Πώς είναι να είσαι ο πιο μισητός Έλληνας, Νικήτα Κλιντ;

08:48 16/1/2016 - Πηγή: Huffington Post Greece

Ο Νικήτας Κλιντ βρίσκει τον τρόπο να είναι πάντοτε στην επικαιρότητα. Με τη μουσική του, τις συναυλίες και τις συνεργασίες του στο στούντιο και επί σκηνής, αλλά και με τις δηλώσεις και τις πράξεις του.
Ως X-Ray, έβρισκε τον τρόπο να μας απασχολεί μουσικά μέσω των Active Member αλλά και εκτός του στενού πεδίου της μουσικής, μέσω ενεργειών όπως το αξέχαστο κάψιμο του αμερικάνικου διαβατηρίου στη συναυλία συμπαράστασης στη Σερβία, το 1999.
Τα χρόνια πέρασαν, ο X-Ray έφυγε από τους Active Member,

μεγάλωσε, έγινε Νικήτας και συνεχίζει να μας απασχολεί μουσικά, κυρίως με τις Ρόδες (United πλέον), αλλά και με τα υπόλοιπα πρότζεκτ του. Εξακολουθεί φυσικά να μας απασχολεί και με τις πράξεις του.

Τον περασμένο Σεπτέμβρη, η παρουσία του στην προεκλογική συγκέντρωση του Ποταμιού προκειμένου να στείλει μήνυμα κατά της αποχής, ώστε να μην βγει η Χρυσή Αυγή τρίτο κόμμα, προκάλεσε κύμα αντιδράσεων και κριτικής εναντίον του. Για κάποιος, που δεν χάνουν ευκαιρία να τον κράξουν, από επαναστάτης κι αριστερός έγινε βολεμένος και “νεοφιλελέ”. Για άλλους, είπε απλά ανοιχτά για ακόμη μια φορά τη γνώμη του.

Ακόμα κι όταν δεν φροντίζει ο ίδιος πάντως να έρχεται στο προσκήνιο, φροντίζει γι’αυτό η επικαιρότητα. Η τελευταία συναυλία των Active Member στα τέλη του 2015, μοιραία έστρεψε τους προβολείς πάνω -και- στον Νικήτα. Βοήθησε σε αυτό και ο B.D. Foxmoor, ο οποίος είχε φυλάξει μερικά λόγια για τον παλιό του συνεργάτη στη συνέντευξη που έδωσε στο Oneman.

Η επερχόμενη συναυλία που θα δώσουν οι Ρόδες United στις 23 Ιανουαρίου στο Gagarin 205, ήταν όπως καταλαβαίνεις απλά η αφορμή για μια εφ’ όλης της ύλης κουβέντα μαζί του. Οι Active Member, οι Ρόδες, το Ποτάμι, η Χρυσή Αυγή και ο Φύσσας, όλα είχαν θέση στη συζήτηση και ως συνήθως, ο Νικήτας δεν μάσησε τα λόγια του και σχολίασε τα πάντα.

Πώς οι Ρόδες έγιναν United

Δώσαμε ραντεβού με τον Νικήτα στον Κεραμεικό κι όταν έφτασα τον βρήκα να είναι εκεί και να με περιμένει. Είχα ήδη διαλέξει όλες τις ερωτήσεις που θα του κάνω μόλις ξεκινήσει η κουβέντα μας, όμως τα δυσάρεστα νέα που είχα πληροφορηθεί ελάχιστα λεπτά πριν, άλλαξαν τα πλάνα μου.
"Έμαθες για τον Bowie ε;” τον ρώτησα σχεδόν μηχανικά, αδυνατώντας να σκεφτώ οτιδήποτε διαφορετικό. “Ναι ρε γαμώτο”, σχολίασε σκεπτικός και η αρχή της συζήτησης πήρε ένα μαύρο χρώμα το οποίο σε καμία περίπτωση δεν είχα σκεφτεί ότι θα της δώσω, σίγουρα όχι με το καλημέρα. Δεν γαμιέται σκέφτηκα, τουλάχιστον μπήκαμε σε μουσικά μονοπάτια, οπότε ας μείνω σε αυτά και ας περάσω στην συναυλία που ετοιμάζουν οι Ρόδες United. Η ζωή και η μουσική συνεχίζονται.
“Η συναυλία που έρχεται θα είναι μια γιορτή, επειδή ολοκληρώσαμε αυτό που υποσχόμασταν 3 χρόνια τώρα. Μετά από 4 χρόνια δουλειάς με τις Ρόδες United, έχουμε επιτέλους ένα δίσκο στα χέρια μας, ο οποίος θα κυκλοφορήσει την 1η Φλεβάρη στο bandcamp και στη συνέχεια θα βρούμε έναν τρόπο να κυκλοφορήσει και σαν CD”. Bandcamp άρα και δωρεάν, σκέφτομαι, όμως για ακόμη μια φορά παραείμαι ρομαντικός και παντελώς άσχετος με τα λεφτά που χρειάζονται για να ολοκληρωθεί ένα άλμπουμ.

“Δεν θα είναι δωρεάν, αλλά δεν θα κυκλοφορήσει μέσα από εταιρεία, θα έρχεται από εμάς. Εκ των πραγμάτων, κανείς δεν μπορεί να καταλάβει αν είναι καλό ένα άλμπουμ, μέχρι να το ακούσει κι εμείς δεν είχαμε το υλικό στα χέρια μας, επομένως δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι γι’αυτό. Στη συναυλία θα ακούσετε για πρώτη φορά όλα τα νέα μας τραγούδια.. Όποιος γουστάρει να το ακούσει και να βοηθήσει, θα έρθει”.

Οι Ρόδες επανενώθηκαν και μετά από 4 ολόκληρα χρόνια προετοιμασίας, είναι έτοιμοι να μας παρουσιάσουν ένα στούντιο άλμπουμ. Τι να περιμένουν οι φαν της μπάντας και κυρίως, αισθάνεται ο Νικήτας μουσικά κατασταλαγμένος αυτή την περίοδο; Λίγο να τον έχεις παρακολουθήσει άλλωστε, γνωρίζεις ότι πάντα ήθελε να πειραματίζεται και να δοκιμάζει διάφορα πράγματα σε ότι αφορά τη μουσική του.

“Κατασταλαγμένος δεν ξέρω αν αισθάνομαι γιατί γενικά είμαι κι ό,τι να ναι. Πετύχαμε πάντως να κάνουμε αυτό που πάντα ήθελα, δηλαδή να γράψουμε όλοι οι μουσικοί συγχρόνως ένα άλμπουμ στο στούντιο. Ήταν κάτι που ήθελα πολύ να κάνω κι έγινε μετά από πολύ κόπο. Σχεδόν όλα τα κομμάτια γράφτηκαν στο στούντιο ANTart με τη μία, εκτός των φωνητικών. Θεωρώ αυτό το δίσκο ως ό,τι πιο ολοκληρωμένο έχω κάνει. Το ύφος είναι λίγο τανγκολαϊκό, η μάνα μου τον χαρακτήρισε έτσι όταν της έβαλα να τον ακούσει. Θα έχουμε μέσα διασκευές Τσιτσάνη, Χατζηδάκι, μέχρι και Παγκανίνι”.

Από τις Ρόδες φτάσαμε στις Ρόδες United. Τι πήγε στραβά την πρώτη φορά; “Κάναμε δυο δίσκους και μετά ήρθε ο φυσικός θάνατος, δεν έγινε κάτι ιδιαίτερο, τα προβλήματα της ζωής. Κάποια προβλήματα με ναρκωτικά για ορισμένα μέλη, λίγο τα πολιτικά, λίγο τα ερωτικά κι έγινε της πουτάνας. Δεν τσακωθήκαμε ακριβώς, απλά ‘έσπασε’ η μπάντα”. Και τώρα, πώς έστρωσε ξανά η φάση;

“Μετά τη διάλυση των Ροδών προσπάθησα να βγάλω άκρη μόνος μου, το έριξα στα πάρτι. Αλλά το συγκρότημα είναι μια ανάγκη, όταν είσαι σε μπάντα και η μουσική είναι ζωντανή, είναι αλλιώς. Μου έλειψε αυτό. Ακόμα και γέρος 70 χρονών να είσαι, μπορείς να έχεις μια κομπανία”. Οι Ρόδες United επέστρεψαν για να μείνουν δηλαδή;

“Όλες οι μπάντες, κάποτε έχουν ένα τέλος, δεν μπορείς να παντρευτείς μια μπάντα, εκτός αν είσαι οι Rolling Stones. Ελπίζω απλά αυτό το τέλος να μην έρθει σύντομα”. Ακόμα κι αυτοί οι δυο πρώτοι δίσκοι πάντως, πρόλαβαν πάντως να μας αφήσουν πολλά αγαπημένα κομμάτια. Όσο για το αγαπημένο του ίδιου του Νικήτα;

“Το ‘Bitches’, είναι ραπ κομμάτι αληθινό, αγγίξαμε την τελειότητα εκεί”, μου λέει και γελάει πριν καν ολοκληρώσει τη φράση του. Γρήγορα πάντως σοβαρεύει και παραδέχεται το αυτονόητο: “Ο κόσμος αγαπάει το ‘Για την Αγάπη Αυτή’ επειδή πατάει στην κομματάρα το ‘Just The Two Of Us’ και σε όλους αρέσει η soul μουσική”. Ε ναι.

Μετά από τόσα χρόνια στο χώρο, πώς κρίνει το επίπεδο της ελληνικής ραπ σκηνής σήμερα; “Το επίπεδο της ραπ είναι καλύτερο από ποτέ, γιατί βγαίνει ο καθένας και γράφει χωρίς να τον κουμαντάρει κανένας καλλιτεχνικά κι ιδεολογικά. Έχουμε τον N.O.E., τον Νέγρο του Μοριά, μια χαρά. Άνετα θα συνεργαζόμουν μαζί τους”. Μιας και έφερε στην κουβέντα τις συνεργασίες, αυτή η περιβόητη συνεργασία με τον Μικρό Νικόλα, πώς προέκυψε; “Ο Μικρός Νικόλας είχε -γιατί τώρα ξέφυγε κι αυτός- παραγωγό τον Empne, ο οποίος είναι από τη Ζαχάρω, όπως κι ο Νικόλας. Ήταν 7 χρονών ο Νικόλας και τον βάζανε και έλεγε ραπ για πλάκα, ώσπου πήγε 14 και του έβγαλε ένα αλμπουμάκι εκεί και μ’ άρεσε. Είχε πλάκα, μου άρεσε αυτή η πλάκα και αποφάσισα να συμμετάσχω. Έμπλεξε όμως με τη showbiz και ξέφυγε κι αυτός. Μέχρι κι ο μικρός Νικόλας ξέφυγε φίλε”.

Το κεφάλαιο Active Member
Τα πρώτα του μουσικά βήματα -και τι βήματα- ο Νικήτας τα έκανε μέσα από τους Active Member. Πώς βρέθηκε ένα 18χρονο παιδί να είναι μέλος μιας εκ των κορυφαίων ραπ (ή και low bap, μη βαράτε) μπαντών της εποχής; Είχε αναπτύξει μια αγάπη στη μουσική και τις ρίμες από μικρός;

“Όταν ήμουν 18 χρονών η Αθήνα ήταν μια έρημη πόλη, καμία σχέση με σήμερα. Εγώ ήθελα να γίνω αρχιτέκτονας, όμως δεν τα κατάφερα στις Πανελλήνιες. Ήμουν στον κόσμο μου. Πιο μικρός δεν έγραφα μουσική, είχα απλά ένα διπλό κασετόφωνο, με το οποίο άρχισα να ασχολούμαι όταν γνώρισα τους Active Member, για να κάνω κάτι λούπες. Δεν υπήρχε sampler τότε, δηλαδή υπήρχε, αλλά πού να το βρεις; Έφτιαχνα λοιπόν λούπα και ξανά λούπα πατώντας το Rec στο κασετόφωνο κι από πάνω με ένα μικρόφωνο πέρναγα τους στίχους. Παιδικά πράγματα”. Αφού δεν είχε καν ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική, πως συναντήθηκαν οι δρόμοι του με τους Active Member;

“Τυχαία τους γνώρισα, από έναν συμμαθητή μου. Ακουγόταν ότι γίνεται ένα χιπ-χοπ πάρτι με TXC και Active Member κι όποιον άλλο ήταν εκεί. 200 άτομα ήταν όλη η σκηνή και μαζεύονταν όλοι. Γνωριζόμασταν όλοι, τα πάρτυ αυτά τα έκανε ο Τζάκσον στο Βύρωνα, ένας Αφροαμερικάνος πρώην πεζοναύτης που είχε αράξει Βύρωνα. Εκεί τους είδα όλους, Active Member, TXC, FFC, τα μελλοντικά Ημισκούμπρια. Για κανά εξάμηνο ήταν όλοι μαζί, μετά άρχισε να σπάει η φάση”. Οι γνωστές διαμάχες της σκηνής, για τις οποίες έχουμε όλοι ακούσει μυθικές ιστορίες. Αφού όλα ξεκίνησαν με κοινά πάρτυ και φιλίες, τι διάολο πήγε τόσο στραβά στη συνέχεια;
“Μεσολάβησε η φυσική παρουσία του καθενός. Ο καθένας ήταν από άλλη γειτονιά και απ’ άλλο γκρουπ και απλά τράβηξε το δρόμο του. Διαμάχες δεν υπήρχαν τόσες πάντως, απλώς δεν ταίριαζαν τα χνώτα όλων με όλους. Εμείς οι Active Member ήμασταν λίγο από άλλο πλανήτη, είναι κι ο Μιχάλης ο καπετάν Ένας, αλλά μη νομίζεις όλοι έχουν έναν Μιχάλη μέσα τους. Όσα έγιναν μετά τη δολοφονία του Φύσσα πάντως έδειξαν πως όταν υπάρχει μια στοιχειώδης ανάγκη μπορούμε να τα αφήσουμε αυτά στην άκρη”. Σκόπευα να επανέλθω και στη δολοφονία του Φύσσα και στην ανακωχή που κήρυξε η σκηνή. Δεν ήθελα όμως να κλείσω το κεφάλαιο Active Member τόσο γρήγορα. Τι έφερε τη φυγή του, το 2002;

“Όσο ήμουν στους Active Member ήταν λες και ήμουν στο σχολείο, δεν μπορούσα να κάνω κάτι δικό μου και το είχα καημό. Δεν είχα περιθώριο να κάνω τίποτα, ήταν ένα σχολείο με δάσκαλο το Μιχάλη. Δεν είχα κανένα πρόβλημα αρχικά. Δεν είχα και φιλοδοξία τότε να κάνω κάτι δικό μου. Όταν τέλειωσα το “σχολείο”, τότε το αποφάσισα. Βαρέθηκα κάποια στιγμή, 9 χρόνια σχολείο είναι πολύ”.

Και τότε, Ρόδες; “Δεν μπορούσα να κάτσω στα αυγά μου. Πήγα σε μια σχολή σκίτσου και μετά μου ήρθε ότι πρέπει να ασχοληθώ πάλι με τη μουσική. Τότε ήταν που φτιάχτηκαν οι πρώτες Ρόδες”. Όσο για το πως είδε το πρόσφατο τέλος των Active Member και τι αισθάνθηκε γι’ αυτό; “Το τέλος των Active Member εγώ το είδα απ’ έξω, ήταν ένα κεφάλαιο που το είχα κλείσει 10 χρόνια πριν. Όλα έχουν ένα τέλος πάντως”. Σε μια συναυλία των Active Member είχε φροντίσει ο Νικήτας να γίνει γνωστός στο πανελλήνιο, καίγοντας το αμερικάνικο διαβατήριό του. Πάντα είχα την απορία για το τι ακολούθησε.

“Δεν μπορώ να πάω πια στις ΗΠΑ κι ο γιος μου δεν μπορεί να πάρει την αμερικάνικη υπηκοότητα λόγω αυτού, μέχρι τουλάχιστον να το ξεκαθαρίσω. Πρέπει να πάω στην πρεσβεία, να πληρώσω πρόστιμο, δεν ξέρω τι θα μου πούνε, μπορεί να μου πούνε να πάω να γαμηθώ. Είχα πάει μια φορά και μου είπαν να τους φέρω μια υπεύθυνη δήλωση. Μαλάκας είμαι; Τότε άρεσε στον κόσμο, κανείς δεν καίει όμως τώρα το ελληνικό του διαβατήριο για να διαμαρτυρηθεί. Αποφάσισα ότι δεν θα κάψω κανένα άλλο διαβατήριο, δεν έχει νόημα.”
Μιας και ανέφερε τον μικρό του γιο, τι συμβουλές του δίνει ως πατέρας; (είπαμε, ο Νικήτας μεγάλωσε) “Να είναι καλό παιδί, τίποτα άλλο. Να μην είναι κακομαθημένος και να χαίρεται τη ζωή”.

Η δολοφονία του Φύσσα και η ανακωχή με το Μιχάλη

Με τη δυσάρεστη αφορμή της δολοφονίας του Παύλου, η χιπ-χοπ κοινότητα της χώρας άφησε στην άκρη τις διαφορές της και ενώθηκε για την κοινή συνέντευξη τύπου στην ΕΣΗΕΑ. Γρήγορα όμως, άρχισε και πάλι η γκρίνια.
“Άρχισε ένας πόλεμος που ενώ τον περιμέναμε από την άκρα δεξιά, ήρθε από την άκρα αριστερά. Όχι από παντού, από μεμονωμένα άτομα. Στην Ελλάδα το έχουμε αυτό, δεν συνεργαζόμαστε εύκολα. Έχουμε και τον καπετάν Ένα που τον μισούν πολλοί”.
Δεύτερη φορά που αποκαλεί το Μιχάλη καπετάν Ένα μέσα σε λίγα λεπτά. Γιατί χάλασε η σχέση των δυο πρώην συνεργατών (γιατί φίλοι δεν φαίνεται ότι υπήρξαν ποτέ);
“Αυτή η φάση που με έβριζε άρχισε από το 2002, όταν έφυγα από τους Active Member. Tο είδε σαν προδοσία, είναι στον χαρακτήρα του Μιχάλη αυτό, δεν πειράζει. Από τη στιγμή που του είπα ‘Μιχάλη φεύγω’, είχε ένα θέμα. Ο Μιχάλης μοιάζει με το ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργεί έναν εχθρό, ώστε οι δικοί του να μην βαριούνται και να μη φύγουνε. Έτσι είναι ο Μιχάλης, χαλάλι. Δεν έχω πρόβλημα εγώ, ο Μιχάλης προδίδεται, έχει τα δικά του κόμπλεξ. Καλύτερα να σε βρίζουν πιστεύω παρά να σε κοροϊδεύουν. Δεν το σκέφτεται και πάρα πολύ έξυπνα”.

Ναι αλλά οι κοινές συνεντεύξεις, το επί σκηνής reunion; Φάνηκε πως το τσεκούρι του πολέμου πάει επιτέλους να θαφτεί. “Όταν βρεθήκαμε στην κηδεία του Φύσσα τα βρήκαμε, έχουμε περάσει και 10 χρόνια μαζί. Περασμένα ξεχασμένα πια. Έχει μεγαλώσει κιόλας κι είναι κουλ πια. Από μακριά κι αγαπημένοι όμως”, τονίζει, δείχνοντας πως ο ίδιος είναι διατεθειμένος να ρίξει τους τόνους, αρκούμενος απλά σε μερικές περιστασιακές σπόντες τύπου καπετάν Ένας. Στις συναυλίες τους έχει πάει;
“Εγώ έχω πάει σε πολλές συναυλίες των Active Member, σε κάποιες έκατσα, σε κάποιες έφυγα. Δεν με ήθελαν εκεί. Πριν το Φύσσα ιδιαίτερα αυτά, τώρα δεν υπάρχει τόσο πρόβλημα. Πήγα στο reunion όπου ο Μιχάλης τραγούδησε και 2 τραγούδια Ρόδες. Από τη στιγμή που ο B.D. Foxmoor είπε το “Για την Αγάπη Αυτή” και την “Απομυθοποίηση” τι να μου πούνε μετά; Είχα free pass. Μπορεί βέβαια αν πάω τώρα να μου λένε για το Ποτάμι”. Αυτός ήταν ο λόγος που δεν πήγε και στην τελευταία τους συναυλία;
“Στην τελευταία δεν πήγα γιατί είχα live εκείνη την ημέρα, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν θα πήγαινα, τρελός είμαι; Ήταν πρόσφατες κι οι εκλογές και θα είχα θέμα. Δεν με πειράζει να με κράζουν είτε για την πολιτική είτε για το low bap. Όταν με κράζουν και για τα δυο μαζί όμως, με κουράζει. Και πάλι όμως το προτιμώ απ’ το να λένε για ναρκωτικά, λες και είμαι ο Σιδηρόπουλος. Αυτοί λιώνουν στην πρέζα, εμένα κράζουν”.

Νικήτας cleaned

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Για τη σχέση του Νικήτα με τα ναρκωτικά, έχουν ακουστεί πολλά και ιδιαίτερα πολλές χοντράδες. Πριν την κουβέντα μας, δεν είχα αποφασίσει αν θα κάνω κάποια αναφορά στο θέμα. Τώρα που το έβαλε ο ίδιος στη συζήτηση, ήταν πια μονόδρομος. Είναι άδικα όλα όσα του καταλογίζουν, ακόμα κι αυτοί που ο ίδιος χαρακτήρισε ως πρεζάκια;
“Δεν το θεωρώ άδικο γιατί έχω δοκιμάσει τα πάντα. Το θεωρώ υποκριτικό, όπως στο λέω, οι τύποι λιώνουν στην πρέζα και κράζουν εμένα. Εγώ μπάφο ήπια πρώτη φορά στα 30, τότε άρχισα να πίνω συστηματικά” μου λέει με πλήρη ειλικρίνεια και μιλάει για μια δύσκολη στιγμή της ζωής του.

“Πέρασα μια ζόρικη διετία εκεί που έφτιαχνα το Moriginal. Είχα μόλις χωρίσει, δεν είχα μία και έφτιαχνα το άλμπουμ, συνεργαζόμουν και με τον Τσάμπουρα που είναι ο πιο επικίνδυνος απ’ όλη τη μπάντα. Δεν είχα κάποιο θέμα συγκεκριμένο, ο Τσάμπουρας από την άλλη είχε κι ακόμα το παλεύει. Εγώ ευτυχώς το ξεπέρασα”.

Το Ποτάμι
Μετά την παρένθεση των ναρκωτικών, η οποία έκλεισε τόσο στη ζωή του Νικήτα, όσο και στη κουβέντα μας, ήρθε η ώρα να πιάσουμε την περιβόητη εμφάνιση του Νικήτα στην προεκλογική συγκέντρωση του Ποταμιού. Ο Νικήτας καταλαβαίνει ότι προκάλεσε την οργή αρκετών. Θεωρεί πως έκανε κάποιο λάθος;

“Τίποτα δεν πήγε λάθος. Αυτοί οι άνθρωποι υπάρχουν, είναι λάθος αλλά υπάρχουν. Ήθελα να πω ένα όχι στην αποχή και διάλεξα το Ποτάμι για να το κάνω. Ο καθένας διαλέγει ό,τι θέλει”. Γιατί με το Ποτάμι, για να αντιγράψουμε και το προεκλογικό σλόγκαν του κόμματος; “Ξέρω διάφορους από εκεί, τον Κοτανίδη, τον Πετρουλάκη τον σκιτσογράφο, αριστερούς, πρώην Λαμπράκηδες”. Τον ίδιο τον Θεοδωράκη;
“Τον Θεοδωράκη τώρα τον γνώρισα. Οι εκπομπές του δεν μου άρεσαν, τις έβρισκα λίγο μελό. Εκτιμώ όμως την κίνηση που έκανε. Δεν μπορεί να ελέγξει όλους όσους είναι μέσα εκεί, ακόμα δεν μπορείς να το πεις κόμμα αυτό που έχει σχηματιστεί, μπορεί αύριο να μην υπάρχει, δεν έχει καταφέρει να πείσει ούτε τον εαυτό του ακόμα. Όποιος είναι στο κέντρο, δεν μπορεί να έχει ξεκάθαρη θέση, γιατί οι άλλοι δυο έχουν τέλεια μηνύματα. Ο ένας λέει ασφάλεια, ο άλλος αλλαγή. Μπαμ μπαμ, με μια λέξη το περιγράφεις και τελειώνεις. Τι να κάνουμε εμείς μετά; Λέμε, λέμε και βαριέται ο άλλος”. Πολιτικά, μπορούμε να θεωρήσουμε τον Νικήτα έναν απλό ψηφοφόρο του Ποταμιού ή κι ένα εν δυνάμει μέλος του;

“Εγώ πήγα εκεί και εξαρχής ξεκαθάρισα ότι δεν ανήκω στο κόμμα, ήθελα απλά να στείλω ένα μήνυμα εναντίον της Χρυσής Αυγής για να μη βγει τρίτο κόμμα. Δεν τα είπα μασημένα, τα είπα αναλυτικά, νευρίασα που τρώει όλο το κράξιμο το Ποτάμι, λες και 20 χρόνια αυτό κυβερνάει και φταίει για την κατάντια μας. Εγώ ψήφισα Ποτάμι, ο καθένας μπορεί να ψηφίσει ό,τι θέλει. Κι ο Μιχάλης λέει ότι δεν ψηφίζει, όμως με το ναι και το όχι δεν έκανε αποχή, τάχθηκε ξεκάθαρα. Πέρα απ’ το πως λέγεται κάτι, χρειάζεται να υπάρχει ένα κέντρο. Φαντάσου ότι απ’ το να έβγαινε ο Τζιτζικώστας, ο Άδωνις ή ο Μεϊμαράκης, προτιμώ που βγήκε ο Κυριάκος. Να δεις που τώρα θα με πούνε δεξιό”. Δεξιό δεν τον έχουν πει ακόμα, του έχουν όμως δώσει πολλούς χαρακτηρισμούς. Γιατί τόση οργή για την κίνησή του;

“Αυτοί που λέγονται αριστεροί σε αυτή τη χώρα υπηρετούν το λαϊκισμό, το παλιό ΠΑΣΟΚ, δεν έχουν και μεγάλη σχέση με την αριστερά. Όταν σε βρίζουν πολλοί, βρίσκουν αφορμή αυτοί που σε μισούν έτσι κι αλλιώς, αυτοί όμως είναι λίγοι. Οι πιο πολλοί απλά δεν γουστάρουν, όπως είχαν φρικάρει από τότε που είπα ότι ήθελα να κλείσει η ΕΡΤ. Μην τους πειράξεις το βόλεμα, θα σε φάνε ζωντανό. Βλέπουν κάποιον που δουλεύει και τον γαμάνε, όπως κάνουν στα χωράφια που πυροβολάει ο ένας τον άλλο”. Όλα αυτά που άκουσε, τον κάνουν να μετανιώνει για όσα είπε; Πιστεύει πως θα ήταν καλύτερο να διαλέξει ένα άλλο όχημα για να τοποθετηθεί, ή να κρατήσει τις σκέψεις του για τον εαυτό του, μιας και πολλές φορές μοιάζει με εύκολο στόχο;
“Δεν μετανιώνω, ίσως αν ήμουν πιο έξυπνος να ήταν όλα καλύτερα στη ζωή μου, δεν λέω. Εύκολο στόχο δεν θα με έλεγα γιατί δεν έχω κάνει και πίσω ποτέ. Κι άλλοι μιλάνε, απλά λένε άλλα, εγώ δεν λέω αυτά που θέλουν να ακούσουν". Πλέον θα το σκέφτεται περισσότερο πριν τοποθετηθεί δημόσια;

“Τρελός είσαι; Δεν παίζει. Απλά θα προσέχω κι εγώ τι να πω για να μην με φάνε ζωντανό. Τα λέω λίγα-λίγα, ξεθυμαίνουν λίγο και μετά συνεχίζω. Το τελευταίο δεν νομίζω να μου το συγχωρήσουν ποτέ αλλά δεν με νοιάζει, ίσα-ίσα που δεν θέλω να έχω και καμία σχέση μαζί τους”. Μετά απ’ όλα αυτά, υπάρχει περίπτωση να τον δούμε ποτέ στην πολιτική;

“Μαλάκας είμαι; Με έχουν προσεγγίσει όλοι. Παλιότερα κι ο ΣΥΡΙΖΑ. Μη φανταστείς καμία σοβαρή πρόταση, σε θέλουν κοντά τους, σου κλείνουν και κάνα live, λεφτά υπάρχουν”. Την αριστερά, την έχει πλέον αποκηρύξει πλήρως; “Ο πατέρας της μάνας μου πήγε εξορία κι η μάνα της φυλακή επειδή ήταν αριστεροί. Ο πατέρας μου ήταν χίπης φιλελεύθερος που στην Αμερική σήμαινε κομμουνιστής. Εδώ με το που πεις φιλελεύθερος ακούνε νεο-φιλελεύθερος και βγάζουν σπυριά. Έχω αριστερές καταβολές, δεν μεγάλωσα όμως σε μια οικογένεια που δεν παραδέχτηκε τα λάθη της Αριστεράς, τον εμφύλιο, δεν μεγάλωσα με το παραμύθι ότι φταίνε πάντα οι άλλοι. Αυτοί ζούνε στο 48, όλα τους φταίνε. Ευθύνεται ο Παπανδρέου γι’ αυτό, αυτός το έστρωσε με τα “ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά”.

“Στα Εξάρχεια κάνουν κουμάντο μπράβοι και πρεζέμποροι”

Οι αντιδράσεις που προκάλεσε τον περασμένο Σεπτέμβρη ο Νικήτας, δεν έχουν περιοριστεί μόνο σε λεκτικές απειλές. Πρόσφατα έπεσε θύμα επίθεσης κατά τη διάρκεια μιας βόλτας του στην περιοχή των Εξαρχείων. Φοβάται πλέον για την ασφάλειά του;
“Για την ασφάλειά μου δεν ανησυχώ ιδιαίτερα, μπροστά μου δεν με βρίζουν εύκολα, μόνο όταν είναι πολλοί μαζεμένοι. Άλλο στο ίντερνετ που βρίζουν για πλάκα. Κι όταν είναι πολλοί μαζεμένοι βέβαια κάπως βρίσκω τρόπο και τους αποφεύγω, εκτός από την τελευταία φορά που έγινε το πέσιμο, σκάσανε 3 πιτσιρικάδες με λοστάρι κι άλλοι 2 που βλέπανε. Το χάσανε κι αυτοί. Οι παλιοί Εξαρχειώτες δεν έχουν πρόβλημα μαζί μου, κάτι νέα παιδιά και οι στρατευμένοι, οι εργατοπατέρες, αυτοί με κυνηγάνε”. Γιατί τέτοια στοχοποίηση;

“Είναι από αυτούς που θέλουν να καθαρίσουν τα Εξάρχεια από το κακό. Είπα να βοηθήσω κι εγώ και να μην πηγαίνω πια. Με θεωρούν μνημονιακό, δεξιό, προδότη, δεν ξέρω. Εγώ πιστεύω ότι αυτοί είναι πολύ πιο κοντά στους δεξιούς απ’ ό,τι εγώ”. Αυτή η συμπεριφορά τον κάνει να αισθάνεται αδικημένος;

“Αδικημένος δεν αισθάνομαι σε προσωπικό επίπεδο, αισθάνομαι αδικημένος συνολικά για όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους σε αυτή τη χώρα. Είμαστε αδικημένοι από το καθεστώς γιατί θέλουμε να το συντρίψουμε, απλά εμείς δεν το κάνουμε με κλωτσιές και μπουνιές. Να πας να εξηγήσεις σε χουλιγκάνους να μη βαράνε; Δε γίνεται;” Προφανώς εννοεί και πάλι τα παιδιά των Εξαρχείων. “Δεν είναι καν παιδιά των Εξαρχείων, προέρχονται από όλες τις γειτονιές της Ελλάδας. Είναι άδικο να λες ότι είναι τα Εξάρχεια, απλά κάποιοι κάθονται εκεί στην Κ* Βοξ και αισθάνονται και καλά ότι κάνουν κουμάντο. Άλλος κάνει βέβαια κουμάντο στην ουσία, οι μπράβοι και οι πρεζέμποροι, δεν τους έχω δει να φεύγουν αυτούς”.

Ο Νικήτας Κλιντ θεωρεί ότι από τα παιδιά αυτά απουσιάζει η πολιτική σκέψη; Τι τα ωθεί σε αυτή τη συμπεριφορά των χουλιγκάνων, όπως τη χαρακτήρισε; “Πολιτική σκέψη έχουν όλοι, όσο πιο λίγο διαβάζεις όμως τόσο το χειρότερο”.

H Χρυσή Αυγή κι η συνολική ευθύνη

Πιάσαμε που πιάσαμε την πολιτική σκέψη, να μην πιάσουμε και την σημερινή πολιτική κατάσταση; Πώς κρίνει την μέχρι τώρα διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ο Νικήτας Κλιντ; Άραγε είχε εμπιστευτεί παλαιότερα με την ψήφο του τον Αλέξη Τσίπρα;
“Συνασπισμό έχω ψηφίσει μόνο, όχι ΣΥΡΙΖΑ. Έβλεπα από πριν ότι τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά, ούτε τώρα πάνε φυσικά. Το πρόβλημα είναι παγκόσμιο, παντού της πουτάνας γίνεται. Αν έβλεπα κάποια ελπίδα στον ορίζοντα θα το έλεγα σε όλο τον κόσμο. Σίγουρα πρέπει να επανεκτιμήσουμε κάποια πράγματα, τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη, δεν ασχολείται πολύ κανείς με αυτά, τα αφήνουμε να είναι όλα χύμα”. Το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής, το οποίο και προσπάθησε να σταματήσει ευρισκόμενος τελικά στο επίκεντρο της κριτικής, πώς το βλέπει;
“Είναι στο δικαστήριο, κάνουμε ό,τι μπορούμε, τι να πω. Πάλι καλά που πήγε ο Killah P. διαφορετικά τώρα θα ήταν συγκυβέρνηση. Ένα 10% είναι χουντικοί, πρέπει να το παραδεχτούμε. Τι να κάνουμε, να τους σφάξουμε; Αυτούς άστους, το θέμα είναι εμείς τι θα κάνουμε, το υπόλοιπο 90%. Πρέπει να μην κάνουμε μαλακίες, να παραδεχτούμε τα λάθη μας. Πριν 40 χρόνια είχαμε χούντα δεν είναι πια και τόσο παλιό. Για να σταθεί ένα καθεστώς, πρέπει κάποιοι να το στηρίζουν, να το δέχονται οι πολίτες του. Για να αντέξει η χούντα 7 χρόνια, σημαίνει ότι υπήρχε ένα 10% που τη στήριζε”.

Ο ίδιος φοβήθηκε όταν δολοφόνησαν τον Παύλο Φύσσα; “Όλη η Ελλάδα φοβήθηκε όταν έφαγαν τον Killah P. Τον ήξερα από παλιά, από τη low bap, έχω πάει 5-6 φορές και στη δίκη”. Για την πορεία της δίκης τι έχει να σχολιάσει; “Ντάξει δίκη είναι, παίρνει χρόνο, προσπαθούν εκεί οι δικηγόροι να κάνουν κάτι. Όταν τελειώσει η δίκη ελπίζω ότι θα μπουν στη φυλακή όσοι πρέπει να μπουν. Αν τα είχα κάνει εγώ όλα αυτά, ξέρω ότι θα ήμουν ήδη στη φυλακή. Αυτοί πρόλαβαν πρώτα να γίνουν κόμμα κι έχουν αυτή την προστασία”.

“Να βγάλω λεφτά; Ποιος είμαι, ο B.D. Foxmoor”;
Στην αρχή της κουβέντας μας, ο Νικήτας μίλησε για εποχές που δεν είχε μια και για τη δυσκολία του να βγάλεις ένα άλμπουμ χωρίς υποστήριξη. Τόσα χρόνια στη μουσική, δεν έχει καταφέρει να βγάλει κάποια λεφτά;
“Πλάκα μου κάνεις ρε φίλε; Ποιος είμαι, ο B.D. Foxmoor; Κάνω και κάτι γραφιστικά αλλά δεν φτάνουν. Μόνο για το δίσκο ξόδεψα τόσα λεφτά, γύρω στα 7.000 ευρώ έδωσα. Ηχογράφηση, μηχανήματα για να το μιξάρω σπίτι, κάναμε έναν ολόκληρο δίσκο μόνο μας. Εδώ μου λέγανε ότι μου έδωσε λεφτά ο Μπόμπολας. Πλάκα κάνουμε; Αν μου έδινε λεφτά ο Μπόμπολας, όχι δίσκο, αυτοκρατορία θα έφτιαχνα”.

Οι μελλοντικοί στόχοι του Νικήτα ποιοι είναι; “Να βρω μια άλλη δουλειά βασικά για να βγάλουμε κάνα φράγκο και να κάνω το Moriginal το 2”. Η υστεροφημία του τον απασχολεί; “Όλους πρέπει να μας απασχολεί η υστεροφημία μας. Βέβαια το να μιλάνε για σένα δεν σημαίνει κάτι, μπορεί να ανατινάξεις την Ομόνοια και να μην σε ξεχάσουν ποτέ”.

Οι Ρόδες United θα εμφανιστούν στο Gagarin 205 το Σάββατο 23 Ιανουαρίου.

Του Κωνσντίνου Αμπατζή
Πηγή: Oneman
Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.