Νεφέλη Ροδοπούλου: Γνωρίστε τη 16χρονη ξιφομάχο που «σαρώνει» τα μετάλλια

07:41 17/5/2019 - Πηγή: People

Η Νεφέλη Ροδοπούλου διαφέρει πολύ από τα υπόλοιπα κορίτσια της ηλικίας της. Την ώρα που οι συνομήλικοί της απολαμβάνουν τις βόλτες τους ή χαζεύουν μπροστά σε μια οθόνη κινητού, εκείνη επιλέγει να φορά τη στολή της, να παίρνει το ξίφος της και να μπαίνει στον στίβο μάχης έτοιμη να κατατροπώσει κάθε πιθανό αντίπαλο.

Αν και μόλις 16 ετών, μετρά ήδη 7 χρόνια στον χώρο της ξιφασκίας έχοντας κατακτήσει αρκετούς τίτλους τόσο σε Εθνικό όσο και Ευρωπαϊκό επίπεδο ενώ και έχει και σημαντική παρουσία σε Παγκόσμιες Διοργανώσεις.

Όπως παραδέχεται η ίδια, η επαφή με την ξιφασκία

ήρθε κάπως τυχαία στη ζωή της και μάλιστα σε μια περίοδο που ασχολούνταν ήδη με το τένις και την κολύμβηση. «Σκεφτόμουν να μεταπηδήσω στις πολεμικές τέχνες, μετά από παρότρυνση φιλικού προσώπου της οικογένειας και στη συνέχεια και των γονιών μου, έκανα ένα δοκιμαστικό, στον σύλλογο που ανήκω την Ίριδα Ψυχικού, για να έχω μια καινούργια εμπειρία». Το δοκιμαστικό αυτό στάθηκε αρκετό για να κολλήσει η 9χρονη τότε Νεφέλη με την ξιφασκία. Με αποκλειστικά δική της απόφαση, ό,τι άλλο έκανε και αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στην ξιφασκία. «Τότε, σε τόσο μικρή ηλικία ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο μακριά θα μπορούσε να φτάσει αυτό το ταξίδι. Στην αρχή ήταν διασκεδαστικό, μετά γινόταν ολοένα και πιο ενδιαφέρον και τελικά έγινε εθιστικό» εξομολογείται.

«Νομίζω ότι το πρώτο κίνητρο για να ασχοληθώ με την ξιφασκία, ήταν η άμεση επαφή που ένιωσα με τη μετέπειτα προπονήτριά μου Φαίη σε εκείνο το πρώτο δοκιμαστικό που έκανα. Μια σύνδεση μέσα σε λίγη ώρα παιδικού παιχνιδιού, χωρίς ξίφη και στολές και παρόλα αυτά αρκετά έντονη για να αποφασίσω άμεσα να ασχοληθώ με το συγκεκριμένο άθλημα» θυμάται η Νεφέλη και συνεχίζει αναφέροντας τα κίνητρα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην απόφασή της «Έχοντας δοκιμάσει προηγούμενα το τένις, την κολύμβηση αλλά και το μπάσκετ, εκείνο που μου έδωσε επιπλέον κίνητρο ενασχόλησης, ήταν αρχικά η διαφορετικότητα της ξιφασκίας σαν άθλημα. Το γεγονός ότι δεν είναι σπορ ευρέως προβεβλημένο – τουλάχιστον στην Ελλάδα – το ότι δεν ήξερα ούτε έναν άλλο γνωστό μου να ασχολείται με την ξιφασκία, οι πρόσφατες επιτυχίες της Ολυμπιονίκη Βάσως Βουγιούκα, η χρήση του ξίφους αλλά και το γεγονός ότι είναι ένα άθλημα όπου ο ξιφομάχος έχει όλη την ευθύνη των επιλογών του – όπως σε όλα τα ατομικά αθλήματα – «έχτισαν» την απόφασή μου να δοθώ ολοκληρωτικά στην ξιφασκία. Και βέβαια όσο ο χρόνος περνούσε και τα αποτελέσματα άρχισαν να έρχονται και να ανεβαίνω επίπεδο, να απολαμβάνω τις προπονήσεις και τους αγώνες, η επιλογή μου δικαιωνόταν όλο και περισσότερο και αισθανόμουν πολύ χαρούμενη που το ένστικτό μου με οδήγησε στην σωστή απόφαση».

Η ενασχόληση όμως με τον αθλητισμό σε τέτοια επίπεδα απαιτεί και πολύωρες προπονήσεις, εύλογα γεννάται λοιπόν η απορία αν ποτέ ένιωσε ζήλια για όσα εκείνη «έχανε» σε σύγκριση με τους συνομίληκούς της. «Η αλήθεια είναι ότι κάνοντας κάθε μέρα προπόνηση για 3 ώρες ή και παραπάνω, με τις υψηλές απαιτήσεις μελέτης στο σχολείο με στόχο την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, την παράλληλη μελέτη σε ξένες γλώσσες για την απόκτηση διπλωμάτων – εφοδίων για το μέλλον, ο καθημερινός χρόνος φαίνεται πάρα πολύ λίγος για να χωρέσουν όλα. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο ύπνος λείπει, η κούραση με καταβάλλει» παραδέχεται ωστόσο όπως λέει φροντίζει πάντα να βρίσκει λίγο χρόνο για τους φίλους και τα αγαπημένα της πρόσωπα προκειμένου να διασκεδάσει και να αποφορτιστεί.

«Υπήρξαν και θα υπάρξουν φορές που λόγω ταξιδιών και αγώνων «χάνω» κάποιο πάρτι ή κάποια εκδρομή ή άλλη εκδήλωση της παρέας μου αλλά είναι μια συνειδητή επιλογή που έχει το κόστος της αλλά και την ανταμοιβή της. Το δύσκολο δεν είναι να μην ζηλέψεις αυτά που χάνεις, αλλά να διατηρείς την πνευματική ισορροπία, ώστε να διαχειρίζεσαι ανάλογα τον χρόνο και τις δυνάμεις σου, για να μην απογοητεύεσαι για όσα φεύγουν και να επιμένεις για να πετύχεις τους στόχους σου και όλα όσα έρχονται» δηλώνει αναγνωρίζοντας την στήριξη των φίλων της σε κάθε της προσπάθεια.

Όσο για τον αν πέρασε ποτέ η σκέψη από το μυαλό της να αφήσει την ξιφασκία, η απάντησή της είναι κατηγορηματική: «Όχι, ακόμα και σε αγωνιστικές αποτυχίες, σε επίπονους τραυματισμούς, σε περιόδους που έπρεπε να κάνω αποθεραπεία με αποχή από τις προπονήσεις, ή και σε διαστήματα αγωνιστικής απραξίας όπως το καλοκαίρι δεν μου πέρασε από το μυαλό ούτε μια στιγμή να εγκαταλείψω την ξιφασκία». Παραδέχεται βέβαια πως υπήρξαν στιγμές που ένιωσε να απογοητεύεται. Κατάφερε όμως να κάνει την απογοήτευσή της αυτή όπλο για να συνεχίσει με μεγαλύτερη επιμονή και πιο σκληρή προσπάθεια. Όπως λέει άλλωστε η ξιφασκία είναι ένας σύντροφος ζωής για εκείνη που δεν πρόκειται να εγκαταλείψει ποτέ.

Βέβαια τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο για την Νεφέλη αν στο πλάι της δεν βρισκόταν από την πρώτη στιγμή η οικογένειά της για να την στηρίζει τόσο ψυχολογικά αλλά και οικονομικά ώστε να της παρέχει ό,τι χρειαζόταν αφού η ξιφασκία είναι ένα άθλημα αρκετά δαπανηρό.

«Όταν ξεκίνησα να συμμετέχω σε διεθνείς αγώνες όπου το κόστος είναι ιδιαίτερα υψηλό, η οικογένειά μου έκανα ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για να μπορώ να ταξιδεύω στο εξωτερικό και να αγωνίζομαι στο υψηλότερο επίπεδο, όπου υπάρχουν και απαιτήσεις χρήσης κορυφαίου εξοπλισμού με σημαντική επιπλέον χρηματική δαπάνη. Είναι πάντα δίπλα μου σε κάθε αγώνα μου, με φροντίζουν, με παροτρύνουν κάνοντας αν χρειαστεί ακόμα και χρέη γιατρού ή φυσιοθεραπευτή σε κάποιο μικροτραυματισμό και βέβαια συζητούν μαζί μου όλες μου τις σκέψεις και τους προβληματισμούς, τις ανασφάλειες, τις ελπίδες μου φροντίζοντας πάντα να μου δίνουν προοπτική για το μέλλον αλλά και να με βοηθούν να πατάω σταθερά στα πόδια μου. Το βέβαιο είναι ότι χωρίς την αμέριστη στήριξη της οικογένειάς μου – που πολλές φορές ξεπερνάει το λογικό ή το αναμενόμενο – δεν θα μπορούσα να έχω φτάσει τόσο ψηλά και κυρίως να πιστεύω ότι μπορώ να πάω ακόμα ψηλότερα» παραδέχεται με απόλυτη ειλικρίνεια..

Ο τρόπος με τον οποίο η νεαρή πρωταθλήτρια έχει επιλέξει να βαδίζει είναι το «βήμα – βήμα» που αποτελεί άλλωστε την πρώτη και σημαντικότερη συμβουλή της προπονήτριάς της. «Η επιμονή στη λεπτομέρεια και η μεθοδικότητα στη δουλειά για το χτίσιμο της αθλητικής και αγωνιστικής συμπεριφοράς είναι απαραίτητο εφόδιο για έναν αθλητή που δεν θέλει να εμφανισθεί σαν πυροτέχνημα και να χάσει τη λάμψη του άμεσα. Άλλωστε όπως σε όλους τους τομείς της ζωής το δυσκολότερο δεν είναι να φτάσεις ψηλά σε κάποια στιγμή, αλλά να διατηρηθείς ψηλά και να αναγνωρισθείς για μεγάλο διάστημα. Ένα βήμα τη φορά λοιπόν, κάτι που απαιτεί υπερβολική ίσως υπομονή, πολύ χρόνο, αλλά όταν βλέπεις ότι φέρνει αποτέλεσμα πείθεσαι ότι είναι ο σωστός δρόμος» θα πει δείχνοντας πόσο σταθερά πατάει στα πόδια της.

Η Νεφέλη όλα αυτά τα χρόνια έχει μάθει να ξεπερνά γρήγορα την κάθε επιτυχία αλλά και αποτυχία και να συγκεντρώνεται στον επόμενο στόχο. Άμεσος στόχος της είναι να μπορέσει να διατηρηθεί σε κορυφαίο επίπεδο στις εθνικές διοργανώσεις και να αυξάνει διαρκώς τις συμμετοχές της στα διεθνή τουρνουά συνεχίζοντας να κερδίζει κάθε χρόνο τις προκρίσεις για το Πανευρωπαϊκό και το Παγκόσμιο πρωτάθλημα της κατηγορίας της ή και της αμέσως μεγαλύτερης ηλικιακά με απώτερο στόχο μια συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτό που δεν θα ξεχάσει όμως ποτέ είναι η πρώτη φορά που ανέβηκε σε βάθρο. «Ήταν 7 Δεκεμβρίου 2013. Ένα χρόνο αφότου ξεκίνησα την ξιφασκία, κέρδισα το πρώτο μου μετάλλιο, χρυσό στο σχολικό πρωτάθλημα. Κοιτώντας πίσω δεν είναι το πιο σημαντικό ή το πιο «βαρύτιμο» μετάλλιο από όσα έχω κατακτήσει, αλλά ήταν η πρώτη μου φορά σε βάθρο και σίγουρα θα έχει ξεχωριστή σημασία για μένα, γιατί ήταν η αρχή για μια συνήθεια που έγινε λατρεία στην πορεία του χρόνου. Είναι γεγονός ότι κάθε φορά που ανεβαίνει ένας αθλητής σε ένα βάθρο είναι ξεχωριστή , είναι σημαντική, είναι μοναδική…. μέχρι την επόμενη. Όμως η πρώτη φορά, εκεί που από θεατής των απονομών μεταλλίων γίνεσαι συμμέτοχος και πρωταγωνιστής, είναι η στιγμή που πραγματικά αισθάνεσαι ότι κάτι έχει αλλάξει, ότι μπορείς να καταφέρεις περισσότερα πράγματα από όσα είχες κάνει έως τότε και ότι μπαίνεις στην ομάδα των αθλητών που είναι νικητές, που μετά από σκληρό αγώνα καταλήγουν στην κορυφή. Επί πλέον, πέρα από τη μεγάλη ικανοποίηση για την ηθική ανταμοιβή της σκληρής προσπάθειάς σου, επωμίζεσαι ατομικά και αυτόβουλα ένα βάρος να συνεχίσεις την καλή παρουσία, να συνεχίσεις να είσαι ψηλά και να κερδίζεις και αυτή η «πίεση» σε λογικά πλαίσια λειτουργεί σαν κίνητρο να προσπαθήσεις περισσότερο».

Λίγα λεπτά πριν μπει να δώσει τον κάθε αγώνα της οι σκέψεις που περνάνε από το μυαλό της είναι «πόντο – πόντο, χτύπημα – χτύπημα με ενέργεια και ηρεμία». Η πνευματική άλλωστε προετοιμασία για την ώρα του αγώνα είναι εξίσου σημαντική με την αθλητική. «Είναι πολύ εύκολο στους σημαντικούς αγώνες ιδιαίτερα, αυτούς που αποτελούν και αγώνες- στόχους μέσα στην αγωνιστική σεζόν, να σε καταβάλλει το άγχος και να μην καταφέρεις να αποδώσεις όπως μπορείς. Μου έχει συμβεί και σίγουρα έχει συμβεί σε κάθε αθλητή που θέτει στόχους και δοκιμάζει τα όρια του εαυτού του για να τους πετύχει» παραδέχεται και εξηγεί πως μέσα από την εμπειρία και την πολυετή αγωνιστική δραστηριότητα, έχει καταφέρει να ωριμάσει, μαθαίνοντας από τα λάθη της και φροντίζοντας κάθε φορά να προετοιμάζεται ψυχολογικά και πνευματικά ώστε να επιτρέψεις στον εαυτό της, τόσο άγχος όσο χρειάζεται για να την κινητοποιήσει δημιουργικά. «Εκείνο που σκέφτομαι πριν από κάθε αγώνα, είναι ότι ανεβαίνω στην πίστα για να νικήσω , αλλά κυρίως για να κάνω όσα ξέρω και όσα μπορώ και να μην αδικήσω τον εαυτό μου με την απόδοσή μου. Όταν παίξεις σύμφωνα με τις δυνατότητές σου ακόμα και αν δεν έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα τουλάχιστον ξέρεις ότι προσπάθησες και είσαι ήσυχος με τη συνείδησή σου. Αυτό προσπαθώ να κάνω πριν ξεκινήσει κάθε αγώνας, να συναισθανθώ για πολλοστή φορά, ότι αυτό που θα γίνει εξαρτάται κυρίως από μένα και τα όσα κάνω στην πίστα. Σκέφτομαι ότι πρέπει να έχω την ηρεμία και το καθαρό μυαλό να διαβάσω σωστά κάθε φάση του παιχνιδιού να εκμεταλλευτώ τα λάθη της αντιπάλου και να μην επαναλάβω δεύτερη φορά τυχόν δικό μου λάθος. Να μάχομαι για κάθε πόντο ξεχωριστά και μόνο όταν αυτός δοθεί ή χαθεί, να δουλέψω για τον επόμενο χωρίς βιασύνη και πανικό. Ίσως ακούγεται εύκολο ή θεωρητικό, αλλά στην ένταση του αγώνα όπου οι αποφάσεις παίρνονται σε κλάσματα του δευτερολέπτου και η στρατηγική παίζει μεγάλο ρόλο, η καθαρή σκέψη και η μεθοδικότητα στο παιχνίδι, κρίνουν την έκβαση του αγώνα και για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρχει η ανάλογη πνευματική προετοιμασία πριν το πρώτο χτύπημα» εξηγεί.

Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα για την ξιφασκία μιας και δεν ανήκει στα δημοφιλή αθλήματα της χώρας μας. «Η ξιφασκία λανθασμένα θεωρείται από πολλούς ένα «ελιτίστικο» σπορ, δεν προβάλλεται καθόλου από την τηλεόραση και τα άλλα μέσα και βέβαια το κράτος δεν ασχολείται ιδιαίτερα με την στήριξή του» δηλώνει με πικρία η Νεφέλη περιγράφοντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η ομοσπονδία της «Η ομοσπονδία με πενιχρά έσοδα κάνει ό,τι είναι δυνατόν, αλλά αυτό είναι πραγματικά πολύ λίγο. Όταν αθλητές από άλλες χώρες έχουν την δυνατότητα να παίζουν σε διεθνείς αγώνες υψηλού επιπέδου ακόμα και κάθε δυο εβδομάδες σε όλη την Ευρώπη ή και σε όλο τον κόσμο, να έχουν την απαραίτητη προπονητική, ιατρική και υλικοτεχνική στήριξη, τα 5-6 τουρνουά που με μεγάλη δυσκολία και αποκλειστικά δικά τους έξοδα, συμμετέχουν οι έλληνες αθλητές είναι πραγματικά μια σταγόνα στον ωκεανό και αυτό αποδεικνύεται από τα αποτελέσματα των διεθνών αγώνων. Παρόλα αυτά με μοναδικό εφόδιο την στήριξη των οικογενειών τους και αν είναι τυχεροί και κάποιου χορηγού, οι έλληνες αθλητές προσπαθούν για το καλύτερο και αναλογικά με τα όσα τους δίνονται υπερβάλουν εαυτό και δείχνουν τις δυνατότητες τους αλλά και ταυτόχρονα πόσο αδικημένοι είναι, με την απουσία της κρατικής μέριμνας και μιας οργανωμένης στήριξης ακόμα και σε αθλητές υψηλού επιπέδου. Και αυτός είναι ένας σοβαρός λόγος που ιδιαίτερα ταλαντούχοι αθλητές εγκαταλείπουν, γιατί οι οικογένειες τους ιδιαίτερα την περίοδο της κρίσης δεν μπορούν να τους στηρίζουν σε τόσο μεγάλα κόστη ταξιδιών αλλά και αγοράς εξοπλισμού. Υπάρχει σημαντικό φυτώριο νεαρών αθλητών σε ικανούς αριθμούς, αλλά δυστυχώς μόνο με τα μέσα που η κάθε οικογένεια μπορεί να προσφέρει, πολύ σπάνια μπορούν να προχωρήσουν σε διεθνές επίπεδο».

Στη συνέχεια η Νεφέλη θυμάται την πλέον δυσάρεστη κατάσταση που βίωσε μέχρι σήμερα:«Ήταν το καλοκαίρι του 2018. Μετά από μια σεζόν με συνεχείς αγώνες υψηλών απαιτήσεων, σε Ελλάδα και εξωτερικό, συνεχόμενες προπονήσεις υψηλής έντασης, στην διάρκεια του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος στην Βερόνα είχα πολύ έντονους πόνους στο πόδι μου και με την επιστροφή στην Ελλάδα, διαγνώστηκε κάταγμα κόπωσης και πολλαπλά ωστικά οιδήματα. Η αποθεραπεία με υποχρέωσε να μείνω για 3 μήνες εκτός προπονήσεων και άσκησης οποιασδήποτε μορφής, με συνεχείς φυσιοθεραπείες, και ακινησία του ποδιού με τον τραυματισμό. Ευτυχώς μετά από αυτή την πολύ μακρά περίοδο το πρόβλημα αποκαταστάθηκε και επανήλθα πλήρως στις προπονήσεις και τους αγώνες». Εκείνη την περίοδο η νεαρή αθλήτρια βλέποντας τον εαυτό της να απέχει από αγώνες και προπονήσεις η σκέψη που την ταλαιπωρούσε ήταν το ενδεχόμενο να μην καταφέρει να ξεπεράσει τελείως τον τραυματισμός της και να υποχρεωθεί να εγκαταλείψει την ξιφασκία. Ευτυχώς όμως με την βοήθεια των γιατρών, των φυσιοθεραπευτών και την στήριξη της οικογένειάς της όλα πήγαν καλά!

Όλα αυτά τα χρόνια η πειθαρχία και η ανάγκη λήψης της σωστής απόφασης σε κλάσματα του δευτερολέπτου τόσο από πλευράς στρατηγικής όσο και από πλευράς δράσης έχει γίνει τρόπος ζωής για την Νεφέλη. Οι «εχθροί» της λοιπόν στη ζωή έξω από τον αγωνιστικό χώρο, οι καθημερινές δυσκολίες, ακόμα και όταν είναι μεγάλες – όπως ένας ανώτερος αντίπαλος στην πίστα – δεν την φοβίζουν, γιατί ξέρει ότι με το ξίφος της, την προσπάθειά και την αποφασιστικότητά της μπορεί να νικήσει τα πάντα.

«Η αλήθεια είναι ότι δεν το επιδιώκω σκόπιμα, αλλά όταν τύχει τις παρακολουθώ γιατί έχει ενδιαφέρον πόσο διαφέρει ή πόσο μοιάζει η κινηματογραφική προσομοίωση του αθλήματος μου με την πραγματικότητα. Ιδιαίτερα γνωρίζοντας πόσα από αυτά που κάνουν οι ηθοποιοί μπορούν ή δεν μπορούν να γίνουν στην αγωνιστική ξιφασκία είναι αρκετά διασκεδαστικό να παρακολουθείς σαν πιο «ειδικός» και να σχολιάζεις με τους φίλους σου. Καμιά φορά από κάτι extreme που βλέπεις στις ταινίες, μπορεί να πάρεις και κάποια καλή ιδέα για μια εντελώς ασυνήθιστη κίνηση που θα αιφνιδιάσει τον αντίπαλο, αν και οι αυστηροί κανονισμοί του αθλήματος δεν δίνουν πολλά περιθώρια» θα πει η Νεφέλη για τις ταινίες με ιππότες και ξίφη. Δε διστάζει βέβαια να παραδεχτεί πως υπάρχει θα ήθελε να ξιφομαχήσει με τον Captain Jack Sparrow από τους πειρατές της Καραϊβικής. «Σε όλες τις ταινίες ξιφομαχεί με έναν ιδιαίτερα διασκεδαστικό τρόπο, επινοεί κάθε είδους τέχνασμα για να αποφύγει τον αντίπαλο και στο τέλος καταφέρνει να την γλυτώνει και να κερδίζει» εξηγεί και στη συνέχεια αναφέρει το υπαρκτό πρόσωπο με το οποίο ονειρεύεται τον εαυτό της να αναμετράται ξίφος με ξίφος: «Θα ήθελα να βρεθώ αντιμέτωπη με την δυο φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης και ασημένια Ολυμπιονίκη του Ρίο Ιταλίδα Ροζέλλα Φιαμίνγκο, γιατί έχει ένα μοναδικό στιλ παιχνιδιού που συνδυάζει την υψηλή τεχνική με τη γρήγορη κίνηση και την αποτελεσματικότητα».

Πρόσφατα η Νεφέλη κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Πανελληνιο Πρωτάθλημα Ξίφους Μονομαχίας Γυναικών αλλά και το ασημένιο μετάλλιο με την ομάδα της Ίριδας στο ομαδικό του Ξίφους Μονομαχίας στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Γυναικών, συνεχίζοντας με αυτό τον τρόπο το σερί των επιτυχιών της (10αγωνες, 10 μετάλλια).