Έχουν οι αντίπαλοι του Ερντογάν δυναμική να τον διαδεχτούν; Πώς βλέπουν την Ελλάδα;

08:30 17/5/2020 - Πηγή: Huffington Post Greece

Βλέπω πως τα Ελληνικά ΜΜΕ έχουν ”πέσει θύματα” των δηλώσεων αμφισβήτησης του Προέδρου Ερντογάν από τα αντιπολιτευόμενά του κόμματα που εντέχνως διοχετεύουν στον εσωτερικό και εξωτερικό Τύπο, ως τάχα βεβαιότητες κατάρρευσης Ερντογάν.

Είναι γνωστό πως ο Τούρκος Πρόεδρος με το ΑΚP, στηρίζεται από το κόμμα Εθνικιστικής Δράσης ΜΗΡ του Ντεβλέτ Μπαχτσελί. Παρά τις τυχόν αρρυθμίες, επιθυμούν να το πάνε μαζί μέχρι το 2023 (100 χρόνια Τουρκικής Δημοκρατίας από την 29.10.1923, συν χρονιά εκλογών).

Γράφω ″επιθυμούν”, όμως ποικίλοι παράγοντες θα αξιολογηθούν στην πορεία από τον ΠτΔ Ερντογάν, οπότε ως έμπειρος πολιτικός θα κρίνει τις ωφέλιμες γι′ αυτόν κινήσεις. Πιθανολογώ ποιές, αλλά θ′ αναφερθώ εν ευθέτω.

Διάδοχός του δεν διαφαίνεται ευκρινώς ακόμα, όπως πχ: ο Υπ. Οικονομικών, γαμπρός του, Μπεράτ Αλμπαϊράκ, ή ο Υπ. Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού , ή άλλος με δυναμική που όμως θα σέβεται τον Πρόεδρο Ερντογάν αν και όταν τον διαδεχτεί.

- Υπάρχει ένα σενάριο που θέλει ενδοκομματική αντιπολίτευση από τον Σουλεϊμάν Σοϊλού, (εμπνευστή της κρίσης του Έβρου), αλλά ο Τούρκος Πρόεδρος, εφαρμόζοντας Οθωμανική λογική, έχει τους φίλους του κοντά και τους εχθρούς ακόμα πιο κοντά, ενώ ομοίως Οθωμανικά, δεν φείδεται να καθαιρέσει ακαριαία κάποιον, ή να προσεταιριστεί τους αντιπάλους του.

* Σημ. : Στις περσινές δημοτικές εκλογές είχα γράψει πως αν ο CHPιτής / Κεμαλιστής Εκρέμ Ιμάμογλου (Δήμαρχος στην Πόλη) φανεί δυναμικός και λαοφιλής, είναι πιθανόν, συν τω χρόνω, ο Πρόεδρος Ερντογάν να τον προσεταιριστεί, ειδάλλως αν δεν έχει δυναμική, θα τον απαξιώσει.

Πάμε να δούμε ποίοι (πρόσωπα) είναι η αντιπολίτευσή του και τι πρεσβεύουν:

• Ο 72χρονος επικεφαλής του Κεμαλικού CHP , Κεμάλ Κιλινσντάρογλου. Άραγε θα προωθήσει τον Εκρέμ Ιμάμογλου, ή για εσωτερικούς τους κομματικούς λόγους θα τον παραμερίσει;

Ο εν λόγω Κ. Κιλινσντάρογλου, θεωρεί τον Τούρκο Πρόεδρο επιεική όσον αφορά τα Ελληνοτουρκικά, διεκδικώντας Αιγαίο, νησιά, Κρήτη, Κύπρο άμεσα και δραστικά. Μην ξεχνάμε τα δράματα των Ελλήνων από το 1955, 1959 (συνθήκες Λονδίνου- Ζυρίχης για το Κυπριακό) απελάσεις 1964-65, 1974 (Κύπρος) , 1996 (Ίμια) έχουν γίνει από πολιτικούς του Κεμαλικού πνεύματος. Άραγε αν αναλάβουν οι διάδοχοί τους, τι μας επιφυλάσσουν;

• Επόμενη αντίπαλός του, είναι η Μεράλ Ακσενέρ, αρχηγός του Καλού Κόμματος. Περισσότερο διεκδικητική, απ′ όλους, κατά της Ελλάδας. Είναι δυνατόν να πιστεύουμε πως θα ηρεμήσουμε αν αναλάβει τα ηνία της Γείτονος;

• Ο Αχμέτ Νταβούτογλου, πρώην στενός του συνεργάτης , πνευματικός του οδηγός με το Στρατηγικό βάθος και ο ομοίως πρώην συνεργάτης του Αλί Μπαμπατζάν. Τι καλό θα μπορούσε να περιμένει η Ελλάδα από τη δράση τους ; Τίποτα.

• Κλείνω με το Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών HDP (Κουρδικό) το οποίο πάλι καλά που υφίσταται και δεν είναι όλα τα στελέχη του φυλακή. Δεν μπορούν να παίξουν κάποιον αυτόνομο ρόλο στα Ελληνοτουρκικά.

Άραγε από τα παραπάνω και τα πρόσωπα, συνάγεται συμπέρασμα κάποιας αμφοτεροβαρούς συμφωνίας Ελλάδας - Τουρκίας; Ούτε καν.

Ο μεν Τούρκος Πρόεδρος είναι της Οθωμανικής λογικής της ”πολιορκίας” για να επιφέρει κόπωση στην Ελλάδα μέχρι να δεχτεί τις απαιτήσεις του ή μέρος αυτών (πάντα διεκδικεί περισσότερα για να πάρει το κυρίως) έχοντας σύμμαχο, τον χρόνο και την υπομονή (Λέων Τολστόϊ στο Πόλεμος & Ειρήνη).

Οι αντιπολιτευόμενοί του, αν διοικούσαν θα μας είχαν κάνει ήδη ”δεύτερα Ίμια”, ή εάν διοικήσουν στο μέλλον θα προσπαθήσουν να τα κάνουν.

Από τα δύο κακά, τι επιλέγουμε; Κανένα θα μου πείτε. Δυστυχώς δεν γίνεται. Γνωρίζω και προβλέπω πλέον τον Πρόεδρο Ερντογάν, ελπίζοντας να τον διαχειριστούμε καλύτερα, από το άγνωστο των αντιπάλων του που έχουν μόνο δυναμικές προτάσεις άμεσης ρήξης.

Γι′ αυτό παράκληση, μην προωθείτε δηλώσεις και εκτιμήσεις της Τουρκικής αντιπολίτευσης ως βεβαιότητες, γιατί θα τα βρούμε μπροστά μας, ούτε να κατευνάζετε την κοινή γνώμη με φαντασιακά σενάρια επίλυσης διαφορών, γιατί απλά δεν συγκλίνουν κάπου για να λυθούν.

Η χώρα μας ( Πολιτικοί και Πολίτες ) πρέπει να έχουμε κοινά εκφραζόμενη εξωτερική πολιτική με αυτοπεποίθηση και δόγμα ”μη μου άπτου” (μην αγγίζεις) γιατί αλλιώς θα βλαφτείς.

ΠΡΙΝ ΦΥΓΕΤΕ Το Ισλάμ ως μέσο τουρκικής επεκτατικής πολιτικής Η ΕΕ είναι φερέφωνο της Ελλάδας και της Κύπρου, ισχυρίζεται το τουρκικό ΥΠΕΞ