Το κράτος θάφτηκε πάλι στο χιόνι

07:54 3/2/2022 - Πηγή: New Money

Η τελευταία κακοκαιρία έφερε πάλι στην επιφάνεια προβλήματα διαχείρισης από την πλευρά της κυβέρνησης και της Πολιτείας, τα οποία παρουσιάζονται τόσο συχνά που πλέον θεωρούνται εγγενή, αλλά και πλείστες χρόνιες παθογένειες που εμφανίζονται κάθε φορά που υπάρχουν έκτακτες περιστάσεις.

Αυτό που φάνηκε την περασμένη εβδομάδα είναι ότι τελικά ουδείς έκανε σωστά τη δουλειά του. Υπήρξαν λάθη σε πολιτικό, επιτελικό αλλά και στο τοπικό επίπεδο. Και τούτο παρά το γεγονός ότι προηγουμένως όλοι δήλωναν «πανέτοιμοι» για λόγους επικοινωνίας και δημιουργίας πολιτικών εντυπώσεων, οι οποίες θάφτηκαν μέσα

σε λίγες ώρες στο χιόνι.

Εκείνο που διαψεύστηκε παταγωδώς είναι και το «θεώρημα», το οποίο έχει γίνει πολιτικό δόγμα για ορισμένους, ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι πιο αποτελεσματική από το Δημόσιο.

Ο εγκλωβισμός χιλιάδων αυτοκινήτων στην Αττική οδό διέψευσε παταγωδώς την άποψη αυτή και έφερε στο προσκήνιο και πάλι τη λεόντεια σύμβαση παραχώρησης της Αττικής οδού, με την οποία το έργο έγινε ιδωτικό ως προς τα έσοδα και τη διαχείριση, αλλά δημόσιο ως προς ένα μέρος του κόστους και την ευθύνη λειτουργίας.

Το ζήτημα αυτό, μετά από όλα όσα συνέβησαν, θα πρέπει να τεθεί και πάλι στο μικροσκόπιο, ιδιαίτερα καθώς το επόμενο διάστημα θα βρίσκεται σε εξέλιξη ο νέος διαγωνισμός για την παραχώρηση της εκμετάλλευσης του οδικού αυτού άξονα για άλλα 25 χρόνια, μετά το 2024 που λήγει η ισχύουσα σύμβαση.

Η Πολιτεία θα πρέπει να αντλήσει διδάγματα από τη δραματική αυτή περιπέτεια, έτσι ώστε τα επόμενα 25 χρόνια να είναι διαφορετικά.

Το θέμα, όμως, είναι ευρύτερο και δεν αφορά μόνο τη συγκεκριμένη περίπτωση. Ούτε περιορίζεται μόνο στις οδικές και άλλες υποδομές, οι οποίες είναι πρωτίστως υποδομές δημοσίου συμφέροντος και ως τέτοιες πρέπει να λειτουργούν και να αντιμετωπίζονται.
Ζούμε σε μια περίοδο η οποία λόγω της πανδημίας έφερε στην επιφάνεια τις βασικές, θεμελιώδεις αλήθειες της ζωής και της κοινωνικής οργάνωσης.

Υστερα από πολλές δεκαετίες επικυριαρχίας του λεγόμενου «νεοφιλελεύθερου» δόγματος που επιβάλλει τον περιορισμό του ρόλου του κράτους στο ελάχιστο δυνατό, έχουν γίνει εκτεταμένες αποκρατικοποιήσεις και οι ιδιωτικές επιχειρήσεις έχουν αναλάβει με όρους ελεύθερης αγοράς πολλούς τομείς που συνδέονται με δημόσια αγαθά.

Ομως η πανδημία έφερε πάλι το κράτος σε πρωταγωνιστικό ρόλο, καθώς εκείνο είναι που διέσωσε οικονομικά τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, ενώ εκείνο πάλι, μέσα από το δημόσιο σύστημα υγείας, έχει αναλάβει την προστασία της ζωής των πολιτών μέσα από την πρόληψη και τη θεραπεία.

Θα έπρεπε οι συλλογικές αυτές εμπειρίες που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια να έχουν οδηγήσει σε συνολική και θεμελιώδη αλλαγή του τρόπου σκέψης και πολιτικής αντιμετώπισης των μεγάλων ζητημάτων που έχουν αναδειχθεί σε σχέση με τον ρόλο του κράτους στην παροχή δημοσίων αγαθών.

Ακόμα και πολιτικές δυνάμεις που ασπάζονταν τις «νεοφιλελεύθερες» πολιτικές, θα έπρεπε να τις έχουν αναθεωρήσει και να τις έχουν προσαρμόσει στα νέα δεδομένα που έχει δημιουργήσει η βεβαιότητα ότι έρχονται και άλλες πανδημίες, ενώ και τα φυσικά φαινόμενα θα είναι ολοένα πιο έντονα, δημιουργώντας όλο και πιο απρόβλεπτα και μεγαλύτερα προβλήματα.