Οι… μπάτσοι στιλίστες του Fashion Police και το πουκάμισο των 800 ευρώ του Πάνου Βλάχου

13:52 17/1/2025 - Πηγή: Provocateur

Δεν το ξέραμε πριν γεννηθεί αυτό το μεγάλο θέμα με το πουκάμισο του Πάνου Βλάχου και την… τιμούλα του, πως οι Ακροκεντρώνοι και τα ακροδεξιά τρολ θα έχουν το καθοριστικό σχόλιο για το αν δικαιούται να επιλέγει ενδύματα ακριβής- κατά τη γνώμη τους πάντα, αξίας επί σκηνής. Προφανώς το ίδιο ισχύει και για όλους τους καλλιτέχνες που έχουν στοχοποιήσει κατά καιρούς (Νατάσα Μποφίλιου, Μαρίνα Σάττι).

Ούτε όμως είχαμε πάρει χαμπάρι -ούτε καν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες δεν το είχαν, πως την ανώτατη τιμή, το πλαφόν ας το πούμε, θα το ορίζουν οι αυτόκλητοι στιλίστες των social media.

Παλαιότερα, οι γονείς αυτών κατέκριναν αν φορούσε κανείς σκισμένο τζιν ή πολλά σκουλαρίκια. Τώρα, τα παιδιά τους πήραν τη θέση τους. Μάλλον ο νεποτισμός βασιλεύει στο ειδικό τμήμα του Fashion Police, δεν εξηγείται αλλιώς αυτό το μένος…

Θα πρέπει λοιπόν αυτοί οι στιλίστες να μας ενημερώσουν για το πόσα χρήματα δικαιούται ένας καλλιτέχνης να ξοδέψει για τα ρούχα που θα φοράει ένας καλλιτέχνης σε μια εμφάνισή του, για να μην τον… κράξουν. Γελοίο; Αν μη τι άλλο…

Το πρόβλημα με το πουκάμισο του Πάνου Βλάχου

Βέβαια, το θέμα με το… υποκάμισο του Πάνου Βλάχου είναι πολύ πιο σύνθετο («Γιατί το λες υποκάμισο, τι είναι, υπολοχαγός;» αναρωτιέται ο Ζίκος στο πολυαγαπημένο «Της Κακομοίρας»). Δεν έχει να κάνει μόνο με το γεγονός πως απαγορεύεται ο Πάνος Βλάχος να φοράει πουκάμισο των 800 ευρώ. (Όπως απαγορεύεται ο οποιοσδήποτε εκφράζει απόψεις συμπαθείς με την Αριστερά). Το σύνθετο του προβλήματος έχει να κάνει με το κόμπλεξ αυτών που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν ένα πουκάμισο των 800 ευρώ.

Μπορεί, δηλαδή αυτοί οι ακρωκεντρώοι και ακροδεξιοί να είναι αναφανδόν υπέρ του ακραίου Καπιταλισμού, αυτό δεν τους κάνει ταυτόχρονα και ικανούς να αγοράσουν ένα ένδυμα αυτής της αξίας. Το κόμπλεξ που δημιουργείται, «πώς εγώ που είμαι οπαδός του ακραίου καπιταλισμού, θιασώτης του “το κέρδος πάνω από την ηθική”, δεν μπορώ να το αγοράσω αυτό;» μοιραία γεννά μια άνευ προηγουμένου επιθετικότητα στα τρολ.

Αυτή η εξήγηση του κόμπλεξ έχει γεννήσει το «αριστερός με δεξιά τσέπη», άλλωστε. Στο μυαλό τους θα πρέπει οι Αριστεροί να δουλεύουν σκληρά για να ζήσουν, αλλά να μην αμείβονται ανάλογα της δουλειάς τους. Ένας δεξιός που κάνει την ίδια δουλειά με έναν αριστερό, θα μπορεί να φοράει ακριβά ρούχα, να αγοράσει ένα αξιόπιστο αυτοκίνητο, να φάει σε ένα καλό εστιατόριο. Ένας αριστερός, θα πρέπει να φοράει κουρέλια, να οδηγεί σακαράκα, να τρώει κρέας μόνο την Κυριακή και τις αργίες.

Αντί να δουν τον τρόπο που ο καπιταλισμός τους αφήνει εκτός παιχνιδιού, μισούν εκείνους που έχουν τη δυνατότητα μέσω της δουλειάς τους να ζουν τα δικά τους όνειρα. Για εκείνους δεν έχει σημασία, φυσικά, ο τρόπος που κερδίζει κάποιος τα χρήματά του. Εάν είναι απότοκο της εργασίας του ή εάν χρησιμοποίησε παράνομα μέσα για να τα κερδίσει.

Στην περίπτωση, βέβαια, του Πάνου Βλάχου, αυτό το πουκάμισο είναι μέρος των επαγγελματικών εμφανίσεών του. Ένας καλλιτέχνης στη σκηνή θα πρέπει να παρουσιάζει την καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. Όλα είναι κομμάτι μιας μεγάλης εικόνας, την οποία για να απολαύσουν, έχουν ξοδέψει χρήματα οι πελάτες. Αυτούς που έχουν δώσει τα χρήματά τους θα πρέπει να σέβεται ο καλλιτέχνης πρωτίστως. Αν κρίνει πως θα πρέπει να φοράει ένα πουκάμισο των 800 ή των 5 ευρώ, αυτό είναι υπόθεση του σόου.

Η υποκρισία κάποιων που κόπτονται εάν η τιμή ενός ρούχου συνάδει με τις πολιτικές πεποιθήσεις είναι για γέλια. Μακάρι να μπορούσαν και εκείνοι να αγόραζαν το ίδιο ρούχο. Για να συμβεί αυτό, όμως, θα πρέπει να σταματήσουν να στηρίζουν τον καπιταλισμό. Αλλά πού να το αντιληφθούν;