Οι υποκριτές Ευρωπαίοι

22:05 27/11/2014 - Πηγή: Παραπολιτικά

του Νίκου Σίμου

Μιλώντας με έναν φίλο που πηαγαινοέρχεται στις Βρυξέλλες, όπου και η βασική του απασχόληση, μου αποκάλυψε ότι το Βέλγιο –όπου και η πρωτεύουσα της πολυθρύλητης Ευρωπαϊκές Ένωσης, και αυτό έχει τη σημασία του- είναι ένας εργασιακός παράδεισος! Και δεν το εννοούσε αυτό από πλευράς παροχών προς τον εργαζόμενο αλλά για να τονίσει ότι οι εργασιακοί θεσμοί είναι έτσι διαρθρωμένοι ώστε όλοι, οι σχεδόν όλοι, να είναι κηφήνες με περικεφαλαία. Πιάνουν δουλειά κατά τις 9, στις 12.30 σταματάνε για κολατσιό

ή φαί, περίπου μιάμισυ ώρα, κατά τη διάρκεια της οποίας «κατεβάζουν» τα τηλέφωνα και, όταν επιστρέφουν στο γραφείο για να δουλέψουν, πριν πάρουν το καπελλάκι τους και φύγουν στις 5(!), ένας Θεός ξέρει αν είναι σε θέση να εργασθούν, από το πολύ φαί και το κρασί που έχουν πιει.

Όταν δε είπε στο διευθυντή της επιχείρησης που δουλεύει ότι σκοπεύει να αλλάξει τις συνήθειες αυτές, του είπε να κάτσει ήσυχος και να μην αλλάξει τίποτε! Περιπου τα ίδια συμβαίνουν και σε πολλές άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδιαίτερα σε εκείνες που μας κουνούν το δάκτυλο διότι, λέει, δεν εργαζόμαστε και είμαστε μονίμως στα καφενεία.

Οι Ευρωπαίοι με τους οποίους συνεταιριστήκαμε –και καλώς- πολλά είναι, αλλά κυρίως υποκριτές. Είναι χειρότερα λαμόγια από εμάς. Απλώς, επειδή είναι αυστηροί οι νόμοι ζουν με τον φόβο ότι αν τους πιάσουν –και τις περισσότερες φορές τους πιάνουν- θα υποστούν βαρύτατες ποινές. Βεβαίως αυτό αφορά τους πολίτες, διότι μπροστά στα όσα κάνουν οι πολιτικοί τους, των δικών μας –των οποίων η σήψη έχει, κατά τα άλλα χτυπήσει ταβάνι- είναι πταίσματα. Όσον αφορά δε την Κομμισιόν και το Ευρωκοινοβούλιο, ειδικώς το δεύτερο, είναι η χαρά του «οικονομισσάριου». Ως ένα μικρό παράδειγμα από το παρελθόν, επί προεδρίας στο Ευρωκοινοβούλιο της Σιμόν Βέϊλ, έφευγε πολυάρισμη αντιπροσωπεία για την ...Γουαδελούπη, για να εξετάσει τις δυνατότητες σύσφιγξης των εμπορικών σχέσεων! Διακοπές πολυήμερες με όλα πληρωμένα από την τσέπη των κορόϊδων ευρωπαίων φορολογουμένων.

Επί διακυβέρνησης της χώρας από τον Γιώργο Παπανδρέου είχα διαβάσει ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο σε μία μικρή εφημερίδα προβληματισμού, που κυκλοφορεί μεταξύ των μελών, κυρίως, του Κέντρου Σοσιαλιστικών Μελετών. Έχει δε σημασία το ιδεολογικό υπόβαθρο των συντακτών του άρθρου. Τι έλεγε το άρθρο; Υπενθύμιζε το άρθρο πόσες φορές Γερμανία και Γαλλία, που ορθώνουν σήμερα ανάστημα ηθικής, είχαν παραβιάσει το Σύμφωνο Σταθερότητας και τελικώς συγχωρέθηκαν.

Προφανώς όχι μόνο διότι ήσαν δύο από τις ισχυρές χώρες της ΕΕ αλλά και επειδή δεν σύρθηκαν στα γόνατα κλαψουρίζοντας για να τους συγχωρεθούν οι ...αμαρτίες. Κάτι που ως τακτική εξακολούθησαν και άλλες κυβερνήσεις, μετά τον Γιωργάκη Παπανδρέου. Υπενθύμιζε ακόμη πως μπήκε, δια της δημιουργικής λογιστικής, η Ιταλία στην Ευρωζώνη.

Πιο μεγάλο ενδιαφέρον έχει το επίμετρο των παρατηρήσεων αυτών. «Το πινάκιο του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου είναι γεμάτο από εγκλησεις παραβίασης των κοινοτικών κανόνων από τα κράτη-μέλη. Στις Βρυξέλλες ήξεραν από πολύ καιρό ότι τα στοιχεία που τους δίναμε κρύβουν την πραγματικότητα, αλλά δεν μιλούσαν διότι κέρδιζαν οι πλούσιοι της συντροφιάς από τις δοσοληψίες μαζί μας. Οι εταίροι μας ήταν απολύτως συνυπεύθυνοι για το κατάντημά μας»...
Τώρα οι υποκριτές και κηφήνες ευρωπαίοι -οι οποίοι δεν ετόλμησαν βεβαίως στο Ευρωκοινοβούλιο να υιοθετήσουν την πρόταση μομφής κατά του Γιουνκέρ, που επί πρωθυπουργίας του είχε μετατραπεί το Λουξεμβούργο σε παράδεισο φοροδιαφυγής και ξεπλύμνατος βρώμικού χρήματος- κάνουν γυμνάσια στην Ελλαδίτσα, από την οποία έχουν και πάλι πλουτίσει. Τώρα με τα επιτόκια των δανείων που θέλουν να τα αυξήσουν κιόλας, προηγουμένως δε με τα υπέρογκα εξοπλιστικά προγράμματα, αφού είχαν λαδώσει συγκεκριμένους εγχώριους απατεώνες.

Αυτή είναι η Ευρώπη, διότι η σήψη και η παρακμή δεν είναι ελληνικό μονοπώλιο...