Ρούχα από δεύτερο χέρι μετατρέπονται σε καύσιμo. Γίνεται;

10:04 30/1/2017 - Πηγή: New Money

Στο τέλος της ταινίας των 80s «Επιστροφή στο Μέλλον», ο τρελός επιστήμονας Emmett «Doc» Brown εμφανίζεται μέσα στο αυτοκίνητο που τον ταξιδεύει στον χρόνο, το οποίο χρησιμοποιεί για καύσιμο, απορρίμματα, με τη βοήθεια ενός αντιδραστήρα ανακύκλωσης βγαλμένου από το μέλλον. Το όχημα – ένα DeLoreane που εμφανίζεται στην ταινία λεγόταν «Mr. Fusion».

Τώρα, μια εταιρεία στην Ιαπωνία φτιάχνει το δικό της «Mr. Fusion». Αγίρασε ακόμα κι ένα πιστό

αντίγραφο από το όχημα του «Doc» για να το προμοτάρει.
Στην ουσία, αυτό που κάνει η εταιρεία ανακύκλωσης Jeplan είναι να βγάζει ίνες βαμβακιού από χρησιμοποιημένα ρούχα και να τα μετατρέπει σε καύσιμο. Όπως υποστηρίζει η Jeplan, ένας τόνος χρησιμοποιημένων ρούχων μπορεί να παράξει περίπου 700 λίτρα αιθανόλης, αφήνοντας το έδαφος και τους υδάτινους πόρους να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή τροφίμων. Αναφέρει επίσης, ότι έχει βρει τον τρόπο να ανακυκλώνει πολυεστέρα. Αυτή η χημική ένωση μπαίνει σε πολλά υφάσματα με στόχο να μειωθεί το κόστος, να βελτιωθεί η αντοχή και να μην ζαρώνουν τα ρούχα που θα παράγονται. Χρησιμοποιείται περίπου στο 60% των ενδυμάτων που παράγονται σε όλο τον κόσμο κάθε χρόνο, σύμφωνα με τη Jeplan και μπορεί να είναι ένας πολύτιμος πόρος, όταν αναλύεται για να επαναχρησιμοποιηθεί σε νέα ρούχα.

Η ανακύκλωση πλαστικού, χαρτιού και μετάλλων είναι συνηθισμένη, αλλά πολλά από τα ρούχα που παράγονται κάθε χρόνο, καταλήγουν σε χώρους υγειονομικής ταφής και αποτέφρωσης. «Μόνο το 10% των ρούχων ανακυκλώνεται, συμπεριλαμβανομένων και αυτών από δεύτερο χέρι», αναφέρει ο συνιδρυτής και CEO της Jeplan, Masaki Takao.

Μαζί με την ομάδα του εργάζεται πάνω σε μια τεχνική που βγάζει τις ίνες πολυεστέρα από τα ρούχα μέσω πολλαπλών κύκλων απόσταξης και εξάτμισης. Η διαδικασία παράγει τη μισή ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα από αυτή που θα παραγόταν αν έφτιαχναν το υλικό από το μηδέν. Το δύσκολο είναι να φτιάξει κανείς πολυεστέρα υψηλής καθαρότητας και, όπως λέει ο Takao, κανείς δεν το κάνει γιατί είναι πολύ δύσκολο.

Ο Takao ίδρυσε την Jeplan το 2007 με τον Michihiko Iwamoto, πωλητή υφασμάτων. Η εταρεία συνεργάστηκε με το Πανεπιστήμιο της Οζάκα ώστε να μπορέσει να αναπτύξει την τεχνολογία ανακύκλωσης βάμβακος. Ξεκίνησε τις εμπορικές της δραστηριότητες το 2010, παρέχοντας συμβουλές σε πελάτες όπως η Mitsubishi και η NTT Docomo. Η Jeplan έχει συγκεντρώσει περί τα 13 εκατ. δολ. από την ίδρυσή της και μεταξύ των επενδυτών της είναι η Docomo και η εταιρεία επιχειρηματικών κεφαλαίων, Jafco.

Για να πετύχει τους στόχους της, η Jeplan χτίζει ένα εργοστάσιο στο νησί Kyushu, το οποίο αναμένεται να λειτουργήσει το καλοκαίρι και που θα διαχειρίζεται 2.000 τόνους ρούχα τον χρόνο.

Ο πολυεστέρας αυτή τη στιγμή αποθηκεύεται μέχρι να ανοίξει το εργοστάσιο.

Για να διαφημίσει την προσπάθεια ανακύκλωσης της εταιρείας του, ο Takao παρήγγειλε ένα ακριβές αντίγραφο του αυτοκινήτου της ταινίας και για να το κάνει αυτό πήρε ειδική άδεια από την Universal Pictures που εκμεταλλεύεται τα δικαιώματα. Δεν αποκάλυψε τι πλήρωσε για την άδεια, αλλά μόνο για να μεταφέρει το μοντέλο στην Ιαπωνία, τού κόστισε 5 εκατ. γεν ή 44.000 δολάρια. Αποστολή του DeLoreane είναι να πηγαίνει σε όλα τα εμπορικά κέντρα της Ιαπωνίας και να προσελκύει ανθρώπους που θα δίνουν χρησιμοποιημένα ρούχα ως δωρεά στη Jeplan.

Παράλληλα, ο Takao σχεδιάζει να στρατολογήσει πολλούς κατασκευαστές ρούχων στην προσπάθεια συλλογής χρησιμοποιημένων ενδυμάτων και τελικά να πουλήσει τα ανακυκλωμένα υλικά στους κατασκευαστές.

Η Jeplan βρίσκεται επίσης σε συζητήσεις με πολλά αθλητικά brands και ποδοσφαιρικές ομάδες σε όλο τον κόσμο σχετικά με ανάλογες πρωτοβουλίες. Εξάλλου οι αθλητικές στολές έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε πολυεστέρα. «Μπορεί ο κόσμος να μην ανταποκριθεί εύκολα αν κάνεις έκκληση στα περιβαλλοντικά του αισθήματα, αλλά θα συμμετάσχει πιο εύκολα σε κάτι αν του φανεί διασκεδαστικό. Κάνοντας διάφορα events προσπαθούμε να αλλάξουμε την κουλτούρα του κόσμου για την ανακύκλωση».

Συμπέρασμα; Η ανακύκλωση του πολυεστέρα μπορεί να μειώσει την ποσότητα των ρούχων που καταλήγουν στις χωματερές, καθώς και να μειώσει τις χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται στην παραγωγή κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων.