Μωρέ, τι το θέλουμε το Σύνταγμα;

10:02 14/8/2014 - Πηγή: Παραπολιτικά

Του Νίκου Σίμου

Επειδή μέσα στους γενικότερους πολιτικούς στόχους είναι και η (πολλοστή) αναθεώρηση του Συντάγματος, προκύπτει μία βασική απορία σε σχέση με τον σεβασμό που οι κυβερνήσεις έχουν δείξει, διαχρονικά, προς τον Καταστατικό Χάρτη της χώρας. Με άλλα λόγια η απορία είναι τι το χρειαζόμαστε το Σύνταγμα (εκτός από πλατεία), όταν το καταπατούν στο όνομα κυβερνητικών σκοπιμοτήτων;

Τελευταίως γινόμαστε μάρτυρες γεγονότων που επιβεβαιώνουν την παραπάνω παρατήρηση. Αλλά και πριν

από τα γεγονότα αυτά είχαμε πολιτική συμπεριφορά απέναντι στο Σύνταγμα που κάποιοι το θεωρούσαν κουρελόχαρτο ή ό, τι μπορεί να γίνει τέτοιο. Θα θυμίσουμε την αναθεώρηση που είχε παραγγείλει στα μέτρα των δικών του εξουσιών ο Ανδρέας Παπανδρέου. Θα θυμίσουμε την φαλκίδευση του τρόπου εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας –πάλι με κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου- με τα λευκά και ροζ ψηφοδέλτια κατά τη σχετική ψηφοφορία. Αλλά και αργότερα και μέχρι σήμερα λ.χ. οι αναδρομικές εφαρμογές Νόμων επειδή έτσι εξυπηρετούνταν οι κυβερνήσεις ήσαν ενδείξεις ότι το Σύνταγμα είναι απλώς μία ένδειξη ότι δεν στερείται Καταστατικού Χάρτη μια χώρα που θέλει να αποκαλείται δημοκρατική και όπου η έννοια της Δημοκρατίας είναι ενίοτε ακκορντεόν, κατά πως βολεύει τον καθένα.

Φτάνοντας στο σήμερα, υπό την πίεση της έλλειψης κρατικών εσόδων, επιχειρείται από το υπουργείο Οικονομικών –το οποίο έχει αποδείξει ότι δρα αντικοινωνικώς- να εφαρμοσθεί ακόμη και η κατά παραβίαση του Συντάγματος κατάργηση του ασύλου κατοικίας, αφού το σχετικό «μπουκάρισμα» από εφοριακούς, για κάποιους μπορεί να γίνει και χωρίς εισαγγελική παρουσία. Με αποτέλεσμα να υποδείξει ακόμη και ο υπουργός Δικαιοσύνης ότι η όποια σχετική νομοθετική ρύθμιση πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψιν τόσο τις συνταγματικές προβλέψεις περί του ασύλου της κατοικίας όσο και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Με άλλα λόγια οι υποδείξεις από τον κ. Αθανασίου του σωστού δημοκρατικού δρόμου αποβλέπουν στην αποφυγή κυβερνητικών ενεργειών και εμπνεύσεων που, προφανώς, μόνο στη Χιλή του Πινοσέτ συνέβαιναν.

Αλλά και στον τρόπο φορολόγησης της ακινήτου περιουσίας, που ουσιαστικώς τιμωρεί την ιδιοκτησία, διαπιστώνεται κατάφωρη συνταγματική παραβίαση. Διότι το Σύνταγμα λέει ότι η φορολογική επιβάρυνση των πολιτών είναι ανάλογη με την φοροδοτική τους δυνατότητα καθώς και ότι η Πολιτεία κατανέμει τα βάρη ισομερώς, κάτι που οι σχετικές προβλέψεις των φορολογικών αρχών, για τον φόρο επι τών ακινήτων, δεν το κάνουν.

Συμπέρασμα. Αντι για τις κοπιώδεις κοινοβουλευτικές διεργασίες για την αναθεώρηση του ισχύοντος Συντάγματος θα αρκούσε ένα πολιτικό εγχειρίδιο που θα παρείχε λύσεις παραβίασης του Συντάγματος έτσι ώστε να μη παίρνει κανείς χαμπάρι τις κυβερνητικές παρεκτροπές. Άλλωστε στη ζωή σημασία έχει να μην εκτίθεσαι...