Η αυτοπαγίδευση της «περίπου» γνώσης

13:12 6/3/2018 - Πηγή: Huffington Post Greece

Η επαφή μας με την πραγματικότητα ή τουλάχιστον η μείωση της απόστασης που μας χωρίζει είναι αναμφίβολα ένα από τα ζητούμενα στην πορεία της ζωής μας. Αυτή η απόσταση που παρεμβάλλεται μεταξύ σκέψης, συμπεριφοράς - ενεργειών μας και της «αυτονόητης» αλήθειας εμφανίζεται να μεγαλώνει διαχρονικά.

Βέβαια υπάρχουν φορές που επιλέγουμε να «κρατάμε αποστάσεις». Να μην αντιλαμβανόμαστε! Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποτελεί τρόπο «προστασίας» από καταστάσεις που μας ενοχλούν ή χαλούν τη διάθεσή μας. Και σε αυτή την περίπτωση μάλλον δεν δημιουργείται πρόβλημα (τουλάχιστον για εμάς). Αποτελούν μια

ελεγχόμενη επιλογή μας.

Περί αυτονόητων..

Εκείνο που προκαλεί στη δική μας σκέψη έντονη ανησυχία είναι ότι η «ελλιπής» αίσθηση της πραγματικότητας πρωταγωνιστείσε ολοένα και περισσότερους εγκεφάλους και μάλιστα ανεξάρτητα από τα χρόνια λειτουργίας τους.

Ατυχώς η έννοια της λέξης «αυτονόητο» τείνει να καταργηθεί.

Είναι πορεία προς τα πίσω να συζητάμε ή να προσπαθούμε να αναλύσουμε καταστάσεις που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης. Για παράδειγμα δεν είναι υπό συζήτηση ότι αν δεν έχουμε περάσει (όχι σαν επισκέπτες) την πύλη του Πανεπιστημίου δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ακριβώς τι συμβαίνει στα ενδότερά του.

Το «περιβάλλον» προωθεί ή επιβάλλει πρότυπα του στυλ: εγώ ο παντογνώστης. Και βέβαια το πρόβλημα δεν είναι όταν έχουμε άποψη για κάτι. Η ύπαρξη άποψης (25 χιλιόμετρα για μια διαφορετική Κυριακή) είναι απαραίτητη στην οποιαδήποτε εξελικτική διαδικασία, όπως για παράδειγμα στη ζωή του ανθρώπου. Το «θέμα» δημιουργείται όταν θεωρούμε ότι γνωρίζουμε αυτό το κάτι πριν καν το «συναντήσουμε». Η ένταση δε του φαινομένου γίνεται ισχυρότερη όταν επιμένουμε στις απόψεις μας (επί άγνωστων βιωματικά θεμάτων) και τις εξωτερικεύουμε είτε με δόσεις ειρωνείας προς τις διαφορετικές προσεγγίσεις των συνομιλητών μας, είτε ασκώντας «εύκολη» κριτική, είτε αγνοώντας πότε μια «συζήτηση» επιβάλλεται να σταματήσει.

Προτροπή

Αγαπημένη μας νέα γενιά μη μένετε στην «περίπου» γνώση που η ατμόσφαιρα σας ωθεί να κατέχετε. Αυτή η «τακτική» εξυπηρετεί την ατμόσφαιρα, όχι εσάς. Η «πραγματική» γνώση θέλει χρόνο και προσπάθεια. Κατακτάται, δεν προσφέρεται με συνοπτικές διαδικασίες. Όταν πράγματι υπάρχει δεν θα έχετε ανάγκη ούτε αυτοπροβολής ούτε γκρίζας διαφήμισης. Δεν θα χρειάζεται να προσπαθείτε «ανορθόδοξα» να προβάλλετε την «περίπου» γνώση σας ή το υπό διαμόρφωση εγώ σας. Θα αναδύεται χωρίς τη δική σας παρέμβαση λόγω του ότι θα είναι πραγματική/ο.

Μια από τις ομορφιές εξάλλου της ζωής βρίσκεται και στην λέξη «ανακάλυψη». Και αυτή έρχεται, δεν προϋπάρχει. Αν μας χαριζόταν στα 18 μας χρόνια μάλλον όλα τα επόμενα θα θύμιζαν επανάληψη του ίδιου έργου.

Μη στερείτε από τον εαυτό σας τη χαρά της διαδικασίας του μαθαίνω..