Γιατί πιστεύω στη γενιά μου

13:54 24/7/2017 - Πηγή: Huffington Post Greece

Είμαι και εγώ από αυτούς που βλέπουν τα πράγματα αισιόδοξα, το ποτήρι πάντα μισογεμάτο ακόμα και εάν έχει μείνει έστω μία σταγόνα. Και η αλήθεια είναι ότι κάπως έτσι νιώθω, ότι στην Ελλάδα έχει μείνει μόνο μία σταγόνα. Αλλά υπάρχουμε και εμείς, η γενιά μου, οι 20άρηδες, οι millennials όπως μας λένε, που βλέπουμε αυτή τη σταγόνα και ονειρευόμαστε λίμνες, ποτάμια, ωκεανούς ολόκληρους. Oι Κινέζoι μας ονομάζουν "the generation that eats the old".

Λένε πως είμαστε μία διαφορετική γενιά, γεννηθήκαμε στην εποχή της τεχνολογίας

και την είδαμε να εξελίσσεται ραγδαία. Μία γενιά που έχει σημαδευτεί από τα προβλήματα της εποχής μας, μεταξύ αυτών την οικονομική κρίση και την ανεργία. Είμαστε ακόμα μία high-educated γενιά, δικτυωμένη στην εποχή των social media, με ανοιχτό μυαλό, πολίτες του κόσμου και άπειρες ευκαιρίες που πολλές φορές γίνονται χαοτικές και εμείς αναποφάσιστοι μπροστά τους.

Στα μάτια μου είμαστε σίγουρα μία κοινωνικά ευαισθητοποιημένη γενιά. Ίσως με το δικό μας τρόπο. Για εμάς η προσφορά δεν είναι μία ώρα εθελοντισμός την εβδομάδα ή να υιοθετήσουμε ένα παιδί στην Αφρική. Η κοινωνική προσφορά διέπει την καθημερινότητά μας, θα επιλέξουμε να αγοράσουμε φαγητό από μικρούς παραγωγούς, θα φορέσουμε TOMs και θα δουλέψουμε για μία κοινωνικά υπεύθυνη εταιρεία. Τυχαία διάβαζα ένα ενδιαφέρον και παράδοξο στατιστικό από έρευνα που πραγματοποίησε το Stanford. Το 90% των απόφοιτων MBA, λέει, προτιμούν να εργάζονται σε κοινωνικούς φορείς και κοινωνικές υπεύθυνες επιχειρήσεις.

Βλέπω και γνωρίζω καθημερινά ανθρώπους στην ηλικία μου, που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στο να προσφέρουν και να ζουν ταυτόχρονα μέσα από αυτό. Την Ιωάννα που δουλεύει με τους πρόσφυγες, τον Έλπη που ταξιδεύει τον κόσμο και υποστηρίζει κοινότητες στην Αφρική και την Ασία, τον Γιώργο που θέλει να φέρει στην τάξη τον μελλοντικό σου εαυτό, τον μέντορα σου, το Θανάση που συλλέγει φάρμακα που πλέον δεν χρειαζόμαστε και τον Κωσταπάνο που πιστεύει στις ίσες ευκαιρίες και διοργανώνει CareerFair για άτομα με αναπηρία.

Το είδα και στο Bloode αυτό το φαινόμενο, αυτούς τους νέους που είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν, να δώσουν όταν καταλάβουν το γιατί και όταν πιστέψουν στο πως. To 80% των εθελοντών μας είναι 18 - 29 ετών και μάλιστα δηλώνουν ότι έδωσαν πρώτη φορά αίμα μέσω του Bloode. Η δύναμη της κοινότητάς μας, μίας παρέας νέων φοιτητών κυρίως, που θέλουν να βοηθήσουν τον συνάνθρωπό τους είναι αρκετή για να συμπαρασύρει ανθρώπους που δεν ήξεραν καν ότι υπάρχει πρόβλημα με την αιμοδοσία στη χώρα μας.

Ναι, είμαστε μία διαφορετική γενιά γιατί για εμάς η προσφορά είναι στάση ζωής και επιλογή. Μία συνειδητή επιλογή που κάνουμε, γιατί ξέρουμε ότι το πολυτιμότερο αγαθό είναι ο χρόνος και τον αφιερώνουμε μόνο εκεί που πιστεύουμε ότι θα κάνει τη διαφορά.

Έτσι και για την ομάδα η προσφορά του χρόνου τους στο Bloode είναι μία συνειδητή επιλογή. Όλα τα παιδιά της ομάδας μπήκαν στο Bloode με έναν κοινό στόχο: να συνεισφέρουν στο κοινωνικό σύνολο. Είναι φορές που δεν θα κάνουν αυτό που τους ζητάμε, αλλά επιλέγουν να αφιερώσουν το χρόνο τους εκεί που αντιλαμβάνονται ότι έχει αξία, εκεί που πραγματικά προσφέρουν, εκεί που το αντίκτυπο που δημιουργούν είναι ορατό. Και είναι όλοι νέοι, φοιτητές ή πρόσφατοι απόφοιτοι που κάνουν τα πρώτα τους επαγγελματικά βήματα.

Πιστεύω πως αυτό που διαφοροποιεί τη γενιά, τη δική μου νέα γενιά, είναι ότι έχουμε αντιληφθεί πως κανείς δε θα δημιουργήσει τον κόσμο που εμείς ονειρευόμαστε και θέλουμε να ζήσουμε. Θα πρέπει να τον χτίσουμε εμείς για εμάς. Και αυτό κάνουμε.

Άλλωστε κι εμείς στο Bloode έτσι ξεκινήσαμε... με ένα όραμα για έναν διαφορετικό κόσμο στον οποίο θέλουμε να ζήσουμε. Μόνο λύπη μας προκαλεί να βλέπουμε καθημερινά ανθρώπους να ψάχνουν, να ζητάνε, να παρακαλούν για αίμα, να αναβάλλονται εγχειρήσεις και θεραπείες λόγω ελλείψεων. Ελλείψεων για κάτι που έχουμε όλοι μέσα μας, που κυλάει στις φλέβες μας. Η λύπη όμως, μεταμορφώνεται άμεσα σε επιπλέον κίνητρο για να αλλάξουμε όσα δεν ταιριάζουν στον κόσμο που εμείς θέλουμε να χτίσουμε. Στον κόσμο αυτό δε θα χρειάζεται να ψάξεις να βρεις αίμα, να παρακαλέσεις έναν φίλο, γιατί ένας εθελοντής, ένας συνάνθρωπος, θα έχει δώσει για εσένα πριν το χρειαστείς.