Παγιδευμένος σε ένα τραγούδι του Tom Waits

18:13 24/4/2015 - Πηγή: Huffington Post Greece

Η ξεχωριστή φωνή του Tom Waits περιγράφεται από τον κριτικό Daniel Durchholz «σαν να μούλιασε σε μια δεξαμενή με μπέρμπον, έμεινε κρεμασμένη στο καπνιστήριο για μερικούς μήνες και στη συνέχεια βγήκε έξω και έτρεξε πάνω σε ένα αυτοκίνητο.»

Ο River Clegg στο κείμενό του που δημοσιεύτηκε στο New Yorker καταφέρνει χρησιμοποιώντας στίχους του Tom Waits να

συνθέσει μια μικρή ιστορία και να παγιδεύσει κάθε ανυποψίαστο αναγνώστη. Το αποτέλεσμα είναι αρκετά επιτυχές, καθώς σε συνεπαίρνει και σε κάνει πρωταγωνιστή στην ιστορία του από την πρώτη στιγμή...

«Πάρε μια βαθιά ανάσα. Πρόκειται να το περάσεις όλο αυτό.

Το ακούς; Οι συγχωρδίες ξεκινούν. Είναι σαν ένα μικρό κλειδί! Αν όχι, κάτι θλιβερό συμβαίνει. Ένα μοναχικό ακορντεόν.

Αλλά δε υπάρχει χρόνος να σταματήσεις και να ακούσεις. Σε περίπου οχτώ δευτερόλεπτα θα σε προσεγγίσει ένας άπλυτος άνδρας με ένα ψηλό καπέλο. Ήταν κάποτε ένας επιτυχημένος εγγαστρίμυθος, αλλά αυτό είναι πριν πολύ καιρό. Ελπίζει η γυναίκα του να τον συγχωρέσει. Εκεί που βρίσκεται.

Σου λέει τι τον έφερε εδώ. Πόσο αφελές ήταν το όνομα Frankie Walnuts. Πως έδωσε παράσταση με κοστούμι, με ένα κόκκινο τριαντάφυλλο στο πέτο. Σου λέει πως μύριζε το τριαντάφυλλο. Σου λέει πως τα πέταξε όλα στι ουίσκι και τις γυναίκες και πως τα πλήθη θα γελούσαν.

Είναι το γέλιο που του λείπει περισσότερο.

Μια τρομπέτα άρχισε να παίζει. Θλιβερό, αλλά υπάρχει μία καπνισμένη ατμόσφαιρα μόλις κάτω από την επιφάνεια. Θα μπορούσε ίσως να αισθάνεται χαρούμενος, αν δεν ήταν για τη Loretta την πόρνη με το ένα χέρι, που τώρα κουτσαίνει προς το μέρος σου. Το φανάρι που κουβαλάει φωτίζει τα κόκκινα μάτια της και ρωτά αν ψάχνεις για παρέα.

Πες όχι. Διαφορετικά ο Middleweight Jack θα το πάρει χαμπάρι, είναι το συνηθισμένο απόγευμα Σαββάτου της Loretta. Συνήθιζε να πακετάρει στο ναυτικό, έχει ένα τατουάζ από γοργόνα και η τελευταία του χαρούμενη ανάμνηση είναι μια χάρτινη κούκλα που έχασε όταν ήταν τεσσάρων.

Άκου προσεκτικά τώρα. Η χορωδία άρχισε. Οι άνθρωποι που συνάντησες, έφυγαν, αντικαταστάθηκαν από ένα τραχύ συνονθύλευμα νοσταλγίας και φθηνού τζιν. Συγκέντρωσε τη δύναμή σου. Θα τη χρειαστείς.

Στον επόμενο στίχο θα έρθεις αντιμέτωπος με ένα σκύλο. Ο Ηaggard είναι εγκαταλειμμένος. Να είσαι στοργικός μαζί του. Θα σε οδηγήσει σε ένα κατάστημα που διακινεί αποκλειστικά βέρες και αντίκες περίστροφα. Πες στο δικαιούχο τι σου λείπει περισσότερο από το σπίτι της παιδικής σου ηλικίας και αυτός θα σoυ περάσει ένα κομμάτι σκισμένο χαρτί. Είναι οδηγίες για μια ταβέρνα όπου ο αέρας είναι γεμάτος με φθηνά αρώματα και καπνό και υπάρχει ένας λατερνατζής που μουρμουρίζει στον εαυτό του, που δεν έχει παίξει εδώ και χρόνια.

Πήγαινε στο πίσω δωμάτιο. Πίσω στο εργοστάσιο ξυλείας οι εργάτες παίζουν χαρτιά. Υπάρχει μια ντολάπα με σκούπες, που μπορείς να κρυφτείς μέχρι να τελειώσει το τραγούδι, κάτι που πρέπει να γίνει σύντομα, καθώς πλέον είναι συνεχές και αγωνιώδες.

Ωχ. Οι χαρτοπαίχτες σιώπησαν. Βγες από τη ντουλάπα αργά. Έμεινε ένας άνδρας, οι μάρκες του χάθηκαν, τραυλίζει. Φαίνεται πως κοντεύουμε στον επίλογο του δράματος. Μείνε ήσυχος και θα είσαι σύντομα μακρυά από 'δω.

Άκου την ιστορία του χαρτοπαίχτη. Είχε αγαπηθεί; Έχει χάσει. Έμενε στο Coney Island, αλλά αυτό ήταν πριν πολύ καιρό και το μενταγιόν που φοράει γύρω στο λαιμό του είναι άδειο και δεν θυμάται ποια είκονα ήταν κάποτε μέσα.

Και τώρα είναι η ώρα για σβήσιμο. Συγχαρητήρια, τα κατάφερες.

Απλά προσευχήσου να μην καταλήξεις σε κάποιο κάποιο τραγούδι των Velvet Underground. Δεν είναι τόσο εύκολο να ξεφύγεις από αυτά.»

(Πηγή: TheNewYorker )

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.