Οι πολιτικοί, οι πολιτικές και τα συμφέροντα των πολιτών

Τελικά, οι πολιτικοί για ποιους κάνουν πολιτική; Ποιων κοινωνικών ομάδων τα συμφέροντα εκπροσωπούν, εκφράζουν, εξυπηρετούν, υπερασπίζονται;

Ούτε θέλω, ούτε μπορώ να δώσω οριστικές απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα. Δεν είμαι σίγουρος σχεδόν για τίποτα...

Απο την δημοσιογραφική μου εμπειρία γνωρίζω και μπορώ να έχω άποψη για δύο-τρία πράγματα. Ένα απο αυτά είναι η βεβαιότητα μου οτι το πολιτικό προσωπικό στην χώρα μας -προφανώς και υπάρχουν εξαιρέσεις- αδυνατεί να κατανοήσει τους μηχανισμούς εκείνους που κινητοποιούν δυνάμεις στο πλαίσιο μιας τοπικής οικονομίας

οι οποίες παρά το μικρό τους μέγεθος - αναγκαστική επιλογή τις περισσότερες φορές- δημιουργούν νέα προϊόντα και υπηρεςίες, εισοδήματα και θέσεις εργασίας. Οι τελευταίες αν και περνούν κάτω απο το ραντάρ των αρμόδιων υπηρεσιών εν τούτοις συμβάλουν πολλαπλώς στο πεδίο της κοινωνικής συνοχής και προσδίδουν ένα νέο νόημα και περιεχόμενο στην έννοια της οικογενειακής συνδρομής ή και της στήριξης των φίλων.

Στη συντριπτική τους πλειοψηφία αυτά τα εγχειρήματα του νέου επιχειρείν ειναι οικοτεχνίες ή προσωπικά και οικογενειακά εργαστήρια ολοκληρωμένου κύκλου (απο την παραγωγή στη κατανάλωση και απο το χωράφι στο ράφι χωρίς πολλές διαμεσολαβήσεις και παρακάμψεις). Πολλοί εκ των νεοςςών της επιχειρηματικότητας τα καταφέρνουν και στέκονται στα πόδια τους. Βρίσκουν τρόπους να φτάσουν στο ράφι, επιτυγχάνουν ζηλευτές εξαγωγικές επιδόσεις για το μέγεθος τους, δεν εφυςυχάζουν και εξακολουθούν να ψάχνουν το καινούργιο, μια επιπλέον καινοτομία - με λίγα λόγια, ειναι εξ ορισμού μονάδες που έχουν στο DNA τους την εξωστρέφεια και την καινοτομία. Και το αποδεικνύουν στη πράξη, στην καθημερινή τους λειτουργία.

Αντί λοιπόν πάνω στο επιτυχημένο μοντέλο αυτών των εγχειρημάτων να στηθούν προγράμματα ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας κλπ το πολιτικό προσωπικό - σε όλα τα επίπεδα, απο το δήμο και την περιφέρεια μέχρι τους υπουργούς και την γραφειοκρατία που τους συνοδεύει - επιμένει στα συνήθη των προκηρύξεων των τελευταίων δεκαετιών. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων σε δυο τρεις περιφέρειες η δημόσια γραφειοκρατία δεν εχει πάρει μυρωδιά για τα ζητούμενα του νέου ΕΣΠΑ και τσαλαβουτάει στα απόνερα της μιζέριας της με τους διαμεσολαβητές κάθε λογής που εξασφαλίζουν τουλάχιστον τα λεφτά της επόμενης προεκλογικής καμπάνιας.

Το επαναλαμβάνω: Υπάρχουν εξαιρέσεις. Δεν είναι όλοι το ίδιο. Αλλά, οι εξαιρέσεις δεν φτάνουν πλέον. Χρειάζεται να γίνουν ο κανόνας...

Τελικά, για ποιους κάνουν πολιτική οι πολιτικοί μας. Σίγουρα οχι για όλους εκείνους τους δημιουργικούς και παραγωγικούς πολίτες αυτής της χώρας που προσφέρουν νέα εισοδήματα σε μια καθημαγμένη κοινωνία.

Keywords
Τυχαία Θέματα