαγή που μοιραία θα επέφερε μεταβολές στην επιχειρηματική διαδικασία αλλά και στην εκπροσώπησή της. Ήταν τότε που η προσωποποίηση στον όρο «βιομήχανος» αναδείκνυε τον όρο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων. Κι Αυτό διότι ο «δημιουργός» κι αυτός που υλοποιούσε πολιτικές και επενδύσεις είχε μείζονα ρόλο.

Το 1979 δεν υπήρξε μόνο ένα έτος-τομή για την Ελλάδα που υπέγραψε πανηγυρικά τη συμφωνία ένταξης στην ΕΟΚ στις 28 Μαΐου· υπήρξε έτος-τομή και για τον ΣΕΒ έχοντας στην ηγεσία του τον Δημήτρη Κυριαζή, έναν καταξιωμένο επιχειρηματία με μακρά παρουσία στα διοικητικά συμβούλια ελληνικών και ξένων επιχειρηματικών σχημάτων. Ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων μετονομάστηκε σε Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών προφανώς όμως και κάτω από ένα καθεστώς πίεσης των συνδικάτων στο παρά ...πέντε της ανάδυσης του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Ήταν οι εποχές που ο όρος «βιομήχανος» είχε δυσφημιστεί στον απόηχο του παροξυσμού που επέφερε η πτώση της χούντας και η επικράτηση πιο κρατικιστικών ιδεών.

Τέλος το 2007 αλλάζει για τελευταία φορά το όνομα του ΣΕΒ σε Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών. Είναι η περίοδος βιομηχανικής παρακμής της Ελλάδας και ανάδυσης ταυτόχρονα μιας άλλου τύπου επιχειρηματικότητας ή αυτού που λέμε σήμερα "υπηρεσίες". Μια περίοδος όμως που ανέδειξε και την εγχώρια οικονομική γύμνια σε μια χώρα που δεν παράγει δυστυχώς τίποτα και εισάγει ακόμα και για τις βασικές της ανάγκες.