Γενική απαίτηση: Ερευνα, αλήθεια, Δικαιοσύνη - Υπάρχει αντίλογος;

07:13 7/3/2023 - Πηγή: Huffington Post Greece

Λουλούδια που άφησαν φοιτητές, στρώνοντας στις ράγες του σιδηροδρομικού σταθμού Λάρισας, της τελευταίας στάσης του επιβατικού τρένου πριν από το μοιραίο δυστύχημα Λάρισα, Ελλάδα, στις 03 Μαρτίου 2023. (Photo by Thanasis Elmazis/NurPhoto via Getty Images)

Άργησε ο πρωθυπουργός να αποφασίσει και να κινηθεί στην κατεύθυνση της διεύρυνσης της δικαστικής έρευνας για την σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη;

Nαι, μπορώ να πω ότι θα ήθελα γρηγορότερα την

τοποθέτησή του, που ήρθε τελικά χθες για να χωρέσει μέσα σε τρεις γραμμές - στην επιστολή του προς τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου - το αυτονόητο: Να προχωρήσει η δικαστική έρευνα «...σε σχέση με την ποινική αξιολόγηση συστημικών σφαλμάτων στον τομέα των σιδηροδρόμων, περιλαμβανομένης και της τυχόν καθυστέρησης στην ολοκλήρωση της απαιτούμενης τεχνολογικής αναβάθμισης των σχετικών υποδομών», όπως αναφέρει η επιστολή Μητσοτάκη προς Ντογιάκο.

Θα άλλαζε κάτι, αν είχε ειπωθεί ή γραφτεί η ίδια φράση πριν από τρεις ημέρες; 

Δε νομίζω ότι θα άλλαζε κάτι επί της ουσίας. Όμως θα μετρούσε στη συνείδηση μίας θυμωμένης κοινωνίας. Κι αυτό έχει σημασία, γιατί μία - απολύτως δικαιολογημένα - θυμωμένη κοινωνία, κάποτε μπορεί να αντιδρά χωρίς λογική. Δεν φταίει η κοινωνία. Δεν θύμωσε από μόνη της. Έχει υποστεί πολλά, πάρα πολλά, ώστε να είναι σε θέση να τα μετράει όλα με ψυχραιμία, ή να διαθέτει υπομονή.

Και η δικαστική έρευνα θα χρειαστεί στοιχειώδη υπομονή - αλλά και ταχύτητα:

- Για να μη γίνουν λάθη και παραλείψεις, που θα ήταν αδιανόητα, μετά το αδιανόητο που συνέβη και τις 57 ψυχές που χάθηκαν.

- Για να μην ξαναζήσουμε τη μεγαλειώδη αδικία που έζησαν στο παρελθόν άλλες οικογένειες, άλλων θυμάτων - ναι, φυσικά εννοώ και το Μάτι, αλλά και τον Παύλο Φύσσα, πως να τον ξεχάσουμε; - όταν περίμεναν χρόνια και χρόνια αυτοί που έχασαν παιδιά, γονείς, συντρόφους... 

Βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε. Μία εβδομάδα μετά από την σύγκρουση των τρένων και μπροστά στην σύγκρουση του ελληνικού κράτους με τον εαυτό του: Φταίει ο σταθμάρχης; Φταίνε όσοι βρίσκονταν και όσοι απουσίαζαν το φοβερό βράδυ από τα πόστα τους; Φταίνε ο επιθεωρητής (που ζήτησε εκ των υστέρων αναρρωτική άδεια) ή όσοι τους έβαλαν εκεί; Φταίνε όσοι δεν φρόντισαν να υπάρχει ηλεκτρονικό σύστημα; Φταίνε όσοι, αντί να υλοποιούν εμπρόθεσμα συμβάσεις, καθυστερούσαν χωρίς να καταλαβαίνουμε εμείς οι υπόλοιποι το γιατί; Ποιοί από όλους φταίνε και πόσο; 

Eμένα αυτό με ενδιαφέρει. Θέλω απαντήσεις και αλήθεια από τη Δικαιοσύνη.

Και όχι εύκολες αναρτήσεις με «πορίσματα» στα σόσιαλ μίντια, που συνοδεύονται από ύβρεις, ή από φωτογραφίες δέκα υπουργών και πρωθυπουργών. Γιατί αυτή, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι η μέθοδος της γενίκευσης και της θολούρας: Φταίνε όλοι και στο τέλος κανένας. Το έχω ξαναδεί το έργο.

Όχι. Θέλω μία σοβαρή και αντικειμενική δικαστική έρευνα, χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Και αυτό πιστεύω ότι πρέπει να απαιτούμε όλοι μας. Η απαίτηση στρέφεται στην κυβέρνηση πρώτα, όπως και στις προηγούμενες κυβερνήσεις, στα συνδικάτα, στους τεχνοκράτες και στις διοικήσεις οργανισμών, που δυστυχώς δεν έχουν μάθει να ελέγχονται συχνά στο ελληνικό δημόσιο.  

Τόσο απλό, αλλά και τόσο δύσκολο. 

Αν έχει κάποιος διαφορετική γνώμη, ας σηκώσει το χέρι του.