Πολλαπλοί Κόσμοι

Μετρώντας τη «συγκριτική απώλεια» ως μέγεθος μεταξύ Παρελθόντος και Μέλλοντος, με μονάδες Παρόντος—γιατί πάντα θυσιάζονται κάποια πράγματα στην πορεία προς την εξέλιξη—ανακαλύπτουμε πως δεν πρόκειται απλά για δύο διαφορετικούς κόσμους, αλλά για το ότι το Μέλλον ήδη εμπεριέχει πολλαπλούς κόσμους που αναδιατάσσονται μαζί με νέους, όπως π.χ. η Τεχνολογία και η Τεχνητή Νοημοσύνη, που ερευνώνται ταυτόχρονα με τις γεωπολιτικές εξελίξεις που επίκεινται και τις οικονομικές συμφωνίες και διεκδικήσεις των ισχυρών.

Μαζί με ένα κομμάτι Παρελθόντος, που αναγκαστικά έρχεται στην επιφάνεια γιατί υπάρχει

ακόμη, αναδύονται και οι πρώτες μνήμες του ανθρώπου, οι αισθήσεις ενός αμυδρού και λεπταίσθητου στην πραγματικότητα κόσμου, οι ανακαλύψεις, οι δημιουργίες και τα έως τώρα επιτεύγματα της Επιστήμης, που θα πρέπει να διαρκέσουν αναλλοίωτα στη σύσταση των πολλαπλών κόσμων του Μέλλοντος.

Οι αξίες, η Αισθητική, η Τέχνη και ο Πολιτισμός είναι συστατικά της ζωής.

Σκέφτομαι, λοιπόν, πώς θα υπάρξει η Σαντορίνη του Μέλλοντος αν χτιστούν σωμόν πολυκατοικίες στο νησί ή πεντάστερα ξενοδοχεία στο Σαρακήνικο, στη Μήλο και στην Ελαφόνησο του Μικρού και Μεγάλου Σίμου, όταν το πιο συναρπαστικό στοιχείο αυτών των τοπίων είναι η ερημιά τους.

Αυτό είναι ένα ερώτημα σκέψεων.

Όπως στην Αίγυπτο, όπου όλες οι σύγχρονες παρεμβάσεις πρέπει να γίνονται σε μεγάλη απόσταση από το «Παρελθόν», έτσι και αλλού υπάρχουν τοπία που, αν μεταβάλεις και το παραμικρό, τα καταστρέφεις μαζί με τα αναδυόμενα συναισθήματα.

Αποτελούν δείγματα γραφής της συνειδητότητας του ωραίου και έχουν λειτουργήσει εδώ και εκατοντάδες χρόνια ως χώροι ψυχικής συνάντησης με τα υλικά του κόσμου και τα μεγάλα νοήματα. Υπενθυμίζουν από τι είναι φτιαγμένη η φύση του ανθρώπου.

Πρέπει να σκεφτεί κανείς, λοιπόν, πως στον παρόντα χρόνο η σιωπή δεν επιτρέπεται και η άγνοια δεν συγχωρείται—όσο κι αν σήμερα οι Αγορές κυβερνούν, οδηγώντας σε έναν άλλο κόσμο μειωμένης αισθητικής.

Το να ζεις, όμως, σε έναν τόπο όπου συνυπάρχουν οι αξίες με την εξέλιξη αποτελεί δικλείδα ασφαλείας, για να μην χαθούν όλα αυτά.

Ο αντιληπτός κόσμος αλλάζει ραγδαία, περίπου τείνει να ακυρώσει το Παρόν.

Η απουσία ήδη μετρά περισσότερο από την παρουσία και συνιστά ένα καθοριστικό και πιο κρίσιμο μέγεθος για την εξέλιξη.

Είναι πλέον σαφές ότι δεν μπορείς να λείπεις από τις εξελίξεις.

Το άυλο, που φιλοξενείται στην ύλη, διαπερνά τον χρόνο και υπήρξε πάντα ένα από τα αντικείμενα έρευνας.

Άλλωστε, οι αριθμοί, οι σκέψεις, οι επιθυμίες, τα συναισθήματα, η πνευματική Ελευθερία που δεν εξαγοράζεται, η ανεξαρτησία της διανόησης είναι όλα άυλα και φιλοξενούνται στον κάθε άνθρωπο ανάλογα.

Μπορούν να φιλοξενηθούν και να συνυπάρξουν στα ηλεκτρονικά κυκλώματα και στην Τεχνητή Νοημοσύνη, που υστερούν σε αισθητική.

Το Μέλλον παραγγέλνεται μέσα σε συνθήματα του τύπου «Οικονομικός μαρασμός των άλλων», «Κάνω ό,τι θέλω», «Δεν υπάρχουν σύνορα, δεν υπάρχουν λαοί»—αφού έχει προηγηθεί η Παγκοσμιοποίηση, με τα γνωστά λανθασμένα αποτελέσματα: ο αποχρωματισμός των εθνικών χαρακτηριστικών και η ετερόκλητη απεδαφοποίηση.

Διαφαίνεται ήδη ότι η επόμενη πρόταση για την ανθρωπότητα είναι η δημιουργία αυταρχικών κυριαρχιών, με χαρακτηριστικά αναίδειας, υποτίμησης και ύβρεως στην επικράτηση των ισχυρών βάσει σχεδίων.

Αυτοί που αιφνιδιάστηκαν είναι οι άνθρωποι του Πολιτισμού.

Γιατί αυτοί μπορούν και δημιουργούν σπάνια γη στην άβυσσο, έδαφος για το «ίσταμαι» στην Ιστορία.

Λέλη Μπέη

Keywords
Τυχαία Θέματα
Πολλαπλοί Κόσμοι,pollaploi kosmoi