Η μνήμη του 1821 ως άλμα προς το μέλλον

13:39 26/3/2018 - Πηγή: Huffington Post Greece

Μια από τις απόρροιες της έντασης που υπάρχει το τελευταίο χρονικό διάστημα ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα, είναι η αναζωπύρωση ενός πατριωτισμού και μιας συζήτησης περί έθνους που είχε καταλαγιάσει τις τελευταίες δεκαετίες. Αρχικά λόγω της επέλασης ενός νεόπλουτου ευδαιμονισμού και μέχρι και πριν λίγα χρόνια λόγω της κυριαρχίας στην πατρίδα μας μιας οικονομικής κρίσης που φαίνεται ότι είχε νεκρώσει οποιοδήποτε άλλον διάλογο που δεν εντασσόταν στο δίπολο μνημόνιο-αντιμνημόνιο.

Η επανεμφάνιση της συζήτησης γύρω από

την πατρίδα και τον ρόλο της στο διεθνές στερέωμα έχει αρχίσει, σταδιακά, να λαμβάνει χώρα στον δημόσιο διάλογο ως αντίδραση στην έξαρση ενός νέο-οθωμανικού εθνικισμού από την απέναντι πλευρά του Αιγαίου. Είναι φανερό ότι ο Ταγίπ Ερντογάν και η πολιτικό-στρατιωτική ελίτ της Άγκυρας έχουν αποφασίσει την βίαιη μετατροπή της Τουρκίας, από ένα, τύποις έστω, κοσμικό κράτος, σε ένα νέο-οθωμανικό κράτος με λογικές που απομακρύνονται από τις αρχές του κράτους δικαίου και του τρόπους λειτουργίας και φιλοσοφίας του Δυτικού τρόπου σκέψης.

Η μετατροπή αυτή συνδυάζεται με την ανάδειξη ενός σκληρού εθνικιστικού Λόγου για την Μεγάλη Τουρκία που διέπεται από τις ίδιες αρχές λειτουργίας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, της επέκτασης μέσω της δημιουργίας δικτύου επιρροής με μουσουλμανικά χαρακτηριστικά στις χώρες των Βαλκάνιών αλλά και διαμέσω της καλλιέργειας ενός μεγαλο-ιδεατικού Λόγου που τρέφει αυταπάτες και μύθους που ελκύουν ειδικά την εκλογική βάση του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν που βρίσκεται στα βάθη της Ανατολίας και δεν φημίζεται για την εκπαιδευτική της κατάρτιση και την σφαιρική ανάγνωση των διεθνών αλλά και εσωτερικών εξελίξεων.

Σε αυτό το πλαίσιο η στάση της Ελλάδος και κυρίως του Ελληνικού Πολιτικού Συστήματος αλλά και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης δεν θα πρέπει να είναι ούτε η παθητική θέαση των αλλαγών που συντελούνται στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου αλλά και η ανάδυση ενός αδιέξοδου υπερ-εθνικιστικού Λόγου που συνήθως οδηγεί σε εθνικές περιπέτειες και βαριές ήττες.

Εκεί που θα πρέπει να εστιάσουμε είναι στην ανάδειξη ενός πατριωτικού λόγου που θα ενισχύει την αυτοπεποίθηση για μια χώρα και μια κοινωνία που δεν έχει ανάγκη την ομφαλοσκόπηση στο παρελθόν για να νιώσει υπερήφανη. Μια χώρα που θα πρέπει να λύσει τα προβλήματα που έχει με την εικόνα που έχει η ίδια για τον εαυτό της όταν κοιτάζει τον καθρέφτη της. Μια χώρα που δεν θα ντρέπεται να αντιμετωπίζει το παρελθόν της , ούτε με όρους ενός νεφελώδους αναθεωρητισμού , αλλά και ούτε με έναν υπερ-εθνικιστικό αδιέξοδο και εν τέλει καταστρεπτικό για τα ίδια τα συμφέροντα της χώρας, λόγο .

Ας ξεκινήσουμε την προσπάθεια αυτή με το αυτονόητο. Αντιμετωπίζοντας την εχθρική στάση της Τουρκίας με αυτοπεποίθηση και ηρεμία μιας χώρας που προάγει σε αυτή την ταλαίπωρη περιοχή της Μεσογείου, τις αρχές της Ευρώπης και του Δυτικού τρόπου ζωής.

Η Επέτειος της 25 Μαρτίου ας αποτελέσει την απαρχή ενός διαφορετικού τρόπου σκέψης.