Μάθε παιδί μου «Κώδικα»

12:44 2/3/2018 - Πηγή: Huffington Post Greece

Άδραξα την ευκαιρία που μου δόθηκε και συνομίλησα για το ζήτημα της εισαγωγής της εκμάθησης Κώδικα (code) στα σχολεία, με τον αρμόδιο Υπουργό Παιδείας ’Έρευνας και Θρησκευμάτων κ. Κώστα Γαβρόγλου, με τον οποίο συναντηθήκαμε κατά την διάρκεια του 10ου Περιφερειακού Αναπτυξιακού Συνεδρίου, που πραγματοποιήθηκε προσφάτως στην Τρίπολη.

Με τον «Κώδικα» μπορείς να κάνεις κάτι σχετικά απλό, όπως να κατασκευάσεις μια ιστοσελίδα, μια εφαρμογή σε ένα κινητό, αλλά και να στείλεις έναν άνθρωπο στο Φεγγάρι…

Ήδη

στο εμπόριο διατίθεται λογισμικό ανοιχτού «Κώδικα», ειδικά προσαρμοσμένο για παιδιά, ώστε να σχεδιάζουν απλές εφαρμογές.

Όπως είχε δηλώσει αναφορικά για τον «Κώδικα» και ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα, «τα παιδιά πρέπει να γίνουν δημιουργοί και εμπνευστές της τεχνολογίας και όχι απλοί πελάτες… Το μάθημα των υπολογιστών δεν θα πρέπει να θεωρείται προαιρετικό αλλά βασικό με «φόντο» όλες αυτές τις ανατρεπτικές αλλαγές, που ήδη βιώνουμε στους τεχνολογικούς τομείς και θα θέσουν παγκοσμίως τα νέα οικονομικά δεδομένα».

ΚΠ: Δεδομένου ότι η 4η Τεχνολογική Επανάσταση που σταδιακά εξελίσσεται και έχει ήδη αρχίζει να επηρεάζει καταλυτικά ήθη και έθιμα στις προηγμένες χώρες, μήπως πλέον χρήζει αμεσότητας η εφαρμογή του μαθήματος του «Κώδικα», από το δημοτικό σχολείο στην Ελλάδα;

«Το ζήτημα της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης είναι ένα εξαιρετικά σύνθετο θέμα, πρόκειται για μια περίοδο που θα αλλάξουν με ριζικό τρόπο οι εργασιακές σχέσεις και αυτή καθεαυτή η έννοια της εργασίας, πχ τι επιπτώσεις μπορεί να έχει η Τρισδιάστατη εκτύπωση, εκτιμώ ότι θα το βρούμε μπροστά μας. Το κύριο για εμάς είναι να προβλέψουμε τις επιπτώσεις στις δομές της εκπαίδευσης. Θα φύγουμε από την εργαλειακή σχέση που διατηρούμε ως προς τις νέες τεχνολογίες.

Επικρατεί ακόμη η αίσθηση πως οι νέες τεχνολογικές εφαρμογές είναι αξιακά ουδέτερες, ενώ στην πραγματικότητα ξέρουμε ότι αυτό δεν ισχύει… Απλούστατο το παράδειγμα του τηλεχειριστηρίου που μας βοηθά να βλέπουμε με έναν εναλλακτικό τρόπο, ενώ νομίζουμε ότι πρόκειται για ένα μηχάνημα που συμβάλει απλώς στο να μην σηκωνόμαστε από τη θέση μας. Λέμε λοιπόν ότι οι νέες τεχνολογίες θα αφήσουν το αξιακό τους αποτύπωμα τους επάνω στους εκπαιδευτικούς θεσμούς. Άρα πρέπει να αξιολογήσουμε τις δυνατότητες που μας παρέχονται για τις όποιες μεταρρυθμίσεις.

Επίσης θέλω να επισημάνω την ανάγκη για τον επαναπροσδιορισμό του έντυπου λόγου. Δεν λέω ότι το βιβλίο χάνεται, αλλά ότι ο έντυπος λόγος αλλάζει χαρακτήρα. Αυτό επίσης θα επιφέρει συγκλονιστικές επιπτώσεις. Προφανώς σήμερα ζούμε στην διάρκεια μιας μεταβατικής περιόδου που καθίσταται ως εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και όπως όλες οι ενδιαφέρουσες περίοδοι δεν έχουν λύσεις έτοιμες για τα προβλήματα. Αλλά να μην βάζουμε όλα τα αυγά στο ίδιο καλάθι. Να μην μπούμε υπό ένα καθεστώς «απειλής» από την τεχνολογία και ξεχάσουμε τις παραδοσιακές αξίες. Ο κόσμος πρέπει να συνεχίζει να διαβάζει τους κλασσικούς, τα παιδιά να μελετούν την λογοτεχνία, οι δάσκαλοι δεν πρέπει να δρουν αγχωμένοι με όλα αυτά τα νέα δρώμενα. Βεβαίως απαιτείται μια αλλαγή της υπάρχουσας νοοτροπίας, αλλά όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν με το πάτημα ενός κουμπιού. Αυτό που προτείνετε στο ερώτημα σας, σχετικά με την εκμάθηση «Κώδικα» στα σχολεία, είναι κάτι που πρέπει να γίνει.»

ΚΠ: Η διαμόρφωση της νοοτροπίας, η σωστή Αγωγή του Πολίτη (επί της ουσίας), δεν θα έπρεπε να ξεκινά από τα νηπιαγωγεία; που κακά τα ψέματα, ουδείς καθ’ ύλιν αρμόδιος έχει στρέψει ιδιαιτέρως την προσοχή του «στα» της προσχολικής ηλικίας, εκεί που το παιχνίδι της υγιούς νοοτροπίας είτε χάνεται, είτε κερδίζεται… Γιατί ήδη με την ένταξη στο δημοτικό σχολείο, τουλάχιστον ο χαρακτήρας των ατόμων έχει διαμορφωθεί ολοκληρωτικά…

Κ.Γ: «Είναι μια άποψη που την προτείνουν πολλοί εδικοί. Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι ένα διαλεκτικό Σύστημα και όχι Καρτεσιανό. Δηλαδή δεν αρχίζει από κάπου, πατάς στην συνέχεια ένα κουμπί και το υπόλοιπο εξελίσσεται σαν ένα γεωμετρικό Θεώρημα. Εμείς κάναμε αρκετές αλλαγές στο δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκειο. Τώρα ασχολούμαστε με την 3ο Βάθμια εκπαίδευση, ξαναγυρνάμε στο νηπιαγωγεία και το δημοτικό. Θέλω να σας πω, ότι δεν μπορείς να αφήνεις μια ολόκληρη γενιά, να μην κάνεις διάφορα πράγματα που μπορείς, ασφαλώς με ένα τελικό στόχο και να κάνεις τα πάντα στο νηπιαγωγείο. Από το να φέρνεις σε ένα σπίτι κάθε λίγο τους μαστόρους να επισκευάζουν, μπορείς να πεις: ας το γκρεμίσω και ας φτιάξω ένα καινούριο. Δεν ισχύει όμως το ίδιο στην εκπαίδευση. Θα πρέπει να αφουγκράζεσαι λίγο τις καταστάσεις. Μια σοβαρή αδυναμία στην Ελλάδα είναι το «Οριζόντιο». Κοζάνη –Σπάρτη-Κρήτη, να εφαρμόσουμε τα ίδια, ενώ στην πραγματικότητα για ευνόητους λόγους, που έχουν να κάνουν και με τα κοινωνικά χαρακτηριστικά της κάθε περιοχής, να επιβάλλονται κάποιες διαφοροποιήσεις. Να δούμε και λίγο τον πειραματισμό εφαρμόζοντας το «Πιλοτικό» και σιγά-σιγά να αλλάξει και η νοοτροπία.»