Το τρένο μπήκε στις ράγες: Γερμανία και Ευρώπη, ετοιμάζονται για το μεγάλο «αντίο» της Μέρκελ...

12:58 29/10/2018 - Πηγή: New Money

του Διαμαντή Σεϊτανίδη

Ανέλαβε την ηγεσία των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών το 2000, δίνοντας το αποφασιστικό κτύπημα και στέλνοντας στην πολιτική αποστρατεία τον μέχρι τότε πολιτικό ευεργέτη της, τον πανίσχυρο καγκελάριο της επανένωσης της Γερμανίας Χέλμουτ Κολ. Από τότε η ισχυρότερη χώρα της ηπείρου, η Ευρώπη αλλά και το παγκόσμιο σύστημα επηρεάζονται, ή ζουν στους ρυθμούς των αποφάσεων που έπαιρνε -και ακόμα παίρνει- η Άγκελα Μέρκελ.

Η τελευταία εκλογική της νίκη απέναντι στον

αδύναμο σοσιαλδημοκράτη Μαρτιν Σουλτς, θα μπορούσε να φτάσει την ηγεσία της σε διάρκεια- ρεκόρ 16 χρόνων, ξεπερνώντας τον Κολ, τον Αντενάουερ, τους Μπραντ και Σμιντ.

Τα σημάδια, όμως, της κόπωσης αυτού του πολιτικού και κυβερνητικού μαραθωνίου, έχουν εδώ και καιρό κάνει την εμφάνισή τους. Το κάποτε μεγάλο CDU υφίσταται ιστορικών διαστάσεων ήττες, μετά την πύρρειο νίκη του στις γενικές εκλογές του Σεπτεμβρίου 2017. Μαζί του, βέβαια και το παραπαίον SPD, που υποχρεώθηκε, με το βλέμμα στην ακυβερνησία, να συμμαχήσει εκ νέου με τη σιδηρά καγκελάριο, κι ήδη πληρώνει εκλογικά, τα επίχειρα της δική του υπευθυνότητας, που όμως δεν επέδειξαν οι Γερμανοί Φιλελεύθεροι.

Όταν το πρωί της Δευτέρας, μετά τη νέα ιστορική ήττα των Χριστιανοδημοκρατών στην Έσση, η Άγκελα Μέρκελ δήλωσε ότι δεν θα διεκδικήσει μια νέα θητεία ως πρόεδρος του CDU, τα συναισθήματα σε πολλά κέντρα αποφάσεων της υδρογείου, ήταν ανάμικτα. Κι αυτό γιατί η έναρξη της απόσυρσης Μέρκελ, θα αλλάξει πολλά, ίσως όλα, στις διεθνείς σχέσεις αλλά και στην προσπάθεια της Ευρώπης να αντιμετωπίσει τις αντισυστημικές πολιτικές δυνάμεις οι οποίες απειλούν ακόμα και την ίδια της την ύπαρξη.

Γιατί γράφει ιστορία η Μέρκελ; Κυρίως για την απίστευτη δεξιοτεχνία της στην εξεύρεση λύσεων μέσα από παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις. Αναρίθμητες Σύνοδοι Κορυφής, eurogroups, διακρατικές συναντήσεις, κρίσιμες συζητήσεις σε ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΟΗΕ κλπ φαίνονταν να οδηγούνται σε αδιέξοδο, όταν το "μαγικό χέρι" της Μέρκελ, χωρίς σχεδόν κανείς πέραν των άμεσα εμπλεκομένων να το αντιληφθεί, κινούσε τα νήματα στο ημίφως, εξεύρισκε την "κοινή" πορεία των ως τότε διαφωνούντων κι έσωζε την παρτίδα. Αθόρυβα. Σχεδόν ανεπαίσθητα.

Από την άλλη, διατήρησε τη Γερμανία στο τιμόνι της Ευρώπης, κρατώντας την στη θέση του πιο ισχυρού κράτους- μέλους της ΕΕ, κι επιβάλλοντας λύσεις και πρόσωπα λόγω αυτής της ισχύος, όπου δεν μπορούσε να περάσει τη θέση της μέσω διαπραγματεύσεων και πειθούς. Το στιβαρό της χέρι πάνω στο τιμόνι του γερμανικού σκάφους την έκανε γενικότερα παράγοντα σταθερότητας στην Ευρώπη. Γι αυτό η εκλογή Μακρόν στη Γαλλία δημιούργησε -προσωρινά...- ένα δίπολο σταθερότητας και κοινής προοπτικής για τη Γηραιά Ήπειρο. Αυτό, όμως, δεν αποθάρρυνε τις αντισυστημικές δυνάμεις, που συνέχιζαν να κερδίζουν τους Ευρωπαίους, από την Ουγγαρία ως την Ιταλία, κι από την Πολωνία και την Τσεχία μέχρι και μέσα στη Γερμανία.

Τι μένει πίσω, με την προετοιμασία της Μέρκελ για έξοδο από την πολιτική; Πρώτα από όλα, οι φιλόδοξες μεταρρυθμίσεις που είχε συμφωνήσει με τον Μακρόν: Μένει πίσω η βαθύτερη συνεργασία των Ευρωπαίων στον τομέα της άμυνας, των φόρων, της μετανάστευσης και -κυρίως- ενός κοινού προϋπολογισμού για τη ζώνη του 19 των χωρών της ζώνης του ευρώ. Κυρίως όμως μένει η διεθνής σκηνή χωρίς έναν μαέστρο της διευθέτησης προβλημάτων στο παρασκήνιο.

Η Μέρκελ λίγο μετά την δημοσιοποίηση της απόφασής της να μην διεκδικήσει και πάλι την ηγεσία του CDU, δήλωσε ότι επιθυμεί να παραμείνει καγκελάριος, σε μια προσπάθεια να μετριάσει τις αρνητικές αντιδράσεις. Και για του λόγου το αληθές, το ευρώ έπεσε και στη συνέχεια ανέκαμψε.

Σε κάθε περίπτωση, από σήμερα το πρωί το τρένο της αποχώρησης Μέρκελ, μπήκε στις ράγες του. Τα συναισθήματα στα ενδότερα του Λευκού Οίκου, του Κρεμλίνου, των Βρυξελλών και του Πεκίνου, είναι ανάμικτα... Ο κόσμος, η Ευρώπη, η Γερμανία πρέπει να αρχίσουν να μαθαίνουν να ζουν χωρίς την Μέρκελ...