Joy: Η ιστορία του πρώτου παιδιού του σωλήνα είναι γεμάτη πόνο, προκατάληψη και αποτυχίες

13:59 11/12/2024 - Πηγή: Provocateur

«Joy» είναι το μεσαίο όνομα της Λουίς Μπράουν, του πρώτου «παιδιού του σωλήνα» που γεννήθηκε παγκοσμίως, έπειτα από τις πολύχρονες και αγωνιώδεις προσπάθειες τριών ανθρώπων για να δώσουν ελπίδα σε γυναίκες που δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά.

Ο σεναριογράφος του Joy, Τζακ Θορν, μαζί με τον σκηνοθέτη του Sex Education, Μπεν Τέιλορ, δραματοποιούν το άγχος, την πίεση, την εχθρικότητα και τον θρίαμβο που οδήγησε στην

πρώτη γέννηση αυτού που ο αγγλικός Τύπος, με ένα μείγμα εχθρότητας και δέους, χαρακτηρίζοντας «το μωρό του δοκιμαστικού σωλήνα». Δηλαδή ένα μωρό που συλλήφθηκε μέσω εξωσωματικής γονιμοποίηση – στις 25 Ιουλίου 1978.

Ήταν ίσως από τις λίγες περιπτώσεις ιατρικής ανακάλυψης η οποία πολεμήθηκε τόσο πολύ, από την Εκκλησία και τις Αρχές, τον Τύπο της εποχής. Για την έρευνα αυτή δεν διατέθηκαν κεφάλαια, τα μέσα ενημέρωσης κάλυπταν τα διάφορα στάδια της έρευνας με προκατάληψη, ενώ οι φανατικοί πιστοί μισούσαν τους επιστήμονες. Οπότε, τα στοιχεία του δράματος είναι όλα εκεί για τους Θορν και Τέιλορ, οι οποίοι χτίζουν ένα έργο χωρίς τουίστς, αλλά γεμάτο ένταση και διλήμματα.

Joy, η υπόθεση

Τρεις πρωτοπόροι, μια νεαρή νοσοκόμα, ένας οραματιστής επιστήμονας και ένας καινοτόμος χειρουργός αντιμετωπίζονται με πολεμική διάθεση από την Εκκλησία, το Κράτος, τα Μέσα Ενημέρωσης και το ιατρικό κατεστημένο της εποχής, αναζητώντας το θαύμα: Την εξωσωματική σύλληψη, αυτό που θα μείνει γνωστό ως «παιδί του σωλήνα».

Το Joy εστιάζει στη ζωή της νεαρής νοσοκόμας, Τζιν Πέρντι (Τομάσιν ΜακΚένζι), η οποία διαθέτει αυτόν τον ατρόμητο χαρακτήρα που θα πρέπει να κινητοποιήσει την ομάδα για να φτάσει στο θαύμα. Ωστόσο, και η ίδια η Πέρντι έχει τους προσωπικούς της δαίμονες.

Και μόνο όταν εκείνη απαλλάσσεται από τους δαίμονές της, καταφέρνει να δώσει και πάλι ώθηση στην «ομάδα», που εν τη απουσία της, διαλύθηκε!

Joy, οι πρωταγωνιστές

Ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς παγκοσμίως, ο Μπίλι Νάι, γεμίζει με τη γοητεία και το εκτόπισμά του την ταινία. Όλα αυτά χωρίς να φαίνεται να προσπαθεί αρκετά, διαθέτοντας ένα coolness ταιριαστό στον ρόλο του του μαιευτήρα, Δρ. Πάτρικ Στέπτοου. Κόντρα σε αυτό το coolness του Νάι, υπάρχει η ζωτική δύναμη που εκπέμπει ο Τζέιμς Νόρτον, ο οποίος ερμηνεύει τον ρόλο του βιολόγου, Ρόμπερτ Έντουαρντς.

Το μεγάλο στοίχημα, ωστόσο, είναι η ερμηνεία της Τομασίν ΜακΚένζι, της εμβρυολόγου νοσοκόμας Τζιν Πάρντι, της κινητήριας δύναμης πίσω από αυτήν την επίπονη έρευνα. Πότε μειλίχια και απογοητευμένη, πότε δυναμική και ρομαντική, η ΜακΚένζι δίνει τον ρυθμό και τον τόνο της ταινίας.

Joy, τι θα δεις

Ο αγώνας και η αγωνία μιας νεαρής κοπέλας να κάνει κάτι αξιομνημόνευτο στη ζωή της, είναι στο επίκεντρο αυτής της πραγματικής ιστορίας. Κάνοντας ένα fast forward στο τέλος, βλέπουμε πως χρειάστηκε να περάσουν τριάντα χρόνια για να πλαισιώσει τα ονόματα των άλλων δύο επιστημόνων, στο νοσοκομείο που ξεκίνησαν όλα, αυτό του Όλνταμ. Επιστρέφουμε…

Το εχθρικό κλίμα της εποχής περιγράφεται στο Joy του Netflix με διάφορους τρόπους: Η αντίθεση της Εκκλησίας στο «πείραμα» να γεννηθεί ένα παιδί έξω από το σώμα μιας γυναίκας περιγράφεται με τον απαξιωτικό τρόπο που αντιμετωπίζει την κόρη της, η μητέρα της νοσοκόμας. Αποκλείει την Τζιν από τη ζωή της -όπως αποκλείεται και από τους ενορίτες της.

Παράλληλα, έχουν γυριστεί οι σκηνές με τα τηλεοπτικά debate για το ηθικό μέρος του ιατρικού πειράματος. Δεν είναι τυχαίος ο χαρακτηρισμός που συνοδεύει τους γιατρούς, το «Δρ. Φρανκενστάιν». Υπάρχουν σκηνές όπου φαίνεται να έχουν διαρρεύσει τα ονόματα των γυναικών που θέλουν να λάβουν μέρος στα πειράματα, σαν να πρόκειται για κάποιο reality.

Ωστόσο, υπάρχει αυτή η ευαίσθητη πλευρά των γυναικών εκείνων που είναι αποφασισμένες να υποστούν τα πάνδεινα, μόνο και μόνο για να καταφέρουν να φέρουν ένα παιδί στον κόσμο. Και είναι αυτός ο ευγενής αγώνας των οραματιστών επιστημόνων, που αναγνωρίζουν αυτήν την ανάγκη. Από το 1978, όταν και συνέβη η πρώτη γέννηση «παιδιού του σωλήνα», έχουν γεννηθεί 12 εκατομμύρια άνθρωποι με αυτόν τον τρόπο. Θα λέγαμε πως αυτός ο τρόπος έχει πλέον βιομηχανοποιηθεί. 50 χρόνια πριν, όμως, οι ίδιοι πρωτοπόροι ήταν οι «Μάγισσες» που θα έπρεπε να ριχτούν στην πυρά.