«Τα παιδία παίζει», ρώσικη ρουλέτα!

08:23 28/4/2016 - Πηγή: New Money

H κοινή απορία όλων όσων επιχειρούν να ερμηνεύσουν τις κινήσεις της κυβέρνησης, στο μείζον θέμα για το μέλλον της χώρας, αυτό της αξιολόγησης, είναι τι τελικά θέλουν.
Δηλαδή αν όντως θέλουν να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση ή αν με τα συνεχή προσκόμματα και τις αμφιθυμίες τους στοχεύουν σε κάποιου είδους συριζαϊκό ηρωισμό ανάλογο της περυσινής «σκληρής διαπραγμάτευσης» και απόδρασης από τις ευθύνες και τα πολιτικά βάρη με το...κεφάλι ψηλά και αγωνιστικά!

Και τούτο γιατί, η εν λόγω αξιολόγηση, έπρεπε να

είχε ολοκληρωθεί από τον περασμένο Οκτώβριο και αισίως φθάσαμε στον Μάιο κι είμαστε ακόμα σε αδιέξοδο.
Με δεδομένο μάλιστα από πέρυσι, με την υπογραφή του 3ου μνημονίου, ότι τα μέτρα των 5,5 δισ θα τα πάρει η κυβέρνηση όπως και δήποτε. Με δεδομένο ακόμα πως το 2018 θα πρέπει η χώρα να εμφανίσει πλεόνασμα 3,5% κι αν αυτό δεν επιτευχθεί, δεσμεύεται στη λήψη πρόσθετων μέτρων.

Παρ' ότι έβαλαν την υπογραφή τους και αποδέχθηκαν τους σκληρούς,σκληρότατους όρους, από την επομένη τόσο ο Τσίπρας όσο και οι δανειστές, έβγαιναν και υποστήριζαν πως αυτό το πρόγραμμα είναι καταδικασμένο να αποτύχει χωρίς όμως να μας εξηγούν, ε τότε γιατί το αποφάσισαν!

Έκτοτε, ο μόνος «σύμμαχος» (τρόπος του λέγειν) στο να αναθεωρηθεί ο στόχος του 3,5% και να πέσει στο 1,5% με παράλληλη ρύθμιση του χρέους και τη μη λήψη πρόσθετων φορολογικών μέτρων, ήταν το ΔΝΤ. Κι αυτό με την απλή λογική ότι οι αριθμοί του μνημονίου δεν βγαίνουν μαθηματικά, τα πρόσθετα φορολογικά μέτρα διαιωνίζουν τη ύφεση και το χρέος παραμένει μη βιώσιμο και κατά συνέπεια το Ταμείο δεν μπορεί να συνεχίσει να συμμετέχει στο πρόγραμμα εκ του εσωτερικού του κανονισμού.

Κι όμως αυτή τη «βολική» για την ελληνική πλευρά θέση του ΔΝΤ, οι ιδεοληψίες των Συριζαίων κατάφεραν να την μετατρέψουν σε όπλο εναντίον μας. Με συνεχείς καταγγελίες εναντίον του ΔΝΤ που ήρθαν να "δέσουν" με την περίφημη διαρροή στα wikileaks, η ανόητη προσπάθεια να διασπάσουν τους δανειστές, έφερε το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα.

Οι δανειστές ενώθηκαν κάτω από κοινή θέση και έγιναν μια σφιχτή απειλητική γροθιά απέναντι στις ελληνικές κουτοπονηριές.

Το ΔΝΤ έκανε πίσω από τις αρχικές του θέσεις και δέχεται το πλεόνασμα των 3,5% που θέλει το μνημόνιο, υπό την αίρεση βέβαια ότι επειδή τα μέτρα των 5,5 δισ. δεν επαρκούν, να συμφωνηθούν εδώ και τώρα, άλλα 3,5 δισ. μέτρα ως κάβα, σε περίπτωση που δεν...επιτευχθεί ο στόχος!
Και το χειρότερο όλων, αποδέχθηκε τη θέση των Ευρωπαίων πως δεν υπάρχει λόγος κουρέματος του χρέους και πως αρκεί εν ευθέτω χρόνω, μία ρύθμιση στην εξυπηρέτηση του!
Εκεί είμαστε λοιπόν τώρα, μετά τη νέα σκληρή διαπραγμάτευση αυτών που ξέρουν από διαπραγματεύσεις!

Έτσι λοιπόν, μέσα στην τελευταία εβδομάδα, για πολλοστή φορά μας ανακοίνωσαν ότι είναι θέμα ωρών να βγει λευκός καπνός από το Χίλτον, πήγαν στο Eurogroup και αποδέχθηκαν τη λήψη πρόσθετων μέτρων 3,5 δισ. που θα εφαρμόζονται αυτόματα σε κάθε παρέκκλιση και μόλις άρχισαν οι συζητήσεις για την ονομαστικοποίηση αυτών, καταλαβαίνουν ότι αυτά δεν μπορούν να τα περάσουν από την κοινοβουλευτική τους ομάδα. Η συνέχεια γνωστή και πολυφορεμένη από τους ριζοσπάστες της αριστεράς και την έχουμε πληρώσει ήδη πολύ ακριβά. Νέες καταγγελίες εναντίον του ΔΝΤ, νομικά κωλύματα και προσπάθεια για νέα πολιτική διαπραγμάτευση μέχρι και σύγκληση Συνόδου Κορυφής.

Δηλαδή 15 μήνες στην καρέκλα της εξουσίας κι ακόμα δεν έχουν καταλάβει μετά και από τόσα στραπάτσα, ότι πρώτα πρέπει να συγκλίνουν οι αριθμοί και μετά αν χρειαστεί για κάποιες μικρές λεπτομέρειες μπορούν οι πολιτικοί προϊστάμενοι να κάνουν κάποιο σκόντο.

Σε διαφορετική περίπτωση τρώμε τα μούτρα μας στις κλειστές πόρτες όπως έγινε και χθες.

Το ερώτημα όμως είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα. Το χρήμα που έχει στη διάθεση του το κράτος και αφού σκούπισε τα διαθέσιμα όλων των κρατικών φορέων και ταμείων, φθάνει δεν φθάνει να βγει ο Μάιος.

Και μετά; Σκηνές γκραν γκινιόλ όμοιες του περυσινού καλοκαιριού και ή υπογραφή "με τα τέσσερα" σε όλες τους τις απαιτήσεις ή απόδραση μέσω εκλογών.

Άλλες ενδιάμεσες λύσεις δεν φαίνονται επί του παρόντος όπως δεν φαίνεται και κάποια προοπτική να κάνουν πίσω οι δανειστές, οι οποίο σε κάθε τόνο επισημαίνουν πως κουράστηκαν να ασχολούνται με την Ελλάδα και τους Έλληνες πολιτικούς και πως έχουν σοβαρότερα θέματα.

Όπως και νάχει, για τον Ελληνα πολίτη, το αδιέξοδο και το δίλημμα είναι πολύ μεγαλύτερο. Αν υπογράψουν και πάρουν τα συζητούμενα μέτρα, τον καταδικάζουν σε αργό θάνατο.

Αν δεν υπογράψουν και οδηγηθούμε σε χρεοκοπία, τον καταδικάζουν σε αιφνίδιο.

Και να σκεφτεί κανείς πόσο κοντά στο τέλος του μαρτυρίου είμασταν το'14 αλλά δεν μας άφησαν να το πιστέψουμε και μαγευτήκαμε από τις σειρήνες του ΣΥΡΙΖΑ!