Η Γη ίσως είχε δακτύλιο όπως ο Κρόνος κατά τη διάρκεια της Ορδοβίκιας περιόδου

08:08 30/11/2024 - Πηγή: Huffington Post Greece

Γνωστός για το εκτεταμένο σύστημα δακτυλίων του, ο Κρόνος είναι ένας από τους τέσσερις πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος που διαθέτουν αυτό το χαρακτηριστικό γνώρισμα. Και τώρα, οι επιστήμονες υποθέτουν ότι η Γη μπορεί να είχε τον δικό της δακτύλιο πριν από 466 εκατομμύρια χρόνια.

Κατά τη διάρκεια της Ορδοβίκιας περιόδου, μιας περιόδου σημαντικών αλλαγών για τις μορφές ζωής της Γης, την τεκτονική των πλακών και το κλίμα, ο πλανήτης γνώρισε μια κορύφωση των χτυπημάτων μετεωριτών.

Πάνω από 20 κρατήρες πρόσκρουσης, που είναι γνωστό ότι εμφανίστηκαν

κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, βρίσκονταν όλοι σε απόσταση 30 μοιρών από τον ισημερινό της Γης, γεγονός που σηματοδοτεί ότι οι μετεωροειδείς μπορεί να έπεφταν βροχή από έναν βραχώδη δακτύλιο γύρω από τον πλανήτη, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου στο περιοδικό Earth and Planetary Science Letters.

«Είναι στατιστικά ασυνήθιστο να έχουμε 21 κρατήρες και να είναι όλοι σχετικά κοντά στον ισημερινό. Δεν θα έπρεπε να συμβαίνει. Θα έπρεπε να είναι τυχαία κατανεμημένοι», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Andrew Tomkins, γεωλόγος και καθηγητής Γης και πλανητικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Monash στη Μελβούρνη της Αυστραλίας.

Η νέα υπόθεση όχι μόνο ρίχνει φως στην προέλευση της αύξησης των συγκρούσεων μετεωριτών, αλλά μπορεί επίσης να δώσει μια απάντηση σε ένα ανεξήγητο μέχρι πρότινος γεγονός: Ένα παγκόσμιο βαθύ ψύχος, ένα από τα ψυχρότερα κλιματικά γεγονότα στην ιστορία της Γης, μπορεί να ήταν αποτέλεσμα της σκιάς του δακτυλίου.

Οι επιστήμονες ελπίζουν να μάθουν περισσότερα για τον πιθανό δακτύλιο. Θα μπορούσε να βοηθήσει στην εξιχνίαση των μυστηρίων της ιστορίας της Γης, καθώς και να θέσει νέα ερωτήματα σχετικά με την επίδραση που θα μπορούσε να έχει ένας αρχαίος δακτύλιος στην εξελικτική ανάπτυξη, δήλωσε ο Tomkins.

Ένας δακτύλιος σαν του Κρόνου στη Γη

Όταν ένα μικρότερο αντικείμενο πλησιάζει αρκετά κοντά σε έναν πλανήτη, φτάνει στο λεγόμενο όριο Roche, την απόσταση όπου το ουράνιο σώμα έχει αρκετή βαρυτική έλξη για να διαλύσει το σώμα που πλησιάζει.

Τα συντρίμμια που προκύπτουν δημιουργούν στη συνέχεια δακτυλίους γύρω από τον πλανήτη, όπως εκείνοι γύρω από τον Κρόνο που μπορεί να έχουν σχηματιστεί από συντρίμμια από παγωμένα φεγγάρια, σύμφωνα με τη NASA.

Οι επιστήμονες πίστευαν προηγουμένως ότι ένας μεγάλος αστεροειδής διαλύθηκε μέσα στο ηλιακό σύστημα, δημιουργώντας τους μετεωρίτες που χτύπησαν τη Γη κατά τη διάρκεια της Ορδοβίκιας περιόδου. Ωστόσο, μια τέτοια σύγκρουση θα είχε πιθανότατα ως αποτέλεσμα τα χτυπήματα να είναι πιο τυχαία κατανεμημένα, όπως η τυχαία κατανομή των κρατήρων στο φεγγάρι, δήλωσε ο Tomkins.

Οι συγγραφείς της μελέτης υποθέτουν ότι ένας μεγάλος αστεροειδής, ο οποίος εκτιμάται ότι είχε διάμετρο περίπου 12 χιλιόμετρα, αντί να φτάσει στο όριο Roche της Γης, το οποίο μπορεί να ήταν περίπου 15.800 χιλιόμετρα από τον πλανήτη, με βάση τις μετρήσεις των παρελθόντων αστεροειδών που έχουν σχηματιστεί από συντρίμμια. Ο αστεροειδής θα ήταν σε μεγάλο βαθμό τσακισμένος από άλλες συγκρούσεις, με αποτέλεσμα τα συντρίμμια να είναι χαλαρά και να μπορούν εύκολα να διαλυθούν από την παλιρροϊκή δύναμη της Γης, δήλωσε ο Tomkins.

Ο δακτύλιος θα είχε σχηματιστεί κατά μήκος του ισημερινού λόγω του ισημερινού αναπτύγματος της Γης, παρόμοια με τον τρόπο που οι δακτύλιοι του Κρόνου, του Δία, του Ουρανού και του Ποσειδώνα είναι επίσης γύρω από το ισημερινό επίπεδο καθενός από αυτούς τους πλανήτες, πρόσθεσε.

Είναι γνωστά περίπου 200 χτυπήματα πρόσκρουσης από όλη την ιστορία της Γης, δήλωσε ο Tomkins. Εξετάζοντας τον τρόπο με τον οποίο οι χερσαίες μάζες της Γης μετακινούνται με την πάροδο του χρόνου, οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι οι 21 γνωστοί κρατήρες που χρονολογούνται από την Ορδοβίκια περίοδο ήταν όλοι κοντά στον ισημερινό. Επιπλέον, μόνο το 30% της χερσαίας επιφάνειας της Γης που ήταν κατάλληλη για τη διατήρηση ενός κρατήρα βρισκόταν κοντά στον ισημερινό. Αν οι συγκρούσεις ήταν τυχαίες και όχι από έναν δακτύλιο, οι περισσότεροι κρατήρες θα έπρεπε να έχουν σχηματιστεί μακριά από τον ισημερινό, πρόσθεσε.

Οι συγγραφείς επισημαίνουν επίσης μια μελέτη του Φεβρουαρίου του 2022 που ανέλυσε κρατήρες πρόσκρουσης στη Γη, τη Σελήνη και τον Άρη και βρήκε ενδείξεις για την αιχμή πρόσκρουσης της Ορδοβίκιας περιόδου μόνο στη Γη, προσθέτοντας περαιτέρω στοιχεία που ευθυγραμμίζονται με τη θεωρία του δακτυλίου.

«Η εργασία παρουσιάζει μια ευχάριστη ιδέα που συνδέει μερικά μυστήρια», δήλωσε ο αστροφυσικός Vincent Eke, αναπληρωτής καθηγητής στο Ινστιτούτο Υπολογιστικής Κοσμολογίας στο Πανεπιστήμιο Durham του Ηνωμένου Βασιλείου, ο οποίος δεν συμμετείχε στη νέα μελέτη.

Η ανάλυση της έρευνας βρήκε αρκετές αποθέσεις σε όλη τη Γη από την ίδια περίοδο με τους κρατήρες πρόσκρουσης που περιείχαν υψηλά επίπεδα χονδρίτη L, ενός κοινού υλικού μετεωρίτη, το οποίο είχε σημάδια μικρότερης έκθεσης σε διαστημική ακτινοβολία από τους μετεωρίτες που εντοπίζονται σήμερα. Το εύρημα υποδηλώνει ότι ένας μεγάλος, διαστημικά αποσαθρωμένος αστεροειδής που πιθανότατα βρισκόταν εντός του ορίου Roche της Γης, διαλύθηκε κοντά στον πλανήτη, έγραψαν οι συγγραφείς της μελέτης.
Λίγα εκατομμύρια χρόνια μετά την περίοδο των αυξημένων χτυπημάτων μετεωριτών, πριν από περίπου 445 εκατομμύρια χρόνια, σημειώθηκε μια δραματική μείωση των παγκόσμιων θερμοκρασιών της Γης, γνωστή ως Χιρναντική Περίοδος.

«Τα επακόλουθα συντρίμμια από ένα τέτοιο γεγονός (ένας πιθανός δακτύλιος) θα μπορούσαν να εξηγήσουν αυτές τις τρεις παρατηρήσεις», δήλωσε ο Eke σε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα, αναφερόμενος στους κρατήρες πρόσκρουσης, τα συντρίμμια μετεωριτών και την παγκόσμια κλιματική αλλαγή.

Οι συγγραφείς της μελέτης ερευνούν το μέγεθος της σκιάς που θα χρειαζόταν για να προκληθεί ένα βαθύ παγκόσμιο ψύχος, ένα εύρημα που με τη σειρά του θα μπορούσε να βοηθήσει στην εκτίμηση του πόσο αδιαφανής ήταν ο δακτύλιος, δήλωσε ο Tomkins. Ομοίως, η Γη θα μπορούσε να έχει ψυχθεί από τα σύννεφα σκόνης από τις συγκρούσεις μετεωριτών, πρόσθεσε.

Ο Tomkins δήλωσε ότι ελπίζει ότι η μελλοντική έρευνα θα καθορίσει πόσο καιρό παρέμεινε ο δακτύλιος και θα ρίξει φως στο πώς θα μπορούσε να επηρεάσει τις εξελικτικές αλλαγές που αντιμετώπισε η Γη πιθανότατα λόγω των δύσκολων κλιματικών συνθηκών. «Η κατανόηση των αιτιών της κλιματικής κρίσης της Γης μπορεί να μας βοηθήσει να σκεφτούμε και την εξέλιξη (της) ζωής», πρόσθεσε.

Είναι δύσκολο να πούμε πώς θα έμοιαζε ένας τέτοιος δακτύλιος χωρίς να γνωρίζουμε την πυκνότητα του υλικού, αλλά ο Tomkins εκτιμά ότι ακόμη και ένας αμυδρός δακτύλιος θα ήταν ορατός από τη Γη.

«Αν ήσασταν στη νυχτερινή πλευρά της Γης και κοιτάζατε προς τα πάνω, και το φως του Ήλιου έλαμπε πάνω στους δακτυλίους, αλλά όχι πάνω σας, αυτό θα τον έκανε πιθανώς αρκετά ενδιαφέροντα ορατό - θα ήταν αρκετά θεαματικό», είπε.

Η πιθανότητα μελλοντικών δακτυλίων

Με βάση τη διάρκεια της παγκόσμιας περιόδου ψύξης και τη χρονολόγηση των κρατήρων και του υλικού των μετεωριτών, ο πιθανός δακτύλιος της Γης θα μπορούσε να διαρκέσει 20 έως 40 εκατομμύρια χρόνια, δήλωσε ο Tomkins. Οι συγκρούσεις μεταξύ άλλων σωματιδίων θα προκαλούσαν την εκτίναξη διαστημικών βράχων από τον δακτύλιο.

Προηγούμενη έρευνα διαπίστωσε ότι ο αρχαίος Άρης μπορεί επίσης να είχε ένα δακτύλιο ή δακτυλίους και οι επιστήμονες προβλέπουν ότι ο πλανήτης αυτός μπορεί μια μέρα να έχει περισσότερους στο μέλλον.

«Ενώ οι δακτύλιοι σχετίζονται με τους εξωτερικούς, γιγάντιους πλανήτες του ηλιακού συστήματος προς το παρόν, στα επόμενα 100 εκατομμύρια χρόνια περίπου, ο Άρης θα πρέπει να αποκτήσει ένα σύστημα δακτυλίων όταν το εσωτερικό φεγγάρι του, ο Φόβος, σπειροειδώς εισέλθει στο εσωτερικό της άκαμπτης ακτίνας Roche και ο ίδιος διαλυθεί», δήλωσε ο Eke σε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα. «Ευτυχώς, για την ανάπτυξη της ζωής στη Γη, τέτοιου είδους (γεγονότα) είναι σπάνια στην παρούσα χρονική στιγμή!»

Από τα τέλη Σεπτεμβρίου, ένας αστεροειδής με την ονομασία 2024 PT5 ταξιδεύει κοντά στη Γη. Ο διαστημικός βράχος αναφέρεται συνήθως ως «μίνι φεγγάρι», λόγω του ότι πλησιάζει σε απόσταση 4,5 εκατομμυρίων χιλιομέτρων τον πλανήτη.

Ωστόσο, ακόμη και κατά τη διάρκεια του πλησιέστερου μέχρι σήμερα περάσματος του αστεροειδούς στις 8 Αυγούστου σε απόσταση περίπου 567.000 χιλιομέτρων, δεν ήταν πουθενά κοντά στο όριο Roche της Γης, δήλωσε ο Carlos de la Fuente Marcos, ερευνητής της σχολής μαθηματικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Complutense της Μαδρίτης που έχει μελετήσει τη μίνι-Σελήνη. Ο de la Fuente Marcos δεν συμμετείχε στη νέα μελέτη.

Επίσης, ο προτεινόμενος γήινος δακτύλιος θα έπρεπε «να είναι το αποτέλεσμα της διάσπασης ενός πολύ μεγαλύτερου σώματος, όπως αναφέρουν οι συγγραφείς στη δημοσίευσή τους», πρόσθεσε σε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα, οπότε ο αστεροειδής, με διάμετρο πιθανότατα περίπου 11 μέτρα, δεν θα μπορούσε να έχει δημιουργήσει ένα νέο δακτύλιο για τη Γη.

«Θα έπρεπε να πιάσεις έναν μεγάλο και να τον βάλεις σε ακριβώς τη σωστή τροχιά για να διαλυθεί. … (Αυτό το μίνι φεγγάρι) είναι απλώς ένα παράδειγμα των διεργασιών που συμβαίνουν στην κοντινή μας διαστημική περιοχή και μπορούν να οδηγήσουν σε κάτι τέτοιο», δήλωσε ο Tomkins. Ωστόσο, «αυτό το γεγονός σχηματισμού δακτυλίου πιστεύουμε ότι μπορεί να έχει συμβεί μόνο μία φορά τα τελευταία 500 εκατομμύρια χρόνια».

Related...Σε 6 μήνες ο Κρόνος θα μείνει χωρίς δαχτυλίδια - Το φαινόμενο που λαμβάνει χώρα κάθε 29,5 χρόνιαΟ Κρόνος ξανάγινε «βασιλιάς των φεγγαριών» περνώντας τον Δία«Καυτός Κρόνος»: Ανακαλύφθηκε πλανήτης 60 φορές μεγαλύτερος από τη Γη