Ποιος εμπιστεύεται το Ελληνικό Δημόσιο και πώς θα ξαναστηθεί το κοινωνικό κράτος;

08:40 14/11/2017 - Πηγή: New Money

Το Ελληνικό Δημόσιο παραμένει το μεγάλο ερώτημα αλλά και το μελλοντικό στοίχημα που θα δώσει δημοσιονομικό χώρο στην οικονομία.

Το ερώτημα είναι τι χωρίζει το κοινωνικό κράτος από αυτό της πολιτικής πελατείας, που τόσο ήκμασε τις τελευταίες δεκαετίες οδηγώντας στη χρεοκοπία του 2010.

Την εβδομάδα που πέρασε το Ιδρυμα Νιάρχου και ο πρόεδρός του Ανδρέας Δρακόπουλος παρουσίασαν μια χορηγία-μαμούθ στον τομέα της

υγείας ύψους 200 εκατ. ευρώ, που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει Νοσοκομείο Παίδων στη Θεσσαλονίκη, αναβάθμιση του Νοσοκομείου της Κομοτηνής, εξοπλισμό του ΕΚΑΒ με νέα μέσα και μηχανήματα νέας τεχνολογίας για τις ογκολογικές παθήσεις.

Ο κ. Δρακόπουλος έδειξε εμπιστοσύνη στο Ελληνικό Δημόσιο χάρη στην καλή του προαίρεση. Σίγουρα τα 200 εκατ. είναι ένα τεράστιο νούμερο για μια οικονομία όπου οι περικοπές, οι μειώσεις και η φτωχοποίηση αποτελούν χαρακτηριστικά των μνημονίων.

Ωστόσο η σκληρή πραγματικότητα επιβάλλει τον εκσυγχρονισμό του Δημοσίου που αιμοδοτείται με το ύψος της φορολογίας, γνωστό σε όλη την αγορά, από τον ιδιωτικό τομέα.

Μπορεί το κοινωνικό κράτος που αποτελεί κύριο συστατικό των ευρωπαϊκών οικονομιών να ξαναστηθεί σε υγιείς βάσεις;

Αυτό είναι από τα βασικά πολιτικά ερωτήματα που θα κρίνει μελλοντικά τους νικητές του πολιτικού σκηνικού.

Καθώς μάλιστα είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν τα γερμανικά μυαλά θα επιτρέψουν να υπάρχει μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων, για τα οποία η δέσμευση αφορά τις μελλοντικές χρονιές.

Τούτου δοθέντος, τη σημερινή και την ερχόμενη Κυριακή, πραγματοποιούνται δύο εξαιρετικά κρίσιμες ψηφοφορίες για το μέλλον της ανασυγκρότησης ενός χώρου που πλήρωσε όσο κανένας άλλος το μάρμαρο των μνημονίων.

Δύο είναι τα καίρια ζητήματα: το πρώτο αφορά το εύρος της συμμετοχής και το δεύτερο τη μελλοντική ενότητα από τους ηττημένους της διαδικασίας.

Προσωπικά, πιστεύω ότι από τη στιγμή που η Φώφη Γεννηματά έφτασε μέχρι εδώ την προσπάθεια ανασυγκρότησης δικαιούται τη νίκη και αποτελεί την εγγύηση για τη συνέχεια.

Ο χώρος όμως έχει έμπειρους και ικανούς πολιτικούς, που δύσκολα μπορεί να βρει κανείς στο υπόλοιπο πολιτικό σκηνικό. Είναι, λοιπόν, υπόθεση όλων αν θα καταφέρουν να δημιουργήσουν ένα ικανό κέντρο βάρους, έναν καινούριο πόλο που θα παίξει τον ρόλο εξισορρόπησης, αλλά και προσφοράς νέων πολιτικών κατευθύνσεων απέναντι στον νέο δικομματισμό, που οξύνει πάλι το πολιτικό κλίμα.

Αυτό η οικονομία δεν το θέλει και είναι αμφίβολο αν η κοινωνία θα το αγοράσει ξανά.

Επί της ουσίας, όμως, όλοι οι πολιτικοί σχηματισμοί θα πρέπει να απαντήσουν ποιο Δημόσιο θέλουν και ποιο Δημόσιο μπορούν.

Για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ξεκάθαρος, θα δώσει κοινωνικό μέρισμα από την υπέρβαση πλεονάσματος αφού, όπως ομολόγησε ειλικρινώς ο κ. Χουλιαράκης ως αρμόδιος υπουργός, φορολόγησε τη μεσαία τάξη.

Η Νέα Δημοκρατία έχει σαφέστατα άλλη γραμμή ως προς τη φορολογία και θα αναζητήσει στον περιορισμό των δαπανών τη δημοσιονομική συνέπεια.

Ολα αυτά απασχολούν τους πολίτες, οι οποίοι βλέπουν ότι μετά από επτά χρόνια μνημονίων το Ελληνικό Δημόσιο δεν έχει επί της ουσίας αναδιαρθρωθεί και το κοινωνικό κράτος είναι ακόμα μακριά.