Ποιος παίρνει τις αποφάσεις για τη ζωή σου;

09:24 12/1/2020 - Πηγή: Huffington Post Greece

Η ζωή μας είναι απαιτητική, και κανένας δεν μπορεί να πει το αντίθετο. Και η δυσκολία της αυξάνεται όταν εγώ δεν είμαι σίγουρος για το πώς θα δράσω. Όταν αμφιταλαντεύομαι, διστάζω, ακυρώνω τη δράση, όταν σκέφτομαι πολύ τι θα κάνω και πώς θα το πάρουν οι άλλοι ή τι έχω να αποφασίσω, φτάνω σε διάφορα σταυροδρόμια της ζωής και δεν είμαι σίγουρος τι χρειάζεται να επιλέξω, τι χρειάζεται να αποφασίσω.

Θα ήθελα να έχω έναν ειδικό στο τσεπάκι, έναν ειδικό στο κινητό ή στο καλώδιο εδώ στο ακουστικό, σαν τηλεπαιχνίδι. Θα ήταν πολύ

ωραία κάθε φορά που αμφιταλαντεύομαι, που σκέφτομαι ποιον δρόμο να διαλέξω, ποια επιλογή να κάνω σε διάφορα ζητήματα που με απασχολούν στη ζωή μου, να έχω στο ακουστικό έναν δάσκαλο, κάποιον σοφό και να τον ρωτάω και να μου απαντάει.

Καταλαβαίνω πως αυτό είναι ανέφικτο, αλλά ακόμα και αν μπορούσε να συμβεί, θα αποτελούσε ένα τεράστιο βόλεμα και θα καταργούσε την προσωπική μας ελευθερία. Ούτε ο Θεός δεν το κάνει. Μας αφήνει ελεύθερους να δράσουμε. Τι συμβαίνει όταν εγώ δεν αποφασίζω, τι συμβαίνει όταν θολώνω και δεν ξέρω τι να επιλέξω; Έχω ένα δίλημμα: είναι Σάββατο βράδυ, και έχω αυτή την πρόταση, αυτή την παρέα και αυτό τον φίλο. Να βγω έξω να πάω με αυτή την παρέα; Τι να κάνω πραγματικά; Και αρχίζω και ρωτάω ένα κάρο γνωστούς, υποτίθεται φίλους. Με άλλα λόγια, ανθρώπους μη ειδικούς. Επειδή δεν έχω μια απάντηση σε αυτό που θέλω να αποφασίσω και φοβάμαι τι θα αποφασίσω, αλλά κυρίως επειδή φοβάμαι τις συνέπειες της απόφασής μου. Ενώ είμαι ήδη αδύναμος επειδή αμφιταλαντεύομαι, αρχίζω να χάνω και άλλη δύναμη, και άλλη ενέργεια, ρωτώντας: «Πώς το κάνω αυτό;»

Η ερώτηση από μόνη της, όπως και κάθε ερώτηση που δεν αφορά γνώση, έχει μια αμφισημία, μια αμφιβολία. Κάθε τέτοια ερώτηση με αποδυναμώνει, με κάνει να χάνω ενέργεια. Επιπλέον, ρωτάω ανθρώπους οι οποίοι σίγουρα δεν έχουν καλύτερη γνώση του θέματος από εμένα. Επί της ουσίας, ρωτάω ανθρώπους με την κρυφή πρόθεση να πάρουν αυτοί την ευθύνη της απόφασης.

Και με κάθε ερώτηση βγαίνω έξω από το κέντρο μου, απομακρύνομαι από απαντήσεις που βρίσκονται μέσα μου. Και δεν παίζει πραγματικά ρόλο το πόσο σημαντική ή μη είναι η απόφαση. Έχω αναγάγει αυτή τη συνήθεια σε σπορ της ζωής μου. Το κάνω με τους γονείς μου, το έκανα με τα αδέρφια μου, με τους συγγενείς μου, το κάνω με τον ή τη σύντροφό μου, με την ή τον πρώην σύζυγό μου.

Μια μικρή πληροφορία, λοιπόν, που θέλω να σου δώσω είναι η εξής: αν κάτι σε απασχολεί και έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε δύο επιλογές, διάλεξε την πιο «ξεβολευτική». Και αυτό επειδή, όταν κάνω την πιο ξεβολευτική επιλογή, αυτόματα διαλέγω να με βάζω στη δράση και να ξεκινάω να θεραπεύω ένα κομμάτι μου το οποίο έχρηζε βελτίωσης.

Περισσότερα στο www.jillandnikolas.com

ΠΡΙΝ ΦΥΓΕΤΕ Γράμμα στη Φανή και το Νικόλα Ευγένεια η πεμπτουσία του πολιτισμού