Τέα Αντωνίου (Antopack-Αντωνίου Α.Ε.): Η επικεφαλής μιας βολιώτικης βιομηχανίας που μετρά 120 χρόνια ζωής

09:12 1/3/2019 - Πηγή: New Money

Πώς το μικρό εργαστήρι λιθογραφίας που ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα εξελίχθηκε σε μία από τις πλέον σύγχρονες μονάδες στον κλάδο των εκτυπώσεων, της κυτιοποιίας και της ετικετοποιίας

του Στέλιου Μορφίδη

Είναι από τις πιο ιστορικές βιομηχανίες στην Ελλάδα με μακρά πορεία που ξεκινά το 1898. Κι όμως, πέρα από τα όρια της Μαγνησίας οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν πολλά γι’ αυτή και ας κρατούν καθημερινά στα χέρια τους βασικά προϊόντα των οποίων τη συσκευασία υπογράφει. Η Antopack-Αντωνίου Α.Ε., όπως ονομάζεται από

το 2007, ξεκίνησε από ένα μικρό εργαστήρι λιθογραφίας στη δύση του 19ου αιώνα (μόλις ένα από τα τρία τότε στην Ελλάδα) σε μία δυσχερή οικονομική κατάσταση για τη χώρα δεδομένου ότι είχε προηγηθεί μόλις τον προηγούμενο χρόνο το «μαύρο ’97» και πέντε χρόνια πριν το «χρεοστάσιο» που κήρυξε ο Τρικούπης. Επειτα από 121 περιπετειώδη χρόνια για τον Ελληνισμό το μικρό εργαστήρι έχει εξελιχθεί σε μία από τις πλέον σύγχρονες βιομηχανικές μονάδες στον κλάδο των εκτυπώσεων, της κυτιοποιίας και της ετικετοποιίας με μεγάλους και πολύ γνωστούς μακροχρόνιους πελάτες (Αθηναϊκή Ζυθοποιία, Barilla, Coca-Cola HBC, Μπισκότα Παπαδοπούλου, Γιώτης, Unilever κ.λπ.). Κάτι που αποδεικνύει ότι ακόμα και σε περιόδους μεγάλων οικονομικών κρίσεων πάντα υπάρχει η ευκαιρία και ο χώρος για να τεθούν οι βάσεις για πράγματα... μεγάλα! Γι’ αυτό εξάλλου και η αναγνώριση στον βιομηχανικό κόσμο είναι καθολική. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ΣΕΒ πέρυσι συμπεριέλαβε την Antopack στην καμπάνια του «Η Ελλάδα Παράγει».

«Η ευθύνη είναι μεγάλη», απαντά στο «business stories» η Τέα Αντωνίου, διευθύνουσα σύμβουλος της εταιρείας, όταν ερωτάται για τις προκλήσεις αλλά και το βάρος συνέχισης της οικογενειακής επιχείρησης. «Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι και να εστιάζω στο σχέδιο ανάπτυξης που έχουμε καταρτίσει», συμπληρώνει επικαλούμενη τη μεθοδικότητά της, την οποία αναγάγει στην κατά το ήμισυ γερμανική (από την πλευρά της μητέρας της) καταγωγή της.

Εδώ και έξι χρόνια περίπου η τέταρτη γενιά της οικογένειας έχει αναλάβει το τιμόνι. Μαζί με την Τέα, ρόλο διευθύνοντος συμβούλου έχει επίσης ο αδελφός της Γιώργος, ενώ καθήκοντα γενικού διευθυντή Επιχειρήσεων ασκεί και ο εξάδελφός της Γιάννης. «Εχουμε και μία... Μέρκελ στα οικονομικά», λέει αστειευόμενη η κυρία Αντωνίου αναφερόμενη στη μητέρα της, που συνεχίζει να βοηθά στην οικονομική διεύθυνση.

Ο πατέρας της Αγγελος, που μαζί με τον αδελφό του Διονύση εξέλιξαν την εταιρεία κατά τις προηγούμενες δεκαετίες σε μία σύγχρονη βιομηχανία και συνέδεσε το όνομά του με την τοπική ενημέρωση ιδρύοντας το 1990 το περιφερειακό κανάλι TRT λαμβάνοντας μία από τις πρώτες τηλεοπτικές άδειες, απεβίωσε πέρυσι. «Ηταν μεγάλο σοκ για εμάς. Για την εταιρεία όμως τα πράγματα ήταν ήδη δρομολογημένα από το 2012», λέει η Τέα Αντωνίου. Η ίδια μάλιστα λέει ότι η μεγάλη αγάπη και το πάθος του πατέρα της ήταν το TRT και το Ράδιο ΒΕΡΑ (Βολιώτικη Ελεύθερη Ραδιοφωνία), που έχει απομείνει στην ιδιοκτησία της οικογένειας (το TRT πωλήθηκε προ ετών στο δίκτυο Hellas Net του εφοπλιστή Γιάννη Καραγιώργη). «Αν ο πατέρας μου αφιέρωνε τον χρόνο και τον κόπο που αφιέρωσε στο κανάλι, η βιομηχανία θα ήταν μία από τις μεγαλύτερες της χώρας. Το πιστεύω αυτό», λέει.

Η ίδια πάλι αφιερώνει όλες τις προσπάθειες και την προσοχή της στη βιομηχανία και τους 49 εργαζομένους της που θεωρεί παιδιά της, όπως λέει, παρότι είναι μόλις 40 ετών, θέλοντας να υπογραμμίσει την ευθύνη που νιώθει γι’ αυτούς, «ειδικά σε μία περιοχή που έχει σχεδόν αποβιομηχανοποιηθεί».

Ο στόχος

Οι στόχοι που θέτει βέβαια είναι υψηλοί και συνδέονται με το σχέδιο που υπάρχει για επέκταση σε νέες αγορές. «Θέλω ως το 2020 να διπλασιάσουμε τον τζίρο μας φτάνοντας τα 15-18 εκατ. ευρώ. Κάτι που σημαίνει ότι πρέπει να δώσουμε βάρος στις άμεσες εξαγωγές μας που σήμερα σε αναλογία φτάνουν μόνο το 8% επί του τζίρου μας», σημειώνει η ίδια, αν και παραδέχεται ότι «καλό είναι οι στόχοι να είναι υψηλότεροι για να “τεντώνεσαι” και ας φαίνεται ότι δεν μπορείς να τους πιάσεις». Μακροπρόθεσμα πάντως η ίδια λέει ότι η εταιρεία θέλει να κρατήσει έναν ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 12%-14%. Σημειωτέον ότι ο τζίρος της Antopack-Αντωνίου Α.Ε. το 2018 έκλεισε σχεδόν στα 8 εκατ. ευρώ διανύοντας «μια θετική χρονιά», όπως τη χαρακτηρίζει η διευθύνουσα σύμβουλος

Πέραν των ευρωπαϊκών χωρών, όπου υπάρχει πληθώρα καταναλωτικών προϊόντων, το ενδιαφέρον της κυρίας Αντωνίου για την Αφρική είναι μεγάλο. «Νομίζω πως εκεί είναι το μέλλον της συσκευασίας και της εκτύπωσης με δεδομένο ότι αυτές οι αγορές είναι ιδιαίτερα αναπτυσσόμενες και χωρίς τον μεγάλο ανταγωνισμό που υπάρχει στην Ευρώπη».
Η διείσδυση εκεί βέβαια μόνο εύκολη υπόθεση δεν είναι, όπως εξάλλου και η ίδια έχει διαπιστώσει στα πολλά ταξίδια της στη Νότιο Αφρική και την Αιθιοπία, αλλά και συμμετέχοντας σε εκθέσεις εκεί. «Το αστείο είναι ότι ακόμα και στην Αφρική μάς ρωτάνε πώς πάει η οικονομία της χώρας μας. Και όμως το “ρίσκο Ελλάδα” το επικαλούνται ακόμα και οι Αφρικανοί για την επιφυλακτικότητα που επιδεικνύουν στη σύναψη μιας εμπορικής συμφωνίας».

Επενδύσεις

Στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού του μηχανολογικού εξοπλισμού και της επέκτασης σε νέα προϊόντα, η Antopack ολοκληρώνει τον επόμενο μήνα επένδυση ύψους 2,5 εκατ. ευρώ στο εργοστάσιο που βρίσκεται στη ΒΙ.ΠΕ. Βόλου. Είχαν προηγηθεί το διάστημα 2008-2017 επενδύσεις συνολικού ύψους 5 εκατ. ευρώ.

Ενα από τα προϊόντα που τα τελευταία χρόνια θέλει να ενισχύσει η εταιρεία είναι τα λεγόμενα «display boxes», τα χαρτοκιβώτια με εκτύπωση δηλαδή που μαζί με τα προϊόντα μπαίνουν στα ράφια των λιανεμπορικών αλυσίδων. «Είναι μία καινούρια αγορά. Πλέον το κουτί έχει χρώμα και είναι γυαλιστερό. Μπορεί να το ξεκίνησαν τα discount markets, όμως αρχίζουν να το χρησιμοποιούν τώρα σε έναν βαθμό και οι mainstream αλυσίδες, αφού από τη μία η συγκεκριμένη συσκευασία δίνει προστιθέμενη αξία στο προϊόν και από την άλλη οι αλυσίδες γλιτώνουν εργατικά χέρια», λέει η κυρία Αντωνίου και προσθέτει: «Βέβαια όλο αυτό θέλει τεχνογνωσία. Σκεφτείτε ότι μιλάμε για χαρτί που μπαίνει στην υγρασία του ψυγείου...».

Εξάλλου για την ίδια το μέλλον στον κλάδο είναι η χάρτινη συσκευασία. Κάτι που, όπως λέει, ήδη φαίνεται με την προσπάθεια περιορισμού της πλαστικής συσκευασίας που έχει ξεκινήσει σε επίπεδο Ε.Ε.
Το μέλλον, επίσης, είναι η ψηφιοποίηση, όπως λέει. «Σε αυτό μπορώ να πω ότι είμαστε αρκετά μπροστά. Αν εξαιρέσουμε το λογιστήριο όπου εκ του νόμου γίνονται οι εκτυπώσεις για τιμολόγια, δελτία αποστολής κ.λπ., όλη η βιομηχανία δουλεύει αποκλειστικά ηλεκτρονικά».

Αισιόδοξη

Σε ό,τι αφορά την πορεία της οικονομίας η κυρία Αντωνίου εμφανίζεται αισιόδοξη. Σημειώνει ότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολλά βήματα προς τη θετική κατεύθυνση, ωστόσο απομένουν πολλά ακόμα που πρέπει να γίνουν, τόσο σε ό,τι αφορά τη λειτουργία του κράτους όσο και την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και την αλλαγή της αρνητικής νοοτροπίας για το επιχειρείν. «Τα μηνύματα είναι θετικά, αν και ο κόσμος δεν έχει δει ακόμα αυτή τη βελτίωση. Ούτε θα τη δει άμεσα. Σε πρώτη φάση θα δούμε τη βελτίωση των μακροοικονομικών μεγεθών και σε δεύτερο χρόνο η βελτίωση αυτή θα διαχυθεί σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Ετσι συμβαίνει πάντα. Αλλωστε και η κρίση μπορεί να ξεκίνησε ουσιαστικά το 2008, ωστόσο το 2011-2012 έγινε αισθητή στους πάντες. Αντίστοιχα θα χρειαστούμε κάποια χρόνια, περίπου μια τετραετία, μέχρι να δούμε τα οφέλη της ανάκαμψης στην καθημερινή ζωή μας. Ολα αυτά βέβαια με την προϋπόθεση ότι δεν θα συμβεί κάτι αναπάντεχο».