Η Πραγμάτωση του Πόνου

16:19 11/3/2016 - Πηγή: Huffington Post Greece

Το εξαιρετικά τραγικό είναι πως κανείς δεν ενδιαφέρεται (ή δεν μπορεί) να σταματήσει τους επαγγελματίες πυρομανείς όλων των πλευρών που θέλουν να μαζεύουν το πετρέλαιο με τους τάνκερ κουβάδες στην Συρία και κατακαίνε στην ανταγωνιστική προσπάθεια τους τα πάντα γύρω τους, μαζί και τον άμοιρο κοσμάκη μέσα στα σπίτια τους.

Κανείς δε θέλει να σταματήσει τις κερδοφόρες εξαγωγές του όπλων προς όλους τους εμπλεκόμενους μια και όλος ο πλανήτης και όλοι μας είμαστε εθισμένοι στον μαύρο χρυσό. Άμεσα και πολλαπλώς έμμεσα.

Εμείς

οι «άβουλοι» πολίτες του πρώτου Κόσμου ακόμα και αν βλέπουμε το λάθος, αισθανόμαστε τόσο μικροί μπροστά στις κυβερνήσεις που εκλέγουμε και συνεχίζουν από την μια πλευρά να πατάνε το γκάζι των εξαγωγών των όπλων και της ανάγκης άντλησης του εναπομείναντος πετρελαίου, στς φυσικά εμπόλεμες περιοχές, ενώ ταυτόχρονα από την άλλη με όλη τους τη δύναμη του ποδιού τους βάζουν φρένο στις μετακινήσεις του άμαχου φλεγόμενου πληθυσμού.

Το μόνο που μας απομένει είναι η συμπάθεια, η αλληλεγγύη, η ελεημοσύνη. Φυσικά και δεν είναι λίγα. Είναι ό,τι έχουμε και ό,τι μας έχει απομείνει.

Μοιάζει όταν διαβάζεις τον διεθνή Τύπο πως θεωρητικά στα λόγια -και μόνο- όλοι να θέλουν να σταματήσουν κα να σβήσουν την φωτιά. Πρακτικά η φωτιά γιγαντώνει και όλοι τρέχουν να προσφέρουν αλοιφές για εγκαύματα. Με το αζημίωτο βέβαια και αυτές.

Άλλοι τρέχουν να τους πουλήσουν πρώτα σωσίβια και βάρκες και μετά αν καταφέρουν να περάσουν απέναντι. Άλλοι να τους «τα πάρουν χοντρά» για μια κούρσα μέχρι την Χιλιο-ειδωμένη αφού βέβαια έχουν τραβήξει κάποιες αναμνηστικές φωτό -κατανόησης πόνου - μαζι τους, για να έχουν και το άλλοθι στεγνό και την καυτή χύτρα γεμάτη. Άλλοι μοιράζονται ακόμα και ένα κομμάτι ψωμί που τους απόμεινε.

Οι διαβεβαιώσεις του κάθε Νο Real Task Tusk που τους προτρέπει να αφήσουν τα παιδιά τους να παίζουν στα χαλάσματα με εκατομμύρια σφαίρες να περνούν πάνω και κάτω απο τα κεφάλια τους και οβίδες να σκάνε πάνω τους, μάλλον δεν τους πείθουν.

-Μην έρχεστε ρε παιδιά απο εδώ. Αχ είσαστε κακομαθημένα. Θα με θυμώσετε .... Καθήστε πάνω στα χαλάσματα σας και γίνεται άμορφη μάζα κρέατος και σιδηρικών μεσα στο διαλυμένο σπίτι σας. Μην το κουνάτε απο εκεί αποκεφαλιστείτε τίμια με αξιοπρέπεια, αν δεν καείτε δειγματικά (=εκ του δειχνω και... βλέπω) σαν λαμπαδα πυρσός του Νέρωνα για να βλέπουμε εμείς οι υπόλοιποι, και που είστε.... ταίστε τα πεινασμένα ξεχασμένα άγρια ζώα του ζωολογικού της Δαμασκού με τα άψυχα διαμελισμένα σώματα των παιδιών σας.

Είναι Δαντικής κοπής τραγωδία να νοιάζεσαι για τις συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων στην Χιλιοειπωμένη, αφού δε μπορείς να κάνεις τίποτα για την πραγματική ρίζα του προβλήματος τους που είναι η αδυναμία σου να δροσίσεις έστω με μια σταγόνα δροσιάς την πύρινη βομβιστική λάβα που κατακαίει τα σπίτια και το βιος τους στη Συρία και σε όποια άλλη εμπόλεμη περιοχή.

Είναι εξαιρετικής μαεστρίας σχέδιο να παρουσιάζεις στα διεθνή μια Διεθνή κρίση μεταξύ Ελληνοτουρκικής ασυνενοησίας και όχι μέσα από τις πραγματικές αιτίες και λόγους μιας παγκόσμιας σύρραξης σε μια μίνι περιοχή του πλανήτη που διαμελίζει ανθρώπινες ψυχές, επειδή κανείς δεν θέλει να τραβήξει τα χέρια και τα πόδια απο τις πετρελαϊκές καραμέλες.

Η χιλιο-Ειδωμένη είναι το σύνορο στην σύγχρονη τρέλα.

Είναι κάτι όπως και το Μεγάλο Σάββατο των ορθοδόξων. Παρόλο που κανείς δεν πληροί έμπρακτα με την ζωή του τα κριτήρια για να χαρακτηριστεί χριστιανός, όλοι πηγαίνουν στην εκκλησιά μπας και γίνει κανένα θαύμα και πιάσουμε το λόττο και μήπως η μαγειρίτσα θα κάτσει πιο ήρεμα το βράδυ στο αμαρτωλό στομάχι που ο μύλος του αλέθει όλη την αμαρτία το υπόλοιπο του έτους.

Σε λίγο θα οργανώνονται και εκδρομές όπως γίνεται ήδη ανεπίσημα σε επιλεγμένες παραλίες απο τα μεγάλα ταξιδιωτικά γραφεία.

Παραλία με τουρίστες και υποδομή. Παραλία ερημική χωρίς σκιά και μπαρ. Παραλία αμουδερή με συνεχή ροή μεταναστών κατάλληλη για selfie. Παραλία με βράχια ακατάλληλη για φωτό.

Έτσι λοιπόν και η Χιλιοειδωμένη ή οι παραλίες που κάνουν salti mortale ανάμεσα απο βράχια και κύματα απόβαση χιλιάδες κακομοίρηδων που οι βόμβες και οι ρουκέτες τους γκρέμισαν το βιος. Η φυγή, η απόδραση, ο πόνος, προσφέρονται για πολλαπλή χρήση. Από πολιτικούς μέχρι σταρ του Hollywood, απο συγραφείς μέχρι και αγραφείς.

Οι πρόσφυγες είναι μια χιλιοπειπωμένη μάζα, ένας ποταμός αναφοράς τόσο συχνός και πυκνός που χάνει την ανθρώπινη υπόσταση του και κυριαρχεί στον Τύπο σαν ένα ένα πράγμα. Το πράγμα !

Στην Κοινωνιολογία ακούγεται και σαν reification (Λατινικά res-rei = το πράγμα). Ο πόνος και η κραυγή μας περιμένει τόσες φορές που η υλική υπόσταση μας αδρανοποιεί την ρίζα πρόκλησης πόνου. Απλά της βάζει οδνοντιατρικά μια αδρανή θήκη για να μπορεί να συνεχίσει το άλεσμα των υπόλοιπων ειδήσεων απο εμάς τους ειδησεοπαμφάγους. Θνητούς με ή χωρις συνειδησιακή δυσπεψία.

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.