Παντρεμένοι Vs ανύπαντρων: Tελικά ποιοι είναι οι πιο ευτυχισμένοι

08:07 11/2/2024 - Πηγή: Huffington Post Greece

Η προσδοκία για μια πιο ευτυχισμένη ζωή μετά από έναν όμορφο γάμο, μπορεί τελικά να μην ανήκει μονάχα στον κόσμο των παραμυθιών. Υπάρχει και στην πραγματική ζωή και τα δεδομένα το επιβεβαιώνουν. 

Πιο συγκεκριμένα, οι ενήλικες που είναι παντρεμένοι αναφέρουν ότι είναι πολύ πιο ευτυχισμένοι σε σχέση με εκείνους που βρίσκονται σε οποιαδήποτε άλλη κατάσταση σχέσης, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Gallup, που δημοσιεύθηκε την Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου.

«Όπως και αν αναλύσoυμε

τα δεδομένα, βλέπουμε ένα αρκετά μεγάλο και αξιοσημείωτο πλεονέκτημα στο να είναι κανείς παντρεμένος από την άποψη του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι αξιολογούν τη ζωή τους», δηλώνει ο συγγραφέας της δημοσκόπησης Τζόναθαν Ρόθγουελ, κύριος οικονομολόγος της Gallup.

Από το 2009 έως το 2023, περισσότεροι από 2,5 εκατομμύρια ενήλικες στις Ηνωμένες Πολιτείες ρωτήθηκαν για το πώς θα αξιολογούσαν τη ζωή τους, με το 0 να είναι η χειρότερη δυνατή βαθμολογία και το 10 η υψηλότερη.

Στη συνέχεια, οι ερευνητές ρώτησαν τους συμμετέχοντες ποιο εκτιμούσαν ότι θα ήταν το επίπεδο ευτυχίας τους σε πέντε χρόνια.

Για να θεωρηθεί ότι ευημερεί, ένα άτομο θα έπρεπε να αξιολογήσει το βαθμό ευτυχίας από τη ζωή του ξεκινώντας από το επτά και πάνω και την προσδοκία του για το μέλλον από το οκτώ και πάνω.

Έτσι διαπιστώθηκε ότι κατά την περίοδο της έρευνας, τα επίπεδα ευτυχίας που ανέφεραν οι παντρεμένοι ήταν υψηλότερα σε σχέση με εκείνα που προέκυψαν από τους ανύπαντρους, κατά ένα σημαντικό ποσοστό 12% με 24%.

Και το χάσμα εξακολούθησε να υπάρχει ακόμη και όταν οι ερευνητές αναπροσάρμοσαν τις ερωτήσεις τους για να συνυπολογίσουν παράγοντες όπως η ηλικία, η φυλή, η εθνικότητα, το φύλο και η εκπαίδευση.

Η εκπαίδευση πράγματι, αποτέλεσε ισχυρό προγνωστικό παράγοντα της ευτυχίας. Ωστόσο, τα δεδομένα έδειξαν ότι οι παντρεμένοι ενήλικες που δεν πήγαν στο γυμνάσιο αξιολογούν τη ζωή τους πιο ευνοϊκά από τους ανύπαντρους ενήλικες με πτυχίο.

«Δεδομένα όπως η φυλή και η ηλικία, το φύλο και η εκπαίδευση έχουν μεγάλη σημασία. Αλλά ο γάμος φαίνεται να έχει μεγαλύτερη, όταν μιλάμε για τον βαθμό ικανοποίησης από την ύπαρξη», επισημαίνει ο Μπράντφορντ Γουίλκοξ, καθηγητής κοινωνιολογίας και διευθυντής του Εθνικού Προγράμματος Γάμου στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια. 

«Από ό,τι φαίνεται είμαστε πράγματι κοινωνικά όντα. Και όπως είπε και ο Αριστοτέλης, είμαστε φτιαγμένοι για να σμίγουμε μεταξύ μας», προσθέτει ο ίδιος.

Προσοχή: Ο τρόπος με τον οποίο επιλέγουμε σύντροφο επιδρά στην ευτυχία μας

Ίσως η ευτυχία που συνδέεται με τον γάμο έχει να κάνει με το τι προσδκούμε οι άνθρωποι από αυτόν, εξηγεί ο Ίαν Κέρνερ, θεραπευτής γάμου και οικογένειας.

«Την τελευταία δεκαετία παρατήρησα μια σταδιακή μετάβαση από τον ”ρομαντικό” στον ”συντροφικό γάμο”, που σημαίνει ότι οι άνθρωποι επιλέγουμε όλο και περισσότερο συζύγους που εξαρχής είναι περισσότερο φίλοι μας παρά παθιασμένοι εραστές μας. Επιλέγοντας με αυτό το κριτήριο είναι πιο πιθανό να προάγουμε τη μακροπρόθεσμη σταθερότητα και ικανοποίηση. Εξασφαλίζουμε μια ασφαλή βάση στο σπίτι, που θα είναι εκεί για εμάς, οποιεσδήποτε αντιξοότητες κι αν προκύψουν», διαπιστώνει ο Κέρνερ.

Δηλαδή πρέπει σώνει και ντε να παντρευτούμε για να είμαστε ευτυχισμένοι;

Υπάρχουν πολλά που μπορούμε να μάθουμε από τα δεδομένα, αλλά είναι δύσκολο να πούμε με βεβαιότητα ότι ο γάμος, είναι η αποκλειστική αιτία για τα υψηλότερα επίπεδα ευτυχίας. Ίσως οι άνθρωποι που αντιλαμβάνονται τη σταθερότητα ως ευτυχία είναι εκείνοι που αναζητούν τον γάμο και κατά αυτόν τον τρόπο, τελικά ευημερούν.

Όμως για εμάς, η ευτυχία μπορεί να βρίσκεται στην περιπέτεια. Και το να μην κάνουμε τις σωστές ερωτήσεις στον εαυτό μας όταν καλούμαστε να πάρουμε τόσο σοβαρές αποφάσεις, αποκλείεται να μας οδηγήσει στην ευτυχία. Διότι αν καταλήξουμε σε έναν δυστυχισμένο γάμο, θα καταλάβουμε πως καλύτερα να είχαμε παραμείνει ελεύθεροι.

(Με πληροφορίες από CNN).

Related...Σύγχρονη μονογαμία: Πώς διαφέρει από μια αποκλειστική σχέσηΌ,τι γνωρίζατε μέχρι σήμερα για τη μονογαμία, ίσως είναι λάθοςΣύφιλη: Φαινομενικά αθώα συμπτώματα που δεν αγνοούμε ακόμα κι αν δείχνουν να υποχωρούν