Ας επιτραπεί στα πολιτικά μας κόμματα να παρκάρουν ελεύθερα χωρίς χρονοχρέωση στην Ομόνοια

12:32 28/3/2018 - Πηγή: Huffington Post Greece

Αν η ατζέντα της ελληνικής οικονομίας και οι δυνατότητες μας είναι στην ουσία δεδομένες συμφωνημένες και υπογεγραμμένες για αρκετά χρόνια έως κάποιες δεκαετίες μπροστά και απαιτούν συσπειρώσεις για ουσιαστικούς οριζόντιους πολιτικούς συνδυασμούς και συμπράξεις για κοινές πολιτικές δράσεις και διακυβέρνηση γιατί πρέπει να παίζουμε σαν λαός το πατροπαράδοτο αιώνιο δυστυχώς παιχνίδι των λυγμών έτσι ώστε κάποιοι να υποδυθούν τον ρόλο του αρχηγού είτε μέσα στην Βουλή είτε στο τοπικό μας δημαρχείο;

Τα τεράστια χρέη που συσσωρεύσαμε

στην ελληνική καμπούρα μας και τα αναγκαστικά δάνεια με υπέρογκους τόκους καθιστούν την πατρίδα αδύναμη και ανίσχυρη σε πολλούς τομείς. Ασχετα από διαβεβαιώσεις, κλασσικές λοβιτούρες και παχιά λόγια των όποιων κυβερνώντων και αντιπολιτευομένων η χώρα δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι διαθέτει εθνική κυριαρχία σε βάθος ύψος και πλάτος όπως θα είχαμε όταν δεν χρωστάγαμε 400 δισεκ. Πόσο μάλλον όταν το ποσό ολοένα αυγατίζει.

Και εδώ δεν εννοούμε το κλασσικό άμεσο του αδιαπραγμάτευτου των συνόρων μας αλλά το κατά πόσο μπορεί να χτυπάμε την Παρασκευή το χέρι στο τραπέζι εντός ΕΕ και ΝΑΤΟ απέναντι στους συμμάχους και συνεταίρους μας για οποιοδήποτε θέμα έχουμε διαφορετική άποψη και να μας παίρνουν οι υπόλοιποι στα σοβαρά, όταν την Δευτέρα θα περιμένουμε μπατήρια στην ουρά και πάλι για να πάρουμε από τους ίδιους, την επόμενη νέα δόση ώστε να πληρώσουμε το υπέρογκο φαγανό Δημόσιο μας, ενώ την Τρίτη θα υπογράφουμε νέες παραγγελίες όπλων νέας γενιάς χωρίς ευρώ στην τρύπια τσέπη μας.

Μπορεί να θέλουμε να επενδύσουμε και να επιδοτήσουμε σαν χώρα στη Παιδεία στη Υγεία ή ακόμα και τις sexy ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αλλά όταν ‘αναγκαστικά’ προχωρούμε σε νέες εξοπλισμούς, κατά πόσο ορίζουμε αδέσμευτοι την μοίρα μας όταν από στην μία τσέπη μπαίνουν τα δανεικά λεφτά και από την άλλη βγαίνουν;

Εμείς μπορεί να θέλουμε να πετάξουμε τον χαρταετό μας 2 χλμ πάνω και οι ομαδάρχες να λένε στο πόπολο αμόλα καλούμπα. Υπάρχει όμως σπάγγος πάνω από 50 μέτρα στο κουβάρι μας που να αντέξει ένα μικρούλη αετό με 100 μέτρα ουρά -βαρίδι ;

Μπορεί να θέλουμε να αποπλεύσουμε με το οχηματαγωγό γεμάτο με ψηφοφόρους που μόλις και μπάλωσε λίγο κάποιες τρύπες στα ύφαλα και θέλει πάλι να κάνει τα γνωστά δρομολόγια. αλλά θα αντέξει σε ανοιχτή θάλασσα ; Θα μας δώσει άδεια για απόπλου το κεντρικό λιμεναρχείο στις Βρυξέλλες;

Σίγουρα θα μπορούσαμε να βρούμε αρκετές διαφορές ανάμεσα σε δεξιούς και σοσιαλιστές κατά την δεκαετία του ’90 αλλά και αυτήν την πρώτη της νέας χιλιετίας. Σήμερα όμως, θα μπορούσατε να απαριθμήσετε 5 μόνο τέτοιες διαφορές; Και αν όντως βρήκατε θεωρητικά 5 διαφορές στην παραδοσιακή ατζέντα τους ή ακόμα και λιγότερες, πόσες από αυτές είναι πραγματικά ουσιαστικές διαφορές μεταξύ των 2 μπλοκ σήμερα και δικαιολογούν την ύπαρξη διαφορετικών φατριών;

Έχοντας κατά νου μάλιστα πως όλες οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις μετά το 2012 είχαν αναγκαστικούς ‘απίστευτους’ για άλλες εποχές συνδυασμούς αντιπάλων μπλοκ -δεξιών και σοσιαλιστών και μεταξύ αριστερών και καραδεξιών εθνικιστών – που ΄όχι μόνο συνεργάστηκαν αλλά έκαναν τελικά αναγκαστικά έργο και δουλειά άσχετα από ξεφουσκωμένες φανφάρες και λεονταρισμούς.

Άλλωστε μην ξεχνάμε πως ακόμα και οι κύριοι δανειστές μας στο Βερολίνο -όπως και σε άλλα μέρη της υπέργηρης σε πολιτικές αντιλήψεις Ευρώπης – έφτιαξαν ξανά πρόσφατα και έχουν κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ των ίδιων αντιπάλων παραδοσιακών μπλοκ.

Οταν το κεφάλαιο συσσωρεύεται σε υπεράκτιες και ο προνομιούχος σοσιαλισμός στις παράκτιες είναι να αναρωτιόμαστε γιατί πήρε ο λαός τα βουνά και γιατί χρειάζεται επαναπροσδιορισμός στόχων και νέα πολιτική ατζέντα στην άνυδρη κοιλάδα μας;

Οι αρχηγοί πάντα ανέβαιναν ‘λίγο ψηλότερα’ όταν άρχιζαν οι προεκλογικές κόντρες και ανέβαινε η πόλωση, αλλά μήπως σήμερα πρέπει να παρκάρουν και να παροπλίσουν την μπουλτόζα τους μια για πάντα στην πλατεία Ομονοίας αντί να ονειρεύονται υπόγειο parking στην πλατεία Συντάγματος;

Οταν στις πρωτεύουσες των μεγάλων εταίρων του Ευρωπαϊκού Κοινοβούλιο που κάποτε υπήρχαν παραδοσιακές κόντρες μεταξύ Εργατικών/ Σοσιαλιστών και Δεξιών / Φιλελευθέρων, οι κυβερνήσεις τους απαρτίζονται από κυβερνήσεις συνεργασίας αυτών των ίδιων πάλαι ποτέ κλασσικά αντιμαχομένων μπλοκ, τότε μήπως οι πολιτικές κόντρες σε Βρυξέλλες και Στρασβούργο έχουν μετατραπεί σε ιστορικο-φιλολογικό club / λέσχη;

Ας επιτραπεί επιτέλους στα Ελληνικά πολιτικά κόμματα να παρκάρουν ελεύθερα χωρίς χρονοχρέωση στην Ομόνοια.

Αναδημοσίευση από το «Ανοιχτό Παράθυρο»