Το ζεϊμπέκικο του Πολ ντε Γκρες VS το ζεϊμπέκικο του Βασίλη Μπισμπίκη – Το απόλυτο crash test του 2025

Το ζεϊμπέκικο είναι ένας χορός που έφτασε στην Ελλάδα από τους Μικρασιάτες, καθώς σε εκείνες τις περιοχές αναπτύχθηκε. Πρόκειται για έναν αυτοσχεδιαστικό αντρικό χορό που χορεύεται κυκλικά, είχε συνδεθεί με τους ρεμπέτες -με ό, τι αυτό συνεπάγεται, αλλά από το 1980 περίπου, έφυγε από το περιθώριο και έγινε λαϊκός χορός. Πλέον το ζεϊμπέκικο χορεύεται και από πολλές γυναίκες.

Δείτε για παράδειγμα πώς αποτύπωσε τον χορό ο Νίκος Κούνδουρος στην ξακουστή ταινία του, ο Δράκος, σε μουσική Χατζηδάκι. Η σκηνή διαδραματίζεται

σε ένα μαγαζί της υποκουλτούρας και οι χορευτές είναι ημιπαράνομοι τύποι.

Με τον «τυφώνα» Ανδρέα Παπανδρέου να απενεχοποιεί το ζεϊμπέκικο, αφού πρώτα απενεχοποίησαν το ρεμπέτικο ο Μάνος Χατζηδάκις και ο Σταύρος Ξαρχάκος. Ο Ανδρέας Παπανδρέου καθιέρωσε το ζεϊμπέκικο ως τον χορό που ενώνει τις κοινωνικές τάξεις -άσχετα αν αποτυχημένα στη συνέχεια ο γιος του, Γιώργος, προσπάθησε να κάνει εξωτερική πολιτική με τους Τούρκους χορεύοντας τον χορό. (Δεν είχε καμία τύχη, πιστέψτε με).

Οι συμβολισμοί στον αυτοσχεδιαστικό αυτόν χορό είναι πολλοί και έχουν να κάνουν με τη ζωή. Και αυτό που θα εξετάσουμε σε αυτό το άρθρο έχει να κάνει με δύο εντελώς διαφορετικές εκδοχές του χορού που παρακολουθήσαμε τις προηγούμενες ημέρες: Η μια εκδοχή είναι εκείνη της ελίτ, με τον Παύλο Ντε Γκρες, «μεθυσμένο» από ευτυχία για τον επικείμενο γάμο του με τη Χρυσή Βαρδινογιάννη να χορεύει το Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας.

Ακολούθησε ο χορός του λαϊκού, Βασίλη Μπισμπίκη, καθώς η αγαπημένη του, Δέσποινα Βανδή τραγουδούσε το Αδιέξοδο. «Τι πιο σύνηθες;» που θα αναρωτιόταν και ο λαϊκιστής Ευαγγελάτος, αφού ο γνωστός πρωταγωνιστής έχει συνηθίσει τους θαμώνες των μαγαζιών όπου τραγουδάει η σύντροφός του, να ρίχνει πέντε-έξι στροφές.

@xarliontou

♬ πρωτότυπος ήχος – xarliontou

Να λοιπόν οι διαφορές που εντοπίζουμε στον τρόπο που χορεύει τον ζεϊμπέκικο η ελίτ της χώρας και στον τρόπο που τον χορεύουν τα λαϊκά παιδιά μας.

Crash test ζεϊμπέκικου

Το «πάτημα» έχει να κάνει με το πόσο «βαριές» γίνονται οι πατούσες καθώς πατούν στο πάτωμα. Υπάρχουν εκείνοι οι χορευτές που κυριολεκτικά σέρνουν τα πόδια τους, υποδηλώνοντας το «βάρος» που «κουβαλούν» στους ώμους τους.

Βλέπουμε το ανάλαφρο «πάτημα» του Ντε Γκρες και μπορούμε να αντιληφθούμε την ελαφρότητα με την οποία τον έχει αντιμετωπίσει η ζωή. Τα βάσανα δεν τον καθηλώνουν στη γη, ο κορμός στέκεται όρθιος, σαν να παρευλάνει μπροστά από κόσμο που τον χειροκροτεί και τον επευφημεί.

Ωστόσο, και το πάτημα του Μπισμπίκη φανερώνει έναν άνθρωπο που δεν τον έχουν καταβάλλει τα βάσανα της ζωής. Δεν είναι αβάστακτο το βάρος που κουβαλά στους ώμους του, αν και το πάτημα είναι πιο βαρύ από το… γαλαζοαίματο του Ντε Γκρες. Ας αποδώσουμε κάποιο ρομαντισμό σε αυτό το πάτημα, λοιπόν.

Πάτημα: Ντε Γκρες 1 – Μπισμπίκης 3

Πάμε και σε αυτό που θα ονομάσουμε «Στροβιλισμό». Το να κάνεις στροφές γύρω από τον εαυτό σου «συμβολίζει» στο χορό τις αναπόφευκτες μάχες που σου φέρνει η ζωή, τον κόντρα αέρα που συναντάς στην πορεία προς το επόμενο «λιμάνι».

Ο Ντε Γκρες κάνει μόλις μια στροφή στον χορό του -βέβαια παρακολουθούμε μόλις μισό λεπτό. Αλλά είναι ξεκάθαρο πως δεν είναι στο «ρεπερτόριο» του.

Από την άλλη, ο Βασίλης Μπισμπίκης αρέσκεται στις στροφές. Τις οποίες μάλιστα τις παίρνει με τους καρπούς λυγισμένους προς την ανάποδη φορά, με τα δάχτυλα να κοιτούν προς τα κάτω και όχι προς τα επάνω. Δείγμα ανθρώπου, όχι απλά μπαρουτοκαπνισμένου, αλλά ανθρώπου που έχει αναπτύξει μια τεχνική, ο οποίος μπαίνει στην τέχνη της μάχης  με στιλ.

Βαθμολογία «Στροβιλισμού»: Ντε Γκρες 1 – Μπισμπίκης 4

Η κίνηση που ακολουθεί ο χορευτής του ζεϊμπέκικου είναι φυσικά προκαθαρισμένη και θα πρέπει να συμφωνεί με τον ρυθμό. Παρόλο που το ζεϊμπέκικο δεν είναι χορός χαράς, ο Ντε Γκρες «επικοινώνησε» με τις σβέλτες και ακριβείς κινήσεις του μια… αλεγρία αταίριαστη. Ειδικά για ένα τραγούδι σαν τον «Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας».

Όχι πολύ μακριά από τον χορό του Ντε Γκρες, ο Βασίλης Μπισμπίκης χόρεψε το δικό του ζεϊμπέκικο με πολλά «πίσω βήματα» και, επίσης πολλές, χαρακτηριστικές κινήσεις των χεριών του. Καμία από τις δύο εκδοχές δεν ήταν μινιμαλιστικές, αν και αυτές του Βασίλη Μπισμπίκη έχουν γίνει statement από τον ίδιο.

Βαθμολογία Κίνησης: Ντε Γκρες 1 – Μπισμπίκης 2

Keywords
Τυχαία Θέματα