Σαν σήμερα επτά χρόνια πριν

15:12 5/5/2017 - Πηγή: Huffington Post Greece

Σαν σήμερα επτά χρόνια και ίσως λίγο νωρίτερα, τρεις νέοι άνθρωποι είχαν ξεκινήσει να πάνε στη δουλειά τους. Κανείς τους δεν θα είχε φανταστεί, όταν έκλειναν τη πόρτα του σπιτιού τους και αποχαιρετούσαν τους δικούς τους ανθρώπους, ότι αυτή θα ήταν και η τελευταία φορά που τους έβλεπαν.

Κανείς τους δεν θα μπορούσε να φανταστεί, ότι το επάγγελμά τους - υπάλληλος τράπεζας - θεωρείτο από κάποιους βλαστήμια και το ότι είχαν το «θράσος» να δουλέψουν εκείνη την ημέρα, αντί να διαδηλώνουν στους δρόμους,

μέγιστη προσβολή στη... δημοκρατία και θα το πλήρωναν με την ίδια τους τη ζωή τους.

Κανείς τους δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι ο χώρος εργασίας τους θα ήταν ο τόπος που θα άφηναν τη τελευταία τους πνοή, μέσα από έναν φρικτό θάνατο.

Μαζί μ'αυτούς και ένα αγέννητο μωράκι το οποίο ποτέ δεν θα είχε τη χαρά να γνωρίσει... τη φρίκη του κόσμου στον οποίο θα έβγαινε μετά από λίγους μήνες.

Για όλους αυτούς τους ανθρώπους και για όσους κατάφεραν και γλύτωσαν από εκείνη τη κόλαση, αλλά διατηρούν ακόμη νωπές τις μνήμες στο μυαλό τους, ποτέ δεν έγινε τίποτα, όπως... συνηθίζεται για άλλα θύματα γνωστά και μη εξαιρετέα.

Επτά χρόνια τώρα επικρατεί μία βουβαμάρα, σαν το βουβό πόνο των συγγενών των θυμάτων. Κανείς δεν τιμωρήθηκε και ούτε πρόκειται.

Κανένας δεν διαδήλωσε για αυτούς και τις οικογένειές τους των οποίων η ζωή έγινε, από τη μια στιγμή στην άλλη, μαύρη σαν τον μαύρο καπνό που έβγαινε μέρες από το κατεστραμμένο κτίριο.
Κανένας δεν απαίτησε αυτοί οι άνθρωποι να χαρακτηριστούν ΄Ηρωες!

Κανένας δεν απείλησε ότι θα κάψει την Αθήνα την... επέτειο του εγκλήματος της Marfin.

Κανένας δεν εξέφρασε την αγανάκτησή του για τις αδικοχαμένες αυτές ζωές σπάζοντας βιτρίνες, καίγοντας αυτοκίνητα, καταστρέφοντας κτίρια, μνημεία σκορπώντας απλόχερα τη μαυρίλα της ψυχής τους.

Όλα αυτά και ακόμη χειρότερα θα γινόντουσαν μόνο αν αυτοί οι άνθρωποι είχαν την... τύχη να ήταν... θύματα αστυνομικών δυνάμεων και όχι των αναρχικών, «των γνωστών αγνώστων», ή όποιου είναι τόσο... μάγκας που κρύβει το πρόσωπό του πίσω από μία κουκούλα απελευθερώνοντας το μίσος του ως προς του πάντες και ως προς τα πάντα!

Τότε, κάθε χρόνο η φωτιά που έβαλε ο Νέρων στη Ρώμη θα ωχριούσε μπροστά σ'αυτό που θα γινότανε στην Αθήνα και όχι μόνο.

Επτά χρόνια τώρα επικρατεί μία βουβαμάρα, σαν το βουβό πόνο των συγγενών των θυμάτων. Κανείς δεν τιμωρήθηκε και ούτε πρόκειται.

Από κανέναν δεν ζητήθηκαν ευθύνες και ούτε πρόκειται. Ακόμη και ένας... έγκριτος δημοσιογράφος, νυν πολιτικός, στην εκπομπή που είχε αφιερώσει πριν μερικά χρόνια στο συγκεκριμένο θέμα δεν τόλμησε να πάρει συνέντευξη από κανέναν απ'αυτούς που είδαν το χάρο με τα μάτια τους, αλλά κατάφεραν και πήδηξαν στα διπλανά κτίρια. Προτίμησε την άλλη οδό, την πιο ανώδυνη αλλά πιο δακρύβρεκτη και ρωτούσε τους συγγενείς των θυμάτων... «αν μίλησαν με τη κόρη τους... όταν γινόντουσαν όλα αυτά» ή.... «πως το έμαθαν και πώς αισθάνθηκαν». Ηλίθιες ερωτήσεις που σε κάνουν ν' αναρωτιέσαι αν και γιατί αυτοί οι άνθρωποι ξόδεψαν έστω και ένα ευρώ (ή τότε δραχμή) ή μία ώρα για να σπουδάσουν δημοσιογραφία.

Και δυστυχώς και στη περίπτωση της Marfin ισχύει το «δύο μέτρα και δύο σταθμά», αλλά δεν θα έπρεπε να ισχύει το «η σιωπή είναι χρυσός».

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.