Αρχαία πορφυρή βαφή εκπληκτικά καλοδιατηρημένη ανακαλύφθηκε στην Αίγινα

08:10 15/6/2024 - Πηγή: Huffington Post Greece

Κολώνα, Αίγινα, Ελλάδα.

Τα αρχαιολογικά ευρήματα αποδεικνύουν ότι η αγάπη του ανθρώπου για τα... πολύχρωμα πράγματα χρονολογείται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Οι χρωματικές βαφές αποτελούσαν σημαντικό εμπορικό αγαθό στην περιοχή της Μεσογείου κατά την Ύστερη Εποχή του Χαλκού. Τώρα, μια ομάδα αρχαιολόγων πιστεύει ότι το νησί της Αίγινας ήταν η έδρα ενός εργαστηρίου πορφυρής βαφής. Τα ευρήματα περιγράφονται σε μελέτη που δημοσιεύθηκε

στις 12 Ιουνίου στο περιοδικό ανοικτής πρόσβασης PLOS ONE.

Το πορφυρό χρώμα έχει παραδοσιακά συνδεθεί με τη βασιλεία και το κύρος σε πολλούς πολιτισμούς, καθώς η πορφυρή βαφή ήταν πολύ ακριβή. Η μελέτη της παραγωγής αυτών των βαφών μπορεί να βοηθήσει τους αρχαιολόγους να κατανοήσουν καλύτερα τον πολιτισμό και το εμπόριο της εποχής.

Στη νέα μελέτη, μια ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο Paris Lodron του Σάλτσμπουργκ στην Αυστρία επικεντρώθηκε στον αρχαιολογικό χώρο της Κολώνας ηλικίας 5.000 ετών, κοντά στο λιμάνι στον Σαρωνικό κόλπο. Οι Αιγινήτες της Μέσης Εποχής του Χαλκού (περίπου 1.800 π.Χ.) έως τις αρχές της Ύστερης Εποχής του Χαλκού ζούσαν σε μεγάλους οικισμούς.

«Εκείνη την εποχή είχε αναπτυχθεί μια πυκνοδομημένη μικρή πόλη στο ακρωτήριο της Κολώνας, της οποίας οι ισχυρές οχυρώσεις εξυπηρετούσαν τόσο οχυρωματικούς όσο και αντιπροσωπευτικούς σκοπούς», είπε στο Popular Science η συν-συγγραφέας της μελέτης και αρχαιολόγος Λύντια Μπέργκερ. «Οι κάτοικοι παρήγαγαν πολλά και διαφορετικά προϊόντα, στη γεωργία και την κτηνοτροφία, αλλά και σε χειροτεχνίες, όπως υψηλής ποιότητας κεραμικά».

Η Κολώνα ήταν επίσης καλά συνδεδεμένη στο εμπορικό δίκτυο του Αιγαίου. Κεραμικά από αυτούς τους πολιτισμούς μπορούν να βρεθούν σε πολλά σημεία του αιγαιακού κόσμου στη σημερινή Ελλάδα.

«Οι Αιγινήτες ήξεραν πώς να αξιοποιήσουν την ευνοϊκή θέση τους δίπλα στη θάλασσα ως οδό μεταφοράς για το εμπόριο, ως προστασία και ως πηγή τροφίμων και πρώτων υλών (όπως η πορφυρή βαφή)», αναφέρει η Μπέργκερ.

Αίγινα Κολώνα: άποψη του χώρου από τα βορειοανατολικά (ανασκαφή στην Αίγινα Κολώνα, Τμήμα Κλασικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Paris Lodron του Σάλτσμπουργκ). Μικρές εικόνες από αριστερά: σχέδιο ενός πορφυρού σαλιγκαριού του 16ου αι. (στο S. Münster, Cosmographia, 1544), Hexaplex trunculus από την Αίγινα Κολώνας της Ύστερης Εποχής του Χαλκού (φωτογραφία G. Forstenpointner), δείγμα πορφυρής χρωστικής από την Αίγινα Κολώνας (φωτογραφία L. Berger).

Η αρχαιολογική ομάδα κατέληξε στο συμπέρασμα στην περιοχή υπήρχε εργαστήριο βαφής με τρεις, κύριες, αποδείξεις. Η πρώτη είναι η πορφυρή χρωστική ουσία που έχει διατηρηθεί σε κεραμικά θραύσματα. Αυτά είναι πιθανότατα υπολείμματα δοχείων βαφής. Σύμφωνα με την Μπέργκερ, οι χρωστικές ουσίες ήταν τόσο υψηλής ποιότητας που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ακόμη και σήμερα, περίπου 3.600 χρόνια αργότερα, για τη βαφή ρούχων.

Θραύσματα κεραμικής από το Κ10 με πορφυρές χρωστικές ουσίες στο εσωτερικό (1), για σύγκριση του σχήματος μια άλλη στερεά βαμμένη κανάτα από το Κ10 (2).

Βρήκαν επίσης εργαλεία βαφής, συμπεριλαμβανομένων λίθων άλεσης και ενός λάκκου αποβλήτων στον οικισμό. Τέλος, θρυμματισμένα κελύφη σαλιγκαριών, τα σώματα των οποίων μπορούν να συλλεχθούν για τη δημιουργία αυτών των χρωστικών, βρίσκονταν επίσης στον οικισμό.

Λάκκος με μωβ σαλιγκάρια στη βορειοανατολική γωνία της περιοχής Κ10: αριστερά πριν και δεξιά κατά τη διάρκεια της ανασκαφής το 2017.

Η ανάλυση των κελυφών και η χημική σύνθεση της χρωστικής ουσίας δείχνουν ότι το εργαστήριο χρησιμοποιούσε κυρίως ένα είδος μεσογειακού μαλάκιου, τον ακανθωτό στρόμπο (Murex brandaris)

«Η πορφυρή βαφή λαμβάνεται από το αδενικό έκκριμα ορισμένων θαλάσσιων σαλιγκαριών και δίνει στα βαμμένα αντικείμενα ένα βαθύ πορφυρό, λιλά ή σκούρο κόκκινο χρώμα», λέει η Μπέργκερ. «Για την εξαγωγή και την παραγωγή απαιτείται μεγάλος αριθμός σαλιγκαριών και ορισμένες τεχνολογικές γνώσεις. Υπάρχουν οι περισσότερες ενδείξεις για τη βαφή υφασμάτων, αλλά το χρώμα χρησιμοποιούνταν επίσης για παράδειγμα σε τοιχογραφίες».

Τα υφάσματα που βάφονταν με πορφυρό χρώμα θα ήταν επίσης πιο πολύτιμα, επειδή η διαδικασία βαφής απαιτεί περισσότερη εργασία και υλικά.

«Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία ένδειξη στην Εποχή του Χαλκού ότι η πορφύρα ήταν σύμβολο εξουσίας και ότι τα υφάσματα με πορφυρό χρώμα ήταν αποκλειστικά για την ελίτ ή τους ηγέτες, όπως στη ρωμαϊκή ή τη βυζαντινή εποχή». 

Η ανασκαφή στην Αίγινα αποκάλυψε επίσης πολλά καμένα οστά από νεαρά θηλαστικά, κυρίως αρνιά και μικρά γουρουνάκια. Η ομάδα θεωρεί ότι αυτά θα μπορούσαν να είναι ζώα που θυσιάστηκαν τελετουργικά ως προσφορές για την προστασία του χώρου βαφής. Αυτή η πρακτική είναι γνωστή από άλλες πολιτιστικές τοποθεσίες, αλλά η ακριβής σχέση μεταξύ αυτών των οστών και της παραγωγής βαφής δεν είναι πλήρως ξεκάθαρη.

Μελλοντικές μελέτες θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν τη σύγκριση αυτών των ευρημάτων με διαφορετικές εποχές της Εποχής του Χαλκού για να δείξουν πώς οι αλλαγές στις μεθόδους αλιείας ή οι αλλαγές στον πληθυσμό των σαλιγκαριών λόγω υπεραλίευσης επηρέασαν τη διαδικασία βαφής και εμπορίου.

Πηγή: Popular Science

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ«Donum Amicorum»: Από τον ζωγράφο Παύλο Σάμιο στο Βυζαντινό και Χριστιανικό ΜουσείοΟ «Πλούτος» του Εθνικού Θεάτρου σε 17 αρχαία θέατρα - Με φυσικό φως και ελεύθερη είσοδοΧεβρώνα: Αποκαλύφθηκε νεολιθική πέτρινη μάσκα 9.000 ετών